Uit de as herrezen tegen Phoenix

Zondag 9 december, de Veur in Zoetermeer, de eerste topper in klasse 2G staat op het programma. ALO 1 arriveert rijkelijk vroeg in de sporthal, waar ALO 7 in de voorwedstrijd net niet kan profiteren van de extra aanmoedigingen en nipt verliest van Phoenix 5. Als dit maar geen foute vibes veroorzaakt…
Na een ouderwets voorstelrondje start de wedstrijd en het is gelijk duidelijk dat Phoenix er geen gras over wil laten groeien. Het legt ALO waar het kan het vuur na aan de schenen, wat resulteert in een soort fysiek power-korfbal waar ALO zich duidelijk door laat intimideren resulterend in een 4-1 achterstand. Gelukkig scoort Phoenix in deze fase ook moeizaam, waardoor ALO terug weet te komen tot 5-5. Maar dan gaat het weer lopen bij Phoenix en het scoort vlak voor de rust drie keer op rij waardoor ALO aan de thee gaat met een 11-6 achterstand. Marco en Teun hebben bedacht dat “Lange” Martijn in de paalzone wel eens voor meer gevaar, in ieder geval voor meer rebound, zou kunnen zorgen dus na rust vinden er wat wisselingen plaats waardoor Martijn naast Casper komt te staan, Roy naar het andere vak verhuist en Elise en Denise ook nog van vak wisselen. Dit zou voor meer balans kunnen zorgen maar dat komt er nog niet direct uit. Phoenix blijft keihard werken en geeft zo’n beetje druk op iedere bal waardoor ALO veel snel balverlies lijdt en Phoenix kan weglopen via 14-6 naar 18-12 en een oorwassing voor ALO lijkt in de maak.

Maar dan, met nog 11 minuten te spelen, scoort ALO eindelijk weer eens en je ziet dat de ploeg lijkt te denken: “Okay, misschien verliezen we, maar we verkopen onze huid zo duur mogelijk”. Dan blijkt ook hoe fit ALO is en dat Phoenix het powerkorfbal langzaam maar zeker moet loslaten doordat de krachten allengs wegvloeien. ALO sluipt puntje voor puntje dichterbij en wanhoop maakt plaats voor hoop in de harten van het 25-koppige ALO-publiek. Martijn maakt prachtige, soms onorthodoxe doelpunten, passes worden beter getimed en komen nu goed aan, Casper kruipt weer uit zijn schulp en gooit er een paar in, Elise doet nog een duit in het zakje waarna Martijn twee minuten voor tijd de stand gelijk trekt met een curieus, onderhands, vroeg losgelaten balletje, dat door het vakkundig gegeven effect niet anders kan dan in de korf verdwijnen (18-18). Het meegereisde publiek klapt de handen stuk en juicht de kelen schor. Maar er zit nog meer in het vat… Roy schiet een bal als was het een losse flodder maar tijdens de vlucht lijkt die te worden gepromoveerd tot mogelijke doeltreffer(!) en, als de bal van de ene op de andere kant van de mand stuit, er uit dreigt te vallen en er dan toch doorheen besluit lazeren is de wederopstanding van ALO een feit en staat het meegereisde publiek op de banken. Phoenix weet vervolgens niet meer van welk hout pijlen te maken en dat ALO’s 20e doelpunt in het eindsignaal valt en uiteindelijk niet op het wedstrijdformulier belandt mag de pret niet drukken.

Wat een apotheose, wat een veerkracht, wat een doorzettingsvermogen, wat een ploeg! Wat heeft ALO 1 een mentale en fysieke progressie geboekt. Houd dit vast, dan kunnen er nog mooie dingen gebeuren…

Pim

 

(206)