Je zal maar zo heten van achteren. De speler/coach van Blauw-Wit 5, Harold, draagt deze achternaam. En dan ook nog op een dag dat de mussen dood van het dak vallen en je zweetdruppels verdampen voordat ze de grond raken. Je kan het ook overdrijven hè! In al zijn wijsheid bleef de heer Zonneschijn zo lang mogelijk aan de kant om de eenvoudige reden dat het veel te warm was en vanwege het feit dat de oude garde van Blauw-Wit 5 geen poot aan de grond kreeg tegen onze jonkies, of moet ik zeggen geen bal in de korf? Ruime overwinning dus van het tweede team dat en passant afscheid nam van een aantal spelers die komend seizoen niet terugkeren in de selectie van ALO. Noem even geen namen omdat ik dan weer iemand vergeet!

ALO 1 mocht natuurlijk niet achterblijven en moest onder tropische omstandigheden een fel van zich afbijtend HKC van zich afhouden. De ploeg is lastig en eerlijk gezegd snap ik ook niet waarom zij onderaan staan. Uit ging het niet allemaal van harte en ook nu bleek de ploeg uit Hengelo een taaie opponent. Alleen het begin van de wedstrijd was nu voor ALO nadat Isabel de openingstreffer noteerde in een van de eerste aanvallen, zorgden Casper (2x) en Roy voor een soepele 4-1. Toen Sven, Isabel en Soof er 7-3 van maakten leek het pleit al vroeg beslecht. We spelen een kwartier wanneer HKC gas geeft en binnen 3 aanvallen de aansluiting (7-6) heeft. Tot de rust geven de ploegen elkaar niets cadeau en is het 10-10 wanneer we lekker de schaduw opzoeken. Wij waren het best afgekoeld want we scoorden vijf keer op rij voordat HKC in de gaten had dat het op deze manier wel klaar was. De rest van de wedstrijd bleven we mee scoren als het nodig was en eindigde deze laatste thuiswedstrijd van het seizoen in 21-18 (uit was dat 17-20). Soof kreeg nog een publiekswissel want zij is komend seizoen geen onderdeel meer van de selectie. HKC staat op een fatale plaats maar waren vrij snel over het verlies heen toen er een paar koude buisjes waren weggewerkt en Herbert Schaap (wie kent hem niet?) een paar lekkere meezingers inzette. Lekker broodje hot dog van Robbie erbij. Het was goed toeven op het ALO-veld. Een deel van Blauw-Wit bleef ook wat langer hangen en HKC ging heel laat pas terug naar Hengelo. De laatste Super Sunday was ook gelijk wel de beste wat mij betreft. Was rond 21.30 pas thuis. Na het pinksterweekend nog een keer knallen in en tegen Haarlem en dan maar hopen dat Swift bezwijkt onder de druk in Hengelo. Iedereen die ik gisteren niet heb gezien wens ik vanaf hier alvast een fijne vakantie en wellicht dat ik volgend jaar als supporter bij de bierton te vinden ben om te kijken wat de ALO-selectie ervan bakt onder leiding van Marco.

Rob Siemer

(156)

Gisteren kregen we geen goed nieuws. Niets ernstigs of zo maar, na navraag bij de coach, blijkt dat koploper Swift een moeilijke middag beleefde bij Spirit. De ploeg stond achter met 7-12 in de rust, rechtte de rug in de tweede helft ging erop en erover (14-16). De thuisploeg kwam terug tot 18-18 waarbij Swift in de zoemer de winnende erin gooide (18-19).

De tweede super Sunday achter elkaar bracht een, ik kan er even geen ander woord voor vinden, inspiratieloos potje van de reserves tegen de derde uitgave van OKV. Hoewel snel duidelijk was dat ALO 2 hier niet van ging verliezen was het allemaal wel heel moeizaam. Scoren ging niet echt makkelijk, de afvang liet weinig marge voor afwisseling en verdedigend lieten we hier en daar ook flinke steken vallen. 12-9 was genoeg. Dan ALO 1 die tegen ZwartWit aan de bak mocht. Het gelijke spel nog in het achterhoofd was reden genoeg om super gemotiveerd aan die wedstrijd te beginnen. Volgens Casper zouden we nu wel makkelijk scoren en met rust al stevig voorstaan. Dat scenario was ook precies wat ik voor ogen had maar de ploeg uit Delden, met drie keer 2 meter heren, had daar een hele andere opvatting over. Stijf erachter, op alles terugvallen en aanvallend met rommelkorfbal in de paalzone vrije ballen en stippen versieren om zo veel mogelijk rendement te halen met minimale inzet of kunde. Iets waar de scheidsrechter ook graag aan mee hielp. Na de 0-1 in de 6e minuut duurde het weer 6 minuten voordat Soof de gelijkmaker binnen schoot.  12 minuten voor rust was het wederom Sophie die de eerste voorsprong (3-2) op het bord zette. Casper en Sven wisten allebei nog een keer te scoren waardoor een 5-2 ruststand echt het hoogst haalbare bleek. ALO was natuurlijk veel beter dan de ploeg uit Delden. Loop je snel uit tegen zo’n ploeg dan is het kaassie maar nu blonken we alleen uit in het missen van kansen en snel balverlies in bepaalde fases. Dat laatste kunnen we rustig op conto van de scheidsrechter schrijven want die maakte het soms heel bont! Zes minuten voor tijd scoorde Roy de 10-6 na een mooie actie van Myrthe waarna alles eindelijk op zijn plaats viel. Door goals van Soof, Casper, Roy en Sven liepen we binnen no time uit naar 14-6. Casper schoot ook nog 15-7 binnen uit een doorloop en de zwart-witten konden onverrichterzake ruim twee uur terug naar Delden rijden. Er staan nu vier ploegen op 6 punten onderaan waarvan Sporting West eigenlijk niet thuishoort in dat rijtje. Hoewel ALO 1 niet zo heel veel verkeerd deed vandaag vond ik het allemaal saai en koud. Wat weer een hoop goed maakte was het broodje rendang van Robbie. Komend weekend gaan we proberen om van Swift te winnen terwijl ze nog geen kampioen zijn. Beetje druk erop zetten want we spelen hoe dan ook niet tegen elkaar in het nieuwe seizoen.

