Verslagen

Schrijf een verslag van je wedstrijd door een nieuw bericht te publiceren op je teampagina. Dan verschijnt het ook automatisch op deze pagina 😉

Wedstrijd van de gemiste kansen

Wedstrijd van de gemiste kansen

De eerste helft veld zit er ruimschoots op. Afgelopen zaterdag speelden we al de return tegen Revival en dat leek in eerste instantie een “makkie” te worden. Myrthe (2x), Sven en Cas hadden 13 minuten nodig om 5-0 op het scorebord te zetten. Geen vuiltje aan de lucht (letterlijk en figuurlijk) want ook het regenachtige weer maakte tijdens de laatste minuten van ALO 2 plaats voor een flauw najaarszonnetje. ALO 2 dat overigens ruim won van de oude glorie van Rohda. Eerlijkheidshalve werd het verschil pas gemaakt toen Rohda 5 met 7 spelers kwam te staan omdat een dame een kuitblessure opliep. 20-15 is ook eindelijk eens een mooie score. Nou ja toen ALO 1 vijf goals voor kwam, begon de kwelling.

We hebben lang niet de hele wedstrijd op film maar we mogen stellen dat we in ieder geval 9 doorlopers, 3 klein kansen en 4 schoten (erin en er weer uit) gemist hebben in een uur. Dat is op zich best knap. Zou het dan toch komen doordat we afgelopen week de krachttraining hebben overgeslagen? We zullen het nooit weten. Puntje bij paaltje lieten we de ploeg uit Terschuur helemaal terug komen in de wedstrijd. 8 minuten voor rust stond het 7-5. Gelukkig zorgde Casper met zijn tweede goal voor een comfortabele 8-5 ruststand.
Het tweede stuk ontaardde in een soort quasi vervelende maar toch voortdurend spannende strijd. Met het inbrengen van dame 10 kon het eerste aanvalsvak van Revival in ieder geval meer rebounds pakken dan ervoor en was het rendement van onze tegenstander natuurlijk vele malen beter dan dat van ons. Na 12 minuten in de tweede helft gebeurde het onvermijdelijke. Revival kwam langszij en geloofde in meer. ALO 1 verdedigde echter heel geconcentreerd en ging met statisch afvangen over een heer in beide vakken spelen om de grote getallen. Waar Revival gemiddeld een of twee keer schoot in een aanval deden wij dat vier tot vijf keer. Roy met zijn eerste, Soof en Colin zetten ALO weer op winst maar nog steeds wilde Revival niet capituleren en kwam via een strafworp en vrije bal op 1 punt (14-13). Time out: Eindigen met Sven, schiet de eerste bal naar de rebounder toe en ga gelijk achter je schot aan. Door de spanning van die laatste minuut kwam die boodschap niet aan bij Isabel en Roy. Maar zoals zo vaak maakte Roy wel een eind aan een illusie van de bezoekers, volgens mij stond Sven niet eens in de vang. Wij hebben dus heel erg moeizaam gewonnen maar het was wel terecht. (15-13). Komende week meteen spelen in de zaal tijdens de Haagse Korfbal Dagen. U bent welkom in Maasland waar ALO 1 het opneemt tegen Dijkvogels in de Hofstede (21.00 uur).

Rob Siemer

(132)

Verslag najaar veld E2

Verslag najaar veld E2

Leren verliezen is even belangrijk als weten hoe je moet winnen. En om een lang verhaal kort te maken heeft de E2 deze les in de afgelopen wedstrijden zes keer gepresenteerd gekregen. Is dat dan heel erg? Ik denk zelf van niet. Er zijn een aantal momenten geweest waarop de E2 heeft getoond dat ze zeker weerstand kunnen bieden op het niveau waarop ze speelden. Natuurlijk was het ook pittig voor 4 meiden om tegen jongens te spelen en dit zonder door te kunnen wisselen. Maar dit zie ik zelf zeker niet als hoofdreden.

Maar wat maakt dat dingen het ene moment wel lukken en dat het soms zo uit onze vingers glipt? Om antwoord te vinden op deze vraag dook ik even in een boekje van Anton Geesink. Daar vond ik zijn uitspraak: If you want to be a champion, you have to look like a champion. Misschien ligt hier wel het antwoord op de vraag. Want een kampioen zal altijd dat stapje extra zetten, die zie je constant voor elke bal gaan, en je ziet dat hij blijft rennen om vrij te komen en als een plaag constant bovenop zijn tegenstander staat. Zoals Sander het al mooi samenvatte: “Al spelen we tegen het Nederlands team, je kan op zijn minst blijven rennen.”
Maar hoe nu verder? Uiteraard zijn we door deze uitslagen een pouletje lager gaan spelen. Daar mogen we alsnog stevige tegenstand verwachten. Doordat we maar liefst twee nieuwe leden mogen verwelkomen in de E hebben we straks in elk geval een extra speler in de E2. Dat biedt ons natuurlijk wat lucht om soms even bij te komen. Daarbij gaan we regelmatig beelden terug kijken van wat we aan het doen zijn. Dan kunnen we ons bij het kijken van die beelden mooi afvragen: “Does it look like a champion, or a like champignon?”.

