Het was een mooie winterdag in januari. Lara (B1) weer invalster net als vorige week. Toen een ruime winst uit bij Deetos Snel. Een mooie 11-21 overwinning tegen het 3e staande Deetos. Het 5e zelf in de onderste helft van de zaalcompetitie. Ditmaal mochten we thuis tegen KZ Danaïden 8. Een jongere ploeg met veel energie.

De wedstrijd begon pittig. Hoog baltempo bij beide partijen, maar ook hele felle acties afgewisseld met mooi spel. ALO 5 begon sterk. Met 2 schoten van Arlo stonden we 2-0. Ook Lara (onze sterspeelster uit de B1) wist er een mooie kans in te schieten. En na een doorloop van Simon die werd overgenomen, wist Arlo zijn 3e te scoren. Ook KZ scoort tussendoor waardoor het 4-2 is. Na een doorloop van Elisa, welke door een overtreding niet kon worden afgemaakt, krijgt ALO een strafworp welke benut word door Bas, na een score van KZ is het 5-3. Ook Simon heeft dan inmiddels de korf gevonden en maakt van afstand de 6-3. Dan is het KZ die de score weet te verhogen naar 6-6. De wedstrijd blijft spannend. Simon neemt weer een doorloop, wordt weer overgenomen, en Arlo is weer de vrije man. Hij maakt de 7-6. Gelijk erna de 7-7 door KZ. Bas schiet de 8-7 van ver erin. KZ scoort mee en maakt 8-8. En ook 8-9. Dat gaat niet goed zo. Schoten van Simon en Lara draaien de stand weer naar ALO zijde (10-9). Weer antwoordt KZ en is het 10-10. Was is het spannend. En voor een wedstrijd op recreatief niveau toch wel pittig. Weer weten we voor te komen. Schot van Simon maakt de 11-10. KZ geeft steeds meer druk, en ALO komt moeilijk vrij. KZ weet daarbij de korf nog te vinden waardoor ALO ineens tegen een achterstand van 11-13 aankijkt. Schoten van Simon, Arlo en Bas brengen ALO weer op voorsprong (14-13) Weer weet KZ gelijk te maken. Wie gaat deze wedstrijd winnen. Het kan alle kanten op. Arlo scoort er nog maar eens een van afstand (15-14) Dan is de koek bij ALO op. KZ heeft nog een stukje koek over en maakt 15-15. Pfffffff. Nou ja gelijk spel is ook leuk. Maar nee. Wie moet het weer verpesten…… KZ. Zij maken enkele minuten voor tijd 15-16. Er wordt nog gezocht naar kansen maar KZ geeft alles wat ze hebben en weten het mooi vast te zetten. Waar ALO in de eerste helft makkelijk speelde was het aan het einde toch lastig nog vrij te komen. Een mooie en sportieve wedstrijd. Helaas geen winst voor ALO. Maar wat is er hard gewerkt. ALO heeft de huid duur verkocht zoals men dan zegt. Ondanks het verlies mag de ploeg trots zijn. Volgende keer valt het muntje misschien wel onze kant op. Het lijkt erop dat er geen rust in deze wedstrijd zat maar deze was er wel degelijk. Bij welke stand staat helaas niet in mijn aantekeningen…….

LARA bedankt voor het invallen.

(66)

ALO toont zich een ware thrill seeker. Het lijkt wel of ze elke week een andere manier zoeken om het spannend te maken. Na 2 wedstrijden vanuit een achterstand pas in de laatste paar minuten in hun voordeel af te sluiten besloten ze het deze keer eens anders te doen. Je moet toch wat als je al 14 wedstrijden op rij gewonnen hebt. Gelijk de grote boeienkoning Houdini, die op allerlei wijzen zichzelf telkens wist te bevrijden uit bakken water waarin hij met talloze kettingen vastgebonden in werd ondergedompeld, had ALO deze keer een nieuwe manier bedacht om te winnen maar het toch spannend te houden. Sporting West (verder SW te noemen), een oude bekende, degelijke 2e-klasser maar geen echte hoogvlieger, werd het slachtoffer van dit nieuwe experiment.

