Was ALO kansloos?
Zonder Sven en zonder Denise en Myrthe zou je wellicht denken: “Dat is een flinke aderlating”! Verre van dat. In feite speelde Tim in ieder geval een hoofdrol bij de start van de wedstrijd door een drieluik goals van Witvliet en hemzelf. Later in de eerste helft maakte hij achter de korf zelfs de 8-7 waardoor helemaal niets naar boven kwam dat het een kansloze missie zou worden tegen Ten Donck.

Was Ten Donck kansloos?
Dat hoop je op voorhand wel natuurlijk. Helemaal niets duidde erop dat ALO deze wedstrijd zou verliezen maar dan heb je toch ineens de factor scheidsrechter. Daar waren we echt niet op voorbereid. Alles ging op 2.50 mtr., als je “hé” riep kreeg je een stip of vrijer mee en bovendien als je niet natrapt krijg geel (en geen rood). Te makkelijk te beïnvloeden en geen uithangbord voor “scheidsrechter van het jaar”!

Hebben we iets teveel kansen gemist?
Helemaal bij de stand 9-7 in ons voordeel. Daar kregen we echt een aantal opgelegde kansen die er net niet ingingen. Ook momenten waar we zeker een vrijer of stip verdienden maar niet kregen. Dat was eigenlijk wel het omslagpunt in de wedstrijd waar wij alles misten en Ten Donck uiteindelijk langszij kwam in de zoemer.

Heeft Ten Donck verdiend gewonnen?
Natuurlijk hebben ze dat. Wanneer je zelf maar 2 goals produceert in de tweede helft mag je niets of niemand de schuld geven. Alleen jezelf! Laurine (nerveus misschien), Tim (gelouterd inmiddels) speelden een prima partij en haalden een dikke voldoende. Het feit dat Tim werd gewisseld en ook Colin was puur tactisch. Er moest wat gebeuren want zelfs bij de 11-13 van Martijn 9 minuten voor tijd was er nog steeds van alles mogelijk. Het mocht niet zo zijn!

Conclusie?
Verloren van routiniers die nauwelijks trainen en het zichzelf veroorloven om 20 minuten voor aanvang van de wedstrijd de hal in te lopen is een soort van frustrerend. Aan de andere kant, zij zitten in de winter van hun carrière en wij in de lente. Hoorde van coach Jasper dat ze wel minimaal 1x keer gaan trainen als ze kampioen worden. Of de spelers dat ook weten is nog de vraag (lol).
Terecht ook omdat we maar twee goals maken in de tweede helft. Verdedigend prima, aanvallend zeer matig!

En nu?
We gaan in de wachtkamer zitten. Komend weekend gelijk al een hele belangrijke wedstrijd voor de nieuwe koploper Swift die bij Ten Donck op bezoek gaat. Wij gaan uit naar Movado, dat ineens op een fatale plek terecht is gekomen na dit weekend. Als we winnen dan kan het nog alle kanten op. Een ding is zeker, Owen mag geen thuiswedstrijden van ALO 1 meer bijwonen. Ook tegen Haarlem was hij aanwezig en nu weer. Voor een goede zaak weliswaar maar eigenlijk is het zijn schuld ;)!

ALO 2
ALO 2 had er echt zin in. Aangemoedigd door veel spelers uit het vierde (die ook aardig uithaalden tegen OKV) was het ondanks afwezigheid van Myrthe en Elmer een zeer belangrijke pot op weg naar handhaving. Nou, ik zat zelf achter het scorebord de eerste helft maar al gauw was het duidelijk dat ALO 2 zich veilig ging spelen tegen BlauwWit 5. Ondanks dat topcoach Jan Niebeek meespeelde, was het geen moment een vraag of ALO 2 ging winnen maar met hoeveel. Doelstelling gehaald. Heel leuk gastuh!

Rob

(321)

De voorbereiding was verre van ideaal. Door een zwaar ongeluk op de A4 waren we, vanwege een file, niet op tijd binnen om in te schieten. Omdat de wedstrijd voor ons heel erg op tijd was begonnen, konden we  wel ongeveer een kwartier  inschieten voordat om half drie niet alleen de klassieker van start ging, maar ook een meer dan heerlijke wedstrijd mandjebal aan de van Hogendorpstraat in Amsterdam.

