Zondag 9 december, de Veur in Zoetermeer, de eerste topper in klasse 2G staat op het programma. ALO 1 arriveert rijkelijk vroeg in de sporthal, waar ALO 7 in de voorwedstrijd net niet kan profiteren van de extra aanmoedigingen en nipt verliest van Phoenix 5. Als dit maar geen foute vibes veroorzaakt…
Na een ouderwets voorstelrondje start de wedstrijd en het is gelijk duidelijk dat Phoenix er geen gras over wil laten groeien. Het legt ALO waar het kan het vuur na aan de schenen, wat resulteert in een soort fysiek power-korfbal waar ALO zich duidelijk door laat intimideren resulterend in een 4-1 achterstand. Gelukkig scoort Phoenix in deze fase ook moeizaam, waardoor ALO terug weet te komen tot 5-5. Maar dan gaat het weer lopen bij Phoenix en het scoort vlak voor de rust drie keer op rij waardoor ALO aan de thee gaat met een 11-6 achterstand. Marco en Teun hebben bedacht dat “Lange” Martijn in de paalzone wel eens voor meer gevaar, in ieder geval voor meer rebound, zou kunnen zorgen dus na rust vinden er wat wisselingen plaats waardoor Martijn naast Casper komt te staan, Roy naar het andere vak verhuist en Elise en Denise ook nog van vak wisselen. Dit zou voor meer balans kunnen zorgen maar dat komt er nog niet direct uit. Phoenix blijft keihard werken en geeft zo’n beetje druk op iedere bal waardoor ALO veel snel balverlies lijdt en Phoenix kan weglopen via 14-6 naar 18-12 en een oorwassing voor ALO lijkt in de maak.

Maar dan, met nog 11 minuten te spelen, scoort ALO eindelijk weer eens en je ziet dat de ploeg lijkt te denken: “Okay, misschien verliezen we, maar we verkopen onze huid zo duur mogelijk”. Dan blijkt ook hoe fit ALO is en dat Phoenix het powerkorfbal langzaam maar zeker moet loslaten doordat de krachten allengs wegvloeien. ALO sluipt puntje voor puntje dichterbij en wanhoop maakt plaats voor hoop in de harten van het 25-koppige ALO-publiek. Martijn maakt prachtige, soms onorthodoxe doelpunten, passes worden beter getimed en komen nu goed aan, Casper kruipt weer uit zijn schulp en gooit er een paar in, Elise doet nog een duit in het zakje waarna Martijn twee minuten voor tijd de stand gelijk trekt met een curieus, onderhands, vroeg losgelaten balletje, dat door het vakkundig gegeven effect niet anders kan dan in de korf verdwijnen (18-18). Het meegereisde publiek klapt de handen stuk en juicht de kelen schor. Maar er zit nog meer in het vat… Roy schiet een bal als was het een losse flodder maar tijdens de vlucht lijkt die te worden gepromoveerd tot mogelijke doeltreffer(!) en, als de bal van de ene op de andere kant van de mand stuit, er uit dreigt te vallen en er dan toch doorheen besluit lazeren is de wederopstanding van ALO een feit en staat het meegereisde publiek op de banken. Phoenix weet vervolgens niet meer van welk hout pijlen te maken en dat ALO’s 20e doelpunt in het eindsignaal valt en uiteindelijk niet op het wedstrijdformulier belandt mag de pret niet drukken.

Wat een apotheose, wat een veerkracht, wat een doorzettingsvermogen, wat een ploeg! Wat heeft ALO 1 een mentale en fysieke progressie geboekt. Houd dit vast, dan kunnen er nog mooie dingen gebeuren…

Pim

(206)

’t Was een stukkie rijden, maar dan krijg je wel waar voor je geld, zo te zeggen. DOT speelt op een mooi complex, open dus winderig en nog op een veld met de grote afmetingen. Was even wennen want ALO stond in no time met 2-0 achter. Nou gebeurt dat wel vaker dus niets om je zorgen over te maken. En inderdaad even later was het al 2-2. Okay denk je dan, nu gaat het los. Helaas, ALO zag geen kans om afstand te nemen. Integendeel. Het was DOT dat telkens op voorsprong kwam en ALO dat steeds maar weer achter de feiten aan liep. Tot aan 4- 4 bleef dat zo en toen kwam ALO er 2 achter en het werd zelfs 8-5. De frustraties bij een deel van het 3-koppige ALO-publiek en bij de ploeg begonnen aardig op te lopen. Maar ALO is gewoon de beste ploeg in deze poule en dat bewezen ze door ondanks de frustraties, ondanks de vreemde scheidsrechterlijke beslissingen en ondanks de vele gemiste mogelijkheden, toch voor de rust de achterstand weer tot 1 punt terug te brengen 10-9.