De wedstrijd begon zoals al het ALO-publiek het het liefst ziet. Een snelle en comfortabele 4-0 voorsprong. In de rest van de eerste helft veranderde er verder niet zoveel. SW deed wel wat terug maar de ruststand van 12-6 leek een fijne tweede helft te voorspellen. Ha ha, niets was minder waar. SW scoorde binnen een paar minuten 3x op rij. ALO bracht de marge weer op 4 en dan denk je, lekker mee blijven scoren en niets aan het handje, maar zo ging het niet. ALO kreeg de bal er niet meer in. Het spel zelf was in het begin nog best in order en er werden zat kansen gecreëerd, maar ook verprutst en SW kroop steeds dichterbij. Paniek maakte zich meester van het publiek, maar ook van de spelers. De heren coaches kregen het deze keer niet meer aan de gang met wissels en time-out en dus leek ALO tegen een zeperd aan te lopen. Ergens in de tweede helft scoorde ALO nog een keer, nummer 14 en dat bleek achteraf de winnende treffer. De laatste paar minuten met 14-13 op het scorebord was het echt billen knijpen voor iedereen. Gelukkig, net als Houdini, ontsnapte ALO en bleven de 2 punten in Den Haag. Maar pff, voor mij hoeft het niet zo spannend. Omdat ook het 2e zich van het 2e van SW wist te ontdoen was het uiteindelijk eind goed, al goed.

Volgende week wacht er op papier een makkelijke tegenstander, het zal mij benieuwen wat ze deze keer verzinnen. Kom gerust allemaal kijken, ’t is altijd weer de moeite waard.

Dick

(116)

En alweer reed ik naar Oss voor een wedstrijd van het eerste. Deze keer met een auto vol spelers. Casper had gevraagd of ik wilde rijden, het was zijn beurt, maar hij presteert minder na zelf een lange autorit te hebben gemaakt. Op voorwaarde dat hij een goede wedstrijd zou spelen ben ik akkoord gegaan. En goed presteren deed hij, zoals het hele team goed presteerde. Vooraf waren er wel wat twijfels. Immers DOT stond tweede en op het veld werd er maar ternauwernood gewonnen. En nu zonder Elise en Collin… Vooraf werd duidelijk dat ook de coaches er niet zo zeker van waren, maar zij hadden wel een strijdplan inclusief wisselschema paraat en dat zou later zeer belangrijk blijken.

ALO begon goed door in de eerste aanval meteen te scoren en een 0-1 voorsprong te nemen. Dat was meteen ook voor lange tijd de laatste keer. DOT nam het initiatief en een 3-1 voorsprong. Wat ALO ook probeerde steeds als ALO terug kwam tot 1 punt scoorde DOT weer. Vlak voor rust bij 9-7 miste ALO 2 mooie kansen op 9-8, DOT profiteerde en nam een 3-puntenvoorsprong. Het moet gezegd dat de wedstrijd verder goed in evenwicht was. ALO had alleen meer moeite met scoren, creëerde meer kansen maar DOT rondde gewoon beter af. Invallers Marit en Raven hielden overigens prima stand, mijn complimenten. DOT nam direct na rust zelfs een 4-puntenvoorsprong en dus begon ik ‘m toch wel een beetje te knijpen. Maar toen begon het grote wisselwerk. Martijn er in op de plek van Casper en Casper naar het andere vak voor Raven. DOT keek toe en liet alles bij het oude. ALO vocht terug en langzaam maar zeker werd de achterstand weggewerkt. Bij 19-19 kwam ALO voor het eerst weer op gelijke hoogte en dat was met ik denk nog zo’n 5 minuten op de klok. DOT weer op voorsprong maar ALO had beet en liet niet meer los. Eerst gelijk en toen eindelijk voor het eerst sinds de eerste minuut weer voor, 20-21. DOT is een taaie ploeg en gaf niet op maar op de 21-22 en 21-23 hadden ze geen antwoord meer. Toen iedereen dacht dat het nog 1 minuut spelen was gaf de scheids doodleuk aan dat het nog 3,5 minuten was. Oeps, dat was even schrikken maar ALO speelde het prima uit. DOT veel te gehaast en de laatste anderhalve minuut is de bal helemaal niet meer uit de aanval weggeweest. De scheids was deze dag in prima vorm en floot een goede wedstrijd, ook volgens de verliezers. Opnieuw is gebleken dat ALO meestal fitter is dan de tegenstander en had daar ook deze keer weer in het laatste deel van de wedstrijd profijt van. DOT kon het op het laatst gewoon niet meer bijbenen. Ook op het wisselen van ALO had DOT geen antwoord. De coach had geen plan en waarschijnlijk ook niet de mensen op de bank. Onze invallers daarentegen, ook Lucie maakte minuten, bleken gewoon mee te kunnen, onze oude krijger Martijn natuurlijk niet te vergeten. ALO wint al een hele poos op rij alle wedstrijden en dat begint de ploeg nu ook echt uit te stralen: Wij zijn de beste, kom maar op. Bij DOT was dat ook merkbaar, toen ALO weer langszij kwam was het te horen ‘nee hè, toch niet weer”. Ja hoor, wel dus. Volgende week Sporting West, kom maar op. En dat er maar veel publiek komt, ze verdienen het.