Hoewel Casper via een vrijer opende werden we in de beginfase even helemaal afgeschoten door de mannen van Sporting West (4-1). Colin, Roy Casper en Elmer tilden de stand naar 5-5 alvorens het Haags “kwartiertje” werd ingezet, dat eigenlijk de rest van de wedstrijd duurde. Statistisch gezien wonnen 6 van de 8 spelers van ALO 1 het van hun directe tegenstander waar er dus 2 verloren. Colin had het zwaar, maar speelde dan ook tegen de beste puntspeler die SW rijk was en deed dat met verve. Roy, Denise, Soof en Cas tilden de score naar 5-9 wat tevens de opmaat was tot een stevige maar faire pot korfbal. Hoewel Sporting West nog niet het hoofd in de schoot gooide, ze kwamen vlot terug naar 8-9, waren het Elise, Roy en Isabel die ALO 1 op een lekkere 9-12 ruststand zetten.

Hoe anders was het vorige week tegen Haarlem in de kleedkamer. Iedereen straalde zelfvertrouwen uit en alles wat we hadden afgesproken werkte ook binnen de lijnen. Achteraf kan ik zeggen dat het nooit meer spannend werd maar dat is onzin als je naar het scoreverloop kijkt. SW kwam goed uit de kleedkamer, maar na de 9-13 van Casper en de 10-14 van Roy hadden de Amsterdammers even het momentum terug en kwamen met een drieluik weer erg dichtbij (13-14). Isabel, Elise en Casper zetten ons weer op het juiste spoor (13-17) en na een licht protest van SW gooiden Roy, Elise, Casper en Isabel de wedstrijd op slot (14-21). Denise ruimde het veld voor Myrthe omdat de foute knie opspeelde na een vervelende landing maar Elmer speelde de hele wedstrijd uit ondanks dat hij vlak voor rust door zijn rug heen ging. Het heeft ons dus wel iets gekost maar het zoet der overwinning smaakte er niet minder om. Het feit dat SW nog terugkwam naar 21-24 is jammer maar met de wedstrijd van vorige week nog in het achterhoofd mogen we rustig stellen dat we dat rot gevoel helemaal hebben weggespoeld.

Het tweede heeft nog steeds problemen met continuïteit als het om afronden gaat. De nederlaag bij koploper Die Haghe was ingecalculeerd maar geflatteerd. Ondanks dat was Tim graag bereid de reserves naar Amsterdam te rijden waarvoor onze eeuwige dank alsmede aan Aardige Arjan, Topper Thomas, Mooie Mythe en Lieve Laurine. Jullie hebben je hopelijk niet verveeld. En de klassieker? Tja, die eindigde in 2-0 voor Ajax dus uiteindelijk was iedereen na afloop toch wel toe aan een of meerdere biertjes.

Rob

(141)

Lang verhaal kort. Haarlem heeft verdiend gewonnen (14-20). Wat er aan dit verlies ten grondslag lag, is een vraag die op vele manieren ingevuld kan worden. Ik wil ook niet heel erg gaan uitweiden over het hoe en waarom. Er was zeker een aantal factoren dat een rol speelde. Puntje bij paaltje waren er teveel spelers van ALO 1 die niet thuis gaven afgelopen zondag.

Nadat Myrthe en Casper voor een snelle 2-0 hadden gezorgd gaf Haarlem daarna gelijk aan dat ze hier niet gekomen waren om het ons makkelijk te maken. Na een vierluik werd de trend gezet voor het resterende deel van de wedstrijd. Hadden we in de uitwedstrijd nog momenten dat we domineerden op alle fronten, nu was het het allemaal net niet. Met Elmer in de basis voor de zieke Sven heeft ALO de eerste helft niet echt ondergedaan voor de Haarlemmers. Er waren wel wat signalen dat we niet onszelf waren. Al was het alleen maar de hoeveelheid kansen die gemist werd en het ronduit slecht schieten van b.v. Roy, Casper en Elise. Doet verder niets af aan het feit dat de ruststand van 9-12 al een duidelijke afspiegeling was van de krachtsverhouding. Enige verschil met alle wedstrijden hiervoor was dat we, na wat wissels, niet in staat waren om het initiatief terug te pakken. Toen we 3 keer hadden gewisseld stonden de basisacht weer in de vertrouwde opstelling maar er is geen enkel moment geweest dat ALO de wedstrijd nog kon keren.

