Het was druk, heel druk op het parkeerterrein afgelopen zondag. Dingetje bij HBS. Ook onze tegenstander Conventus had daar last van en kwam pas vlak na rust van het tweede aan op het druk bezette veld in de bosjes van Pex. Zoals verwacht had het tweede weinig te vertellen tegen koploper Eibernest 4. Daarom ging iedereen er eens lekker voor zitten toen ALO 1, onder begeleiding van een zevental kalfjes en F-jes, het strijdtoneel betrad en voorzitter Sybe onze bezoekers en ALO’s kleinste talentjes voorstelde aan het vele publiek. Dat hij en passant de scheidsrechter vergat te melden is hem bij deze vergeven. Hij maakte het nog voor het eerste fluitsignaal helemaal goed. De wedstrijd kwam moeizaam op gang. Colin, Myrthe, Isabel (1^e ) en Sven hadden 14 minuten nodig om ons op 4-3 te zetten. Moeizaam dus. Uit was de eerste helft ook verre van boeiend en werd het rust met 11-11. Op Super Sunday verdedigden we in ieder geval een stuk beter, want na de 4-3 zorgden duootjes van Casper en zus Soof voor een comfortabele voorsprong. De 9-4 van ALO was er één om door een ringetje te halen. Afgekeken van onze aanvoerder dacht Elise, dat kan ik ook! Fantastisch en hilariteit alom toen juf Ank een heuse one hander feilloos afrondde!
Casper, Isabel (2^e) en Myrthe zorgden voor een relaxte 12-5 ruststand.

De tweede helft werd een aaneenschakeling van records. Zo scoorde ALO 15 goals op rij zonder een tegendoelpunt. Maakten Isabel en Casper samen 14 goals (eerlijk verdeeld). Scoorden de ALO-dames met zijn vieren meer goals dan de mannen (16 om 15) en maakte Raven zijn debuut in ALO 1. Eindstand 31-10 is dus een prima generale naar onze belangrijkste wedstrijd van het veldseizoen, uit bij Juliana. Komende zondag kunnen we natuurlijk een hele grote stap zetten naar het kampioenschap. Hoewel onze tegenstander een halve misstap maakte tegen Paal Centraal is het natuurlijk niet zomaar gedaan. De ploeg uit Oud-Gastel zal niet zomaar de handdoek in de ring gooien want 5 punten goedmaken met nog 4 wedstrijden te gaan lijkt dan ineens een utopie. Onze 22-14 thuisoverwinning is gezien de belangen geen garantie dat we dat varkentje wel even wassen. Het zou dus best leuk zijn wanneer veel mensen de weg naar Juliana weten te vinden komende zondag. Want steun vanaf de kant is onmisbaar. Of je nu speelt tegen de onderste of de bovenste ploeg!

Rob Siemer

(219)

ALO 2 speelde op zaterdagavond alleen de eerste helft naar behoren en ging met 11-7 de kleedkamer in. Rohda, dat met 3 coaches naar Den Haag was afgereisd, plaatste wat wissels en trok de wedstrijd volledig naar zich toe na de thee. Lauf en Kruse tevreden en wij eigenlijk een beetje beduusd want het was zeker niet nodig. Want als iemand een foutje maakt, hoef je elkaar niet af te branden maar gewoon even tot 3 tellen en verder gaan. Rohda veilig en ALO2 natuurlijk allang. De reserves hebben in de zaal naar behoren gespeeld en het doel (handhaven) gehaald. Op het veld zullen nog wel de nodige punten nodig zijn om ook daar de tweede klasse te handhaven.

ALO1 en IJsselvogels speelden voor de derde plek en besloten ter plekke om er een echte wedstrijd van te maken. Tot 3-3 was het Casper tegen Moordrecht daarna ging ook Sven zich bemoeien met de scores. Beide mannen waren goed voor 17 van de 24 goals wat onder meer aangeeft dat ALO prima uit de voeten kan op zaterdagavond. Aan het begin van dit jaar speelde ALO 1 haar beste wedstrijd in de zaal en bracht ons heel even bovenaan de ranglijst. Toen stonden we met rust 8-14 voor. Zo makkelijk ging het niet dit keer want het was steeds stuivertje wisselen. Na 6-5 door Colin was het IJsselvogels dat het initiatief nam en vasthield tot de rust, zij het met minimaal verschil (10-11).