Dick

(140)

Noem me veeleisend maar om je publiek zó lang onnodig in spanning te houden getuigt natuurlijk niet van een overmaat aan efficiëntie. Wel van klantenbinding. Hoe dan ook, van een leien dakje ging het allerminst afgelopen zondag in Ockenburgh, maar dat was ook niet de verwachting, daar is Furore een te geslepen ploeg voor. Deze ploeg uit Assendelft, met de reeds van het veld bekende luchtmacht van bijna 2 meter 10, wist ALO zo te ontregelen dat ze prima bij konden blijven en, sterker nog, een voorsprong konden nemen, waardoor ALO genoodzaakt was in de achtervolging te gaan. Dat lukte gelukkig net voor de rust waardoor ALO met een kleine voorsprong even ontspannen kon genieten van een bakkie thee.

Na rust bleef het wedstrijdbeeld min of meer hetzelfde: Furore ging zeer zorgvuldig met de kansen om en ALO bleef de ene na de andere prima mogelijkheid om zeep helpen. Zelfs uit aanvallen met 6 of 7 kansen werd vaak niet gescoord waardoor het massaal toegestroomde publiek (zelfs ALO D1 was met z’n allen naar coach Casper komen kijken) met hartkloppingen aan de banken genageld zat. Gelukkig creëerde ALO zóveel kansen, dat de bal zo nu en dan wel door de mand moest vallen, maar het gat werd nooit groter dan twee punten, waardoor Furore er fiducie in kon blijven houden. Totdat Roy (aanvankelijk eruit voor Raven, maar toch weer in het veld gekomen nadat Colin, tot op het bot getergd en bijkans gewurgd door zijn tegenstander diezelfde tegenstander de bal ietwat bruusk in de schoot wierp en daardoor op last van de scheidsrechter, die helaas niets van de venijnige Furore-actie (wel op film?) had gezien, vroegtijdig de douche op kon zoeken) anderhalve minuut voor tijd het gat eindelijk vergrootte tot 3 punten en deze keer werd het doelpunt (wederom ALO’s 20e) gewoon geteld, waardoor het intens meelevende publiek eindelijk aan een ontspannen biertje aan de welbekende stamtafel kon gaan denken. En toen ook nog het, later bevestigde, gerucht de ronde deed dat Phoenix weer verloren had (bij DOT met 19-18(!)) was het feest weer compleet.

Tot in het nieuwe jaar kan ALO even op zijn lauweren rusten en genieten van het Weihnachtsmeister-schap, wetende dat er nog niets beslist is, maar dat de eerste klap wel een daalder waard is.

Pim

(221)