Hoewel Myrthe direct na rust voor 10-12 zorgde was er geen enkel kantelpunt meer te bespeuren. Een aantal spelers haalde een voldoende gisteren maar als collectief bleven we ondermaats. Als je dan tegen je angstgegner speelt helpt dat niet echt mee. Haarlem maakte series van 2, 2 en 3 goals in de tweede helft terwijl wij er steeds slecht een tegenover stelden. Slag verloren maar nog niet de oorlog want ook IJsselvogels liep tegen zijn tweede zeperd op rij aan tegen Ten Donck (19-18).

Is er dan niets positiefs te melden? Natuurlijk wel, ALO A1 won zijn wedstrijd tegen Haarlem en leverde ook een hele grote bijdrage in de winst van het tweede (19-18) tegen datzelfde Haarlem. Wat was dat leuk en gelukkig viel het balletje dit keer onze kant op. Dus puntje bij paaltje heeft Haarlem het ook dit keer niet gered tegen ons. Wanneer ze net zo goed spelen tegen de andere tegenstanders, begrijp ik niet dat die ploeg pas 4 punten heeft. Zag net Liverpool met 4-1 winnen tegen Manchester City, wat maar weer aangeeft dat er geen garanties zijn op welk niveau dan ook. Komend weekend uit naar Sporting West. Dan moeten we er weer staan!

Rob Siemer

(205)

Makkelijk om via dit medium alle stieren en hun naasten een bijzonder goed, gezond en sportief 2018 te wensen. En we kunnen, door de 4 punten die ALO respectievelijk meenam uit Amsterdam en Moordrecht, er vanuit gaan dat de selectie deze wens onderschrijft. ALO 2 en 1 speelden nagenoeg rond dezelfde tijd en dat heeft wat organisatietalent gekost bij het wedstrijdsecretariaat. De A1 werd verzet waardoor ALO 2 redelijk bezet kon vertrekken naar Amsterdam. ALO 1 moest het doen met de meer dan capabele Patrick V (ALO 4) en de altijd goedlachse Lucie (ALO A1).

ALO 2 speelde echt wel een prima wedstrijd maar blonk vooral uit in het missen van korte kansen en schoten waardoor het bij rust slechts  4-4 stond. In Moordrecht liep het effe wat anders. Na 1.14 minuut zorgde de eerste vrijer van Roy voor 1-0 en vormde tevens de opmaat tot een, anders dan bij ALO 2, productieve eerste helft. Na 23 minuten was het doelpunt van Isabel (7-12) de achtste naam van ALO 1 die door Annemarie op het scoreformulier werd bijgeschreven. Hierna zorgde Roy (3e) en Colin (2^e) voor een comfortabele 8-14 ruststand.
De tweede helft in Amsterdam week weinig af van de eerste. Goals waren duur maar ALO bleef eigenlijk altijd wel aan de goede kant van de score en het eindresultaat (8-9) is dan geen super uitslag maar, zoals Cruyff het altijd voor ogen had, je hoeft maar 1 goal meer te maken dan je tegenstander. In Moordrecht ging ALO 1 vol zelfvertrouwen de tweede helft in. Niet onterecht want ik heb aardige staaltjes individueel en collectief verdedigen aanschouwd van met name Roy en Sven die er voor zorgden dat IJsselvogels in de 2:2 (dames van Soof en Ies voorin) weinig tot geen kans hadden om maar 1 bal naar binnen te gooien tegen het gevaarlijkste vak van IJsselvogels. Hoewel de ploeg uit Moordrecht na de openingstreffer van Roy (8-15) beter aan die helft begon met een vierluik (12-15) nam ALO hand over hand het initiatief terug en scoorden we iedere keer mee met de rood-witten. IJsselvogels veerde nog een keer op (17-20) voordat het verzet definitief brak. Casper, Roy en Sven tilden ALO weer naar 6 verschil en ALO speelde de wedstrijd rustig uit. Na twee weken van buitensporig drinken en eten weer terugkomen in het ritme van 2017 lijkt misschien moeilijk, maar de selectie van ALO heeft nu wel afgerekend met dat vooroordeel. Eigenlijk heb ik enorm genoten zaterdagavond. Niet alleen van ons goede spel, maar vooral van de manier waarop er gecommuniceerd, geluisterd en uitgevoerd werd. Zag er allemaal erg volwassen uit. De hamvraag is:”Kunnen we dat nog 14 keer”? De tijd, en het jaar duurt nog heel lang, zal het leren. Saillant detail  is dat het nieuwe jaar uitermate goed begonnen is in sportief opzicht. Qua gezondheid hopen we natuurlijk ook dat iedereen heel blijft hoewel dat laatste voor Laurine niet helemaal is gelukt. We gaan altijd uit van het positieve dus wellicht valt het mee. Pat en Luus bedankt voor jullie steun en filmwerk en de min of meer vaste supporters voor de scherpe analyses vanaf de tribune.