Direct na de rust, zonnetje en wind in de rug en weg van het luidruchtige thuisvolk, was het de eerste de beste aanval raak 10-10. DOT beschikt echter over het nodig incasseringsvermogen en bleef toch weer steeds op voorsprong komen. Pas bij 13-13 was het ALO dat voor het eerst op voorsprong kwam. 13-14 dus. Overigens begon de tijd al aardig te dringen want de doelpunten kwamen niet makkelijk meer in de tweede helft. De sfeer in het veld werd er door de, laat ik het vriendelijk zeggen, warrig leidende scheids niet beter op. Veel overtredingen, geduw, getrek en er had zomaar een kaart kunnen vallen na een van de vele akkevietjes met de provocerende  Ossenaren. Hoe dan ook, de scheids zag het niet/of wilde het niet zien. Dat maakte de sfeer er niet beter op. De laatste fase was daardoor hard en bijzonder rommelig. De 13-14 voorsprong van ALO werd door DOT weer eens omgezet in 15-14. Weer achter. ALO bleek echter, zoals dat hoort bij de kampioen, de koelste. Een stip benut en een score zo’n 25 seconden voor tijd en daar was dan toch nog de overwinning. Voor de poorten van de hel weggesleept zoals dat heet. Na de wedstrijd nog even met een speler van DOT gesproken en zelfs die vond dat de scheids er een potje van had gemaakt en toch vooral in het voordeel van de thuisploeg had gefloten. Wat mij betreft dus een groot compliment voor het eerste. En ik heb niet voor niets zo’n 300 km gereden. ’t Was spannend en enerverend, ik kan het iedereen aanraden.

Dick

(146)

Waren het de zenuwen, was het de best lange reis naar Oss, was het het ouderwets grote veld? Moeilijk te zeggen, maar feit is dat ALO niet met de gewenste scherpte begon. DOT was lekker op schot en benutte het eerste afstandschot en wist daar snel een treffer aan toe te voegen, waardoor ALO al snel tegen een 2-0 achterstand aankeek. Nu zijn we dat inmiddels wel gewend en toen we met 2-2 gelijk kwamen, dacht het publiek (ja, er was publiek in Oss!), dat het nu gedaan zou zijn met de spanning. Niets bleek minder waar. DOT wist uit te lopen naar een 9-6 voorsprong en we hielden ons hart vast dat het geen 4 punten verschil zou worden. Godzijdank gebeurde dat niet en het scheelde maar weinig (uitdraaibal) of we gingen met een gelijke stand de rust in. Na rust scoorde ALO direct de gelijkmaker en wederom hoopten we op het erop-en-erover-moment. Dat wilde maar niet komen. Ik vervloekte mijn buurman van vorige week die het niet spannend genoeg vond. Was lekker naar Oss gekomen, had je je hart op kunnen halen!

Op 12-11 stokte het doelpuntenfestijn. Maar liefst 14 minuten duurde het voordat Casper met een briljant aangegeven en genomen doorloop de stand weer gelijk wist te trekken. Het spel werd allengs ruwer en de stippen vlogen ons om de oren. Een compliment aan het adres van Laurine en Denise, die dapper stand wisten te houden tegen wel erg fysieke dames. Hoewel ALO de wedstrijd niet scherp was begonnen, hield iedereen in de laatste minuten het hoofd koel en werd er fantastisch verdedigd en gedegen aangevallen. Het afstandsschot van Casper in de laatste minuut kwam als een verlossing en de wedstrijd eindigde uiteindelijk met 15-16 verdiend in het voordeel van ALO.

“Er werd in de eerste helft niet gedisciplineerd genoeg gespeeld” aldus coach Marco. “Maar we moeten het dit team nagegeven: ze hebben het wel geflikt en de overwinning voor de poorten van de hel weggesleept. We liggen dus nog steeds op koers met onze doelstelling.”