Ook de tweede helft bleef het spannend en had ALO ongeveer 6 minuten nodig om het initiatief terug te pakken toen Elise met een one-hander 13-13 aantekende. Roy en Sven gaven de ploeg wat lucht met nummers 14 en 15 en aan het eind bleek dat dit nu juist het verschil maakte. Toch bleef het spannend tot het eind. 10 minuten voor het einde werd het 20-19 na een wat vreemde actie van juf Ank (bal binnenhouden in de verdediging voor de “afwezigen”) maar gelukkig bracht Roy de marge daarna weer gauw op twee doelpunten. Het einde kwam bij 24-22 waardoor we IJsselvogels net passeerden op de ranglijst en na kampioen Ten Donck (gefeliciteerd namens heel ALO) en Swift op de 3^e plaats eindigde. Bakkie af in de Goudenregenbar en taxi naar Zoetermeer. Tot zover het zaalseizoen 2017-2018. Komende week geen training en dan weer lekker naar buiten. Met de temperatuur zoals die nu is, helemaal geen straf.

Rob Siemer

(109)

Weinig hoogtepunten dit weekend. Behalve dan het feit dat ALO A1 met ruime cijfers Ons Eibernest A2 naar huis stuurde en ALO 4 een dag later tegen directe concurrent Die Haghe 6 het kampioenschap binnen sleepte.

In Amsterdam, op een zonnige zondag, was het weer even zoeken naar de hal en vooral naar een parkeerplek. Na wat geklooi bij twee parkeerautomaten bleek dat op zondag geen schandalig hoge parkeerkosten worden gevraagd door de gemeente. Zonder meer het hoogtepunt van ons uitstapje in het Noord-Hollandse. Sportief gezien viel er niets te halen. ALO 2, vorige keer nog nipt winnaar, werd pindakaas geschoten en ALO 1 was na het tijdelijk uitvallen van Isabel (enkeltje) na 10 minuten het spoor helemaal bijster. Tot die tijd was het 3-3 en uit niets bleek dat Swift ons wel even de oren zou wassen. Hoewel ons veldspel heel slordig was, leek er na 21 minuten in de eerste helft nog weinig aan de hand (7-6). Goals van Casper, Roy en Colin hielden ons nog steeds in de wedstrijd. De aanwezige vaste supporters hadden net als de bank al wel gezien dat de stand optisch bedrog was, want Swift wilde meer en dwong dat ook af richting de rust. Diezelfde scorende heren en ook invaller Elmer kregen die laatste minuten van de eerste helft even een lesje effectief afronden waardoor de Amsterdammers met rust een comfortabele 12-6 voorsprong afdwongen.

Na de rust keerde Isabel terug in de wedstrijd. Op zich lekker natuurlijk omdat de blessure dus meeviel maar de algehele tendens was en bleef dat ALO het eigenlijk had opgegeven. Om en om scores aan beide kanten en een plichtmatige tweede helft in de veel te warme hal maakten dat al dat geploeter van onze kant de wedstrijd voortijdig liet dood bloeden. Het einde kwam bij 25-17 en daar was eigenlijk niets op af te dingen.

Nu drie weken geen korfbal en dan afsluiten thuis tegen IJsselvogels, die ons op de ranglijst ook inhaalde. Eerst gaan we gezellig uit eten komende donderdag en ongetwijfeld zal deze wedstrijd dan nog een vervolg krijgen op het verbale vlak. Over dik een maand kunnen we ons revancheren als Swift op bezoek komt in Den Haag. Lijkt me logisch 😉

Rob Siemer

(134)

Soms heeft het zin om in plaats van fysieke training ook eens het psychische aspect van een korfballer onder de loep te leggen. Na het debacle van vorige week hebben we afgelopen donderdag eens geëvalueerd wat er nu precies mis was met de hoofdrolspelers van het ALO-vlaggenschip. Het bewijs werd geleverd in Ockenburgh waar we geen enkel moment in de problemen zijn geweest tegen een heel ander Dubbel Zes dan we troffen op die sneeuwachtige zondag in het Zuiderpark.