Rob Siemer

(121)

Voor heel veel sporten loopt het seizoen op het einde.  De Studio sport uitzending van zondag 12 mei liet in ieder geval soort van feestjes, beslissingen, nacompetitie en andere knopen die doorgehakt moesten worden, zien! De belangrijkste was natuurlijk het officieuze kampioenschap van Ajax. Allemaal hartstikke leuk maar voorlopig moest ALO 1 nog wel even aan de bak tegen de hekkensluiter Sporting West. Wat doet die ploeg daar? Iedereen heeft gezien of gehoord dat wij in de zaal twee keer verloren van deze lastige Amsterdamse volksclub!

Het ging ook allemaal heel moeizaam in de eerste helft waarbij het eerste aanvalsvak heel veel moeite had met scoren en de eerste verdediging simpelweg heel goed de deur op slot hield waardoor de bezoekers ook maar tot 7 goals kwamen in de eerste 30 minuten waarbij Patrick (voor Colin in de aanval) gelukkig het eerste twee-puntengat dichtte (4-5) en Casper een seconde voor rust (6-7).

Na rust kwamen we snel in de wedstrijd. Door treffers van Casper, Roy en Sven. Door een wissel van de tegenstander van Casper kreeg dit vak meer en makkelijkere scoringskansen en konden we wat beter afwisselen. Tegengoaltje maar gelijk weer een drieluik van Isabel, Myrthe en Roy zorgde voor het eerste drie-puntengat. In ons voordeel eindelijk. Hoewel er af en toe een fris windje over het veld stond was het in de luwte van de omringende bomen goed toeven voor een flink aantal supporters die helemaal niets om voetbal geven. Langzamerhand druppelden berichten binnen bij de bank dat Ajax met 4-1 voorstond en PSV in Alkmaar tegen een 1-0 achterstand aankeek. Hoewel we het niet echt aan spelers doorgaven leek het wel alsof ALO 1 niet meer kon verliezen. Zeker na het 3e drieluik in de tweede helft van Casper, Colin en Sven (16-11) was er letterlijk en figuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Voor Sporting was het allemaal best belangrijk. Zij wilden graag van de onderste plaats af maar wij wilden twee blamerende zaalnederlagen wegpoetsen. Dat is, zoals iedereen heeft kunnen zien, goed gelukt. Komende zondag komt de luchtmacht uit Delden op bezoek (Zwart-Wit). Natuurlijk moeten we winnen en hopen dat een dag eerder Swift eindelijk eens een wedstrijd verliest die ertoe doet!

Rob Siemer

(105)

Zonovergoten, bijna idyllisch en rustig. Zo lag het Spiritveld erbij in het bruisende Voorthuizen. De nummer drie van de ranglijst, Spirit, die de runner up op bezoek krijgt is sowieso een leuk affiche om pakweg 90 minuten voor te rijden. Behalve de 10 spelers, ik zei de gek ook de enige supporters van afgelopen zaterdag, pa en ma Colin. Zij zagen een zeer zwetend maar vooral gedreven ALO goed uit de startblokken komen. Na 3-3 liepen we dan ook gestaag uit naar een vijfpunten gat. Konden we afgelopen donderdag slechts 10 keer scoren tegen een gehavend Phoenix, nu hadden we er met rust al 13 inliggen. Wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht.

Na de thee kabbelde de wedstrijd voort waarbij het verschil van vijf goals zo’n 10 minuten gehandhaafd bleef (10-15). Vanaf dat moment had Spirit even een opleving, ook wel een beetje geholpen door de scheidsrechter, die ze gevaarlijk dichtbij bracht (16-17). De lekker draaiende Roy pareerde de inhaalrace met een droog schot en na een nuttige time-out gingen alle neuzen weer dezelfde kant op en ging ondergetekende zijn mond houden tegen de scheids. Langzaam viel alles weer op zijn plek toen Roy (2x), Patrick (die heel goed inviel voor Colin) en Casper aan alle onzekerheid een einde maakte (15-20). Op dit moment weten we nog geen uitslag van Swift tegen Zwart Wit. Stiekem hopen we natuurlijk dat Swift daar een zeperd maakt zodat de competitie nog spannend blijft. De teerling is geworpen nu maar even een paar weken wachten voordat we onze vrienden van Sporting West op bezoek krijgen. Daar hebben we nog wel een appeltje mee te schillen lijkt mij. Er was ook nog een wonder in Voorthuizen. Voor het eerst dit seizoen heeft Laurine het scoreformulier helemaal feilloos ingevuld. Rest mij iedereen vrolijke paasdagen te wensen.

Rob Siemer

(118)