Stukkie rijden maar dan krijg je ook wat…
’t Was een stukkie rijden, maar dan krijg je wel waar voor je geld, zo te zeggen. DOT speelt op een mooi complex, open dus winderig en nog op een veld met de grote afmetingen. Was even wennen want ALO stond in no time met 2-0 achter. Nou gebeurt dat wel vaker dus niets om je zorgen over te maken. En inderdaad even later was het al 2-2. Okay denk je dan, nu gaat het los. Helaas, ALO zag geen kans om afstand te nemen. Integendeel. Het was DOT dat telkens op voorsprong kwam en ALO dat steeds maar weer achter de feiten aan liep. Tot aan 4- 4 bleef dat zo en toen kwam ALO er 2 achter en het werd zelfs 8-5. De frustraties bij een deel van het 3-koppige ALO-publiek en bij de ploeg begonnen aardig op te lopen. Maar ALO is gewoon de beste ploeg in deze poule en dat bewezen ze door ondanks de frustraties, ondanks de vreemde scheidsrechterlijke beslissingen en ondanks de vele gemiste mogelijkheden, toch voor de rust de achterstand weer tot 1 punt terug te brengen 10-9.
Direct na de rust, zonnetje en wind in de rug en weg van het luidruchtige thuisvolk, was het de eerste de beste aanval raak 10-10. DOT beschikt echter over het nodig incasseringsvermogen en bleef toch weer steeds op voorsprong komen. Pas bij 13-13 was het ALO dat voor het eerst op voorsprong kwam. 13-14 dus. Overigens begon de tijd al aardig te dringen want de doelpunten kwamen niet makkelijk meer in de tweede helft. De sfeer in het veld werd er door de, laat ik het vriendelijk zeggen, warrig leidende scheids niet beter op. Veel overtredingen, geduw, getrek en er had zomaar een kaart kunnen vallen na een van de vele akkevietjes met de provocerende Ossenaren. Hoe dan ook, de scheids zag het niet/of wilde het niet zien. Dat maakte de sfeer er niet beter op. De laatste fase was daardoor hard en bijzonder rommelig. De 13-14 voorsprong van ALO werd door DOT weer eens omgezet in 15-14. Weer achter. ALO bleek echter, zoals dat hoort bij de kampioen, de koelste. Een stip benut en een score zo’n 25 seconden voor tijd en daar was dan toch nog de overwinning. Voor de poorten van de hel weggesleept zoals dat heet. Na de wedstrijd nog even met een speler van DOT gesproken en zelfs die vond dat de scheids er een potje van had gemaakt en toch vooral in het voordeel van de thuisploeg had gefloten. Wat mij betreft dus een groot compliment voor het eerste. En ik heb niet voor niets zo’n 300 km gereden. ’t Was spannend en enerverend, ik kan het iedereen aanraden.
Dick
(146)