Soof en Elise openden de score die, na een hapering, verdubbeld werd door Sven en Casper (4-1). Verdedigend was het weer genieten en het was soms kolderiek wat we af en toe met de bal deden bij de verwerking. Al met je hoofd bij de volgende actie waarbij de huidige nog niet was afgerond. Veel maakte het niet uit. Het veldspel was desondanks beter en verdedigend hadden wij de zaakjes goed op orde. Feitelijk was de vierklapper (Roy, Myrthe, Colin en Casper), die begon in de 20^e minuut, de opmaat tot de uiteindelijk winst. Dat Dubbel Zes bij 10-4 nog twee keer tegen sputterde was slechts van statistische waarde.
Na het praatje waren de buren als eerste trefzeker maar Colin, Sven en Roy gooiden daarna gelijk de wedstrijd op slot (13-7). We zijn definitief veilig en kunnen ons gaan richten op een goede afronding van dit zaalseizoen met twee wedstrijden tegen ploegen die precies boven en onder ons staan. Zoals gezegd is de tweede plek ons doel en daar gaan we voor zodat we met een goed gevoel de zaal uitkomen. Een handjevol publiek zag dat ALO 1 uiteindelijk met 21-14 de winst binnen sleepte en daar was helemaal niets op af te dingen.

ALO 2 had weinig kans tegen koploper Fiks 3 (10-19) op zaterdag maar zorgde wel weer voor een goedgevulde bank waarvoor dank. Komend weekend op bezoek bij onze vrienden van Swift (A). Eens kijken of daar nog wat te halen valt!

Rob Siemer

(208)

Wilden wij nog een rol van betekenis spelen om de bovenste plek na 14 wedstrijden dan moest er gewonnen worden van Movado. De ploeg waar we thuis onze handen vol aan hadden en waar we door de winnende goal van Colin maar nipt van wisten te winnen in de laatste seconden van de wedstrijd.
In de Oranje Wit hal was er slechts sprake van een wedstrijd tot de tiende minuut waar Roy ons voor de eerste en enige keer langszij bracht met een schotje achter de korf (4-4). Vanaf dat moment is ALO 1 geen moment meer in de wedstrijd geweest. Wellicht was het feit dat de reserves 30 minuten lang vast hebben gestaan op de rondweg A10 na een ongeluk wel een voorbode van het povere spel dat we op de vloer toverden. ALO 2, dat het ook al niet redde tegen de routine en het op het randje spelende KZ na een 13-12 achterstand uiteindelijk met 20-14 richting de bosjes van Pex vertrok.

Movado moest winnen, was gretiger in de duels, feller in de reboundduels en meer gefocust op het behalen van een goed resultaat. Statistisch gezien speelden de dames ook onder de maat (vorige keer 7-2 gewonnen van de Movado dames en nu 5-4 verloren). Maar vooral de heren lieten het scorend afweten en dat voelden we gelijk in de ruststand van 11-6. Grossierend in foute passing, 1-schotsaanvallen en op alle fronten falende afronding bracht geen verbetering in het tweede bedrijf. In de rust ben ik voor het eerst dit seizoen uit mijn dak gegaan in de kleedkamer. Iets waar ik zeker niet trots op ben maar in mijn beleving was het echt nodig om bij een aantal spelers de ogen te openen. Waarom ineens totaal anders spelen? Een lieve mevrouw van de tegenpartij zei tijdens een rookpauze na de wedstrijd dat Movado ons goed geanalyseerd had door alle wegtrekballen vanuit de korf eruit te halen. Dat was nou precies wat we niet hebben gedaan.

Na de slechte start van de tweede helft brachten Myrthe en Roy de stand zo’n 20 minuten voor tijd op 14-10. In zaalkorfbal een achterstand die makkelijk om te draaien valt. Echter niet in dit geval, ook niet nadat Marit voor wat rebound in de ploeg kwam voor Soof, die echt haar dag niet had. Met drie spelers die geen enkele treffer noteerden was het bij 17-11 wel gedaan met het verzet van ALO. Het zat er niet in. En de vraag om ergens de vinger op de zere plek te leggen laat ik in dit geval aan echte kenners over. De zaalcompetitie zit erop en we kunnen de resterende wedstrijden gebruiken om wat te experimenteren en ons zelfvertrouwen terug te winnen. Ten Donck heeft het toch voor elkaar gekregen om van Swift te winnen dus zal deze ploeg wel kampioen worden. Voor ons zit een prima tweede plek er nog wel in. Geen prijs maar wel een positie waar we in deze zaalcompetitie aanspraak op willen maken op basis van de zes goede wedstrijden die we tot nu speelden. De eindstand van 24-13 is wat geflatteerd maar de ploeg die het meeste wilde (Movado dus), heeft dat, met een klein beetje hulp, helemaal zelf afgedwongen.

Rob Siemer

(252)