Rob

(207)

Het is niet aflevering 339 van de Suske en Wiske-reeks en nee, met het oog op kerst, ik zit ook niet in een kerk mijn zonden te overdenken. Het is een bewust gekozen titel op basis van een uitspraak van Frank (de vriend van Soof). Man, man, man wat hebben we er met zijn allen een zooitje van gemaakt in de topper tegen Swift. Het begon natuurlijk al dat collega coach Martin zijn topschutter in de eerste verdediging had gezet. Maar ook het feit dat Denise weer terug was van weggeweest en wij net 2 weken met een dameswissel hadden getraind. Er was veel onwennig gedrag en de tactische “move” van Swift pakte dan ook goed uit voor de Amsterdammers. Colin was niet in staat om Jelle af te stoppen waardoor we meteen in het begin al flink onder druk kwamen. Dat Colin de score opende voor ons en ALO tot de negende minuut aan de voordelige kant van de score bleef, zegt helemaal niets over het wedstrijdverloop. Wij scoorden makkelijk in die fase maar gaandeweg draaide dat beeld drastisch. De bank dacht in ieder geval mee (bedankt jongens) over tactische counter moves. Dus, het kostte 3 wissels, Tim voor Colin, Colin voor Roy en Roy voor Tim om de druk bij de schutter van Swift wat te verhogen. Het kon niet verhullen dat Swift, dat over prima heren en dames beschikt, 5 minuten voor de rust op een verdiende 8-11 voorsprong kwam. Sophie (2x en Roy wisten nog voor de thee de schade te beperken tot een 11-12 achterstand en dat was een betere uitgangspositie dan de uitwedstrijd op het veld.

Volgens Casper hadden we dan ook psychologisch overwicht met daarbij opgeteld de kleine achterstand, dat zou zorgen voor zekere winst. Makkelijker gedacht dan gedaan. Het werd een tactisch steekspel. Nog een keer 3 wissels om Denise binnen de lijnen te brengen naast maatje Isabel in het vak van Sven of gewoon tactisch wisselen voor Myrthe die verdedigend prima speelde maar aanvallend weinig extra’s bood. Vrij snel gekozen voor de laatste optie waardoor we na een dikke 10 minuten in de tweede helft weer eens op voorsprong kwamen (15-14). Het zooitje waar ik het eerder over had bestond onder meer uit: foute schotkeuzes, plaatsfouten, te weinig schijngooien, missen van mooi uitgespeelde kansen. Het was een zenuwslopend schouwspel waarbij het erop leek dat Casper gelijk ging krijgen toen Sophie 10 minuten voor tijd 19-17 aantekende. Die laatste minuten bracht iedereen op het puntje van de stoel (of bank). Veel fouten aan beide kanten maakten van de slotminuten van deze wedstrijd een ware thriller. Swift profiteerde van onze miskleunen en kwam langszij (19-19) totdat Sven, die in vergelijking tot de rest een vrijwel foutloze wedstrijd speelde, een kleine 2 minuten voor tijd ALO weer aan de goede kant van de score bracht. Swift kreeg de bal nog een paar keer in aanval maar in de slotseconden had ALO wederom de volle winst kunnen pakken als het schotje van Roy achter de paal was gevallen of het schot van Soof simpel naar de rebounder was geschoten. Lang verhaal kort, Swift kreeg de bal nog 1x omhoog en die viel. De 20-20 was eigenlijk de uitslag die deze wedstrijd verdiende en dus waren de coaches het in ieder geval daar over eens. Dat sommige ALO-spelers zichzelf na afloop even achter de oren krabbelden is ook prima. Goed leermomentje zeg ik dan. Wederom hebben we als collectief niet verloren en met de donkere dagen voor kerst in het vooruitzicht kunnen we best tevreden zijn met de huidige stand op de ranglijst. Langs deze weg wil ik alle Stieren en Kalfjes en hun naasten een prachtige kerst toewensen en een prima start van 2018. Zaterdag 6 januari de topper, uit in Moordrecht, tegen IJsselvogels. Ik hoop op veel supporters!!!

Rob Siemer

(223)