Ook het 2e en 3e deden goede zaken vandaag bij Eibernest. Het 3e wist te winnen en het tweede zette een fantastische prestatie neer: gelijkspel tegen Eibernest 3, de nummer twee in de poule. Kortom, een mooi laatste veldweekend voor ALO.

Astrid

(102)

“Dat wordt nog een lang seizoen” zei mijn buurman langs het veld bij de wedstrijd ALO 1 – Rapid 1. Niet begrijpend keek ik hem aan. “Ja, het zou van mij wel wat spannender mogen.” De stand: 7-1, niet echt een stand die je zou verwachten tegen de gedeelde nummer 2 uit de poule. Ik was het hartgrondig met hem oneens, want het kan mij niet relaxed genoeg zijn langs de kant :-). De Haarlemmers wisten nog een sprankje spanning in de wedstrijd te brengen door naar 8-5 terug te kruipen. Maar daar kwam zo snel de 9-5 en 10-5 overheen, dat het alleen voor de die-hard opgefokte kijker nog spannend te noemen was. Ruststand 12-6 en eindstand 20-12 zegt het allemaal.

Was Rapid dan zo veel slechter dan ALO? Nou eigenlijk viel dat wel mee. Je kan gewoon zien dat ALO een team is met een missie. En omdat we in de twee voorgaande seizoen aan 25 punten niet genoeg hadden om kampioen te worden, zit er nu maar 1 ding op: alles winnen. Behoud van scherpte is overigens hard nodig voor de zaalperiode, waar ALO 1 is ingedeeld bij Phoenix 1. Phoenix 1 dat ongeslagen bovenaan staat in de eerste klasse op het veld, maar dat vrijwillig is gedegradeerd naar de 2e klasse, omdat ze in de eerste klasse steeds naar Verweggistan hadden moeten afreizen. ALO is in conclaaf met de bond over deze kwestie, maar vooralsnog hebben we nog geen geruststellende reactie ontvangen.

Op zondag wist het tweede een mooie en zeer belangrijke overwinning te boeken op KZ 6. Met maar liefst 19-14 wisten zij deze routiniers te verslaan, die daar duidelijk niet op hadden gerekend, getuige hun onsportieve gezeur richting de scheidsrechter. Hij hield gelukkig moedig stand en wist de boel met strak fluiten kort te houden, complimenten aan zijn adres.

Konden we al genieten van deze twee mooie overwinningen, de drankjes smaakten nóg lekkerder toen het bericht binnenkwam dat DOT 1 (de nr 2 in de poule) had verloren van hekkensluiter DKB 1.

Tot slot nog een link naar het verslag van Rapid . Ik vind het een aanrader!

Astrid

(101)

“U heeft uw bestemming bereikt” Ergens in een Noord-Hollandse polder ligt de mooie, maar wel zeer winderige, nieuwe accommodatie van Furore. Godzijdank is het wel droog. Een minuut na aanvang van de wedstrijd bereik ik het veld in Assendelft om daar tot mijn schrik vast te stellen dat ALO 1-0 achter staat. En nog voor ik goed en wel een plekje langs de lijn heb gevonden staat het 2-0. Nu overkomt het ALO vaker dat ze in de startfase niet helemaal scherp zijn, dus ik wacht geduldig af. En inderdaad, na een minuut of 20 toont het scorebord een keurige 3-10 voorsprong en we gaan met 4-11 de rust in.

Na de rust missen we een stip, maar desondanks bouwt ALO de voorsprong langzaam maar gestaag uit naar 8-16. Dat het uiteindelijk 12-17 wordt is enigszins geflatteerd, want we missen wederom een stip daar waar Furore hun stip wel weet te benutten. Een fijne overwinning, maar eerlijk gezegd niet het leukste korfbal om naar te kijken. Casper staat de hele wedstrijd schuin omhoog te kijken (zijn heer is ongeveer 2.10 m en laat zich ook nog eens makkelijk terugvallen), dus dat betekent dat Denise en Roy het afvangwerk op moeten knappen en dat er heel geduldig gespeeld moet worden. Veel dubbelen en ballen breed leggen. En dat ALO dat spel uitstekend uitvoert strekt ze tot grote eer.

A.s. zaterdag thuis tegen Rapid uit Haarlem. Rapid staat met 8 punten op een mooie 3e plaats en zal een geduchte tegenstander zijn, dus kom allemaal aanmoedigen! De wedstrijd begint om 14:30 uur.

Uw reporter ter plaatste
Pim

(175)