 

(56)

Wie wil er zonnebrand?

Wie wil er zonnebrand?

Dat is een zinnetje wat je niet vaak hoort rond half oktober in Nederland. Toch was het geen gekke vraag van Marit vlak voor aanvang van de wedstrijd tegen HKC. Nu had ik gisteren een onwaarschijnlijk slechte wedstrijd gezien en het leek er 20 minuten op alsof de geschiedenis zich ging herhalen. Na een kwartier stond er een karige 2-1 op het scorebord en was er van Haagse kant nauwelijks sprake van strijd, vechtlust, duelkracht en het pakken van zoveel mogelijk rebounds.

We hadden nota bene 5 mensen publiek. Die hadden het warm maar werden van het korfbal niet warm of koud. Zo’n 8 minuten voor rust las het scorebord 5-5 en was het time-out-tijd. Het had effect want ALO 1 schakelde over naar vechtmodus en kwam gelijk, voor het eerst deze wedstrijd, op voorsprong door goals van Soof en Roy. In de luttele minuten van de eerste helft scoorden beide teams er lekker op los. ALO deed het net iets beter. Elise, Isabel en Myrthe zorgden voor een comfortabele ruststand van 7-10. Diezelfde Myrthe en Roy zorgden meteen na de thee voor een vijfpunten-gat (7-12) en Casper en Sven voor de laatste keer (9-14). Het siert onze tegenstanders dat ze op wilskracht en strijd terug kwamen in deze partij (13-14). In deze fase miste HKC ook nog twee stippen maar, het moet gezegd, daar zat een hoog Sinterklaasgehalte aan. Isabel knalde 13-15 binnen maar de eindfase ging zijn spannendste fase in omdat HKC weigerde te capituleren (13-14, 14-15 en 15-16). Sven’s derde en Myrthe’s nummer 3 en 4 gooiden de wedstrijd definitief in het slot. Het einde kwam bij 17-20. Gelukkig heeft designated driver Dick en o.g. geen 350 kilometer gereden voor Jan met de korte achternaam. Wat ALO 2 liet liggen in Amsterdam (11-10 tegen Blauw Wit 5) nam ALO 1 samen met reserves Tim en Marit mee terug naar Den Haag. Iedereen bedankt voor de steun! Nog 2 wedstrijden thuis voordat we de zaal in gaan. U bent van harte welkom!

Rob Siemer

(169)

Sporting Trigon 6 – ALO 5

Sporting Trigon 6 – ALO 5

Zonnig weer en een schappelijke tijd. Marcel nog geblesseerd, Michel S. als invaller mee. We worden hartelijk verwelkomd. En de sfeer is ontspannen. Slechts een wedstrijd bij Sporting. De onze. De kantine gaat ook op slot als de wedstrijd begint. En Fuieeeeeet, we zijn begonnen.

En gelijk staan we achter. Niet in de planning maar ja, nog genoeg tijd. Gelukkig maakt Ikelien een doorloop, oeps mis, maar gelukkig vangt ze de bal zelf af en maakt het korte kansje wel af (1-1). De wedstrijd is gemoedelijk en van de zijkant ook gezellig om te kijken. ALO doet het beter en weet keer na keer te scoren. Owen met een schot, Bas met een doorloop, Simon met een schot, Maaike met een schot, Bas met een schot. En ineens staat het 1-6. Hoe bedoel je ineens een voorsprong? Maar hoe lang duurt de eerste helft nog. Geen tijd of score op het bord. Marcel hoe lang nog, Marcel hoeveel staat het. Ik had het maar druk op de bank. Gelukkig scoort Sporting de 2-6 en gaan we de rust in. Heerlijke koele limo krijgen we. We voelen ons weer even jong (en atletisch). Na rust gaan we weer verder.

Sporting is niet van plan op te geven en maakt gelijk de 3-6. Maaike zorgt met een kort schot voor de 3-7. En Sporting antwoordt met de 4-7. Het lijkt spannend te worden maar dan weer een mooie serie van ALO. Eerst vindt Elisa Bas door zijn doorloop aan te geven, Bas scoort, gevolgd door een treffer van Michel, een schot van Blijke (haar eerste voor ALO 5, waar ze eerder al 2x voor ALO 6 had gescoord). Inmiddels is het 4-10 en een veilige 6 punten voor. Dan een spurt van Elisa, krijgt de bal, maar door een overtreding kan ze de doorloop niet goed afmaken: strafworp. Bas scoort deze. Ook het volgende doelpunt is er een van Bas, een mooi  hoog schotje. En dan vindt Simon de korf weer. 4-13 is het inmiddels. Sporting scoort de laatste van de dag. 5-13 gewonnen. Bij het aflopen van het veld worden ons stukjes worst e.d. aangeboden. We zitten nog uren gezellig. Bij het zitten kijken we naar de stand. Tweede. Maar wij nog een inhaalwedstrijd tegen Sporting (ja die van vandaag). Bij winst zijn we kampioen. Komt allen a.s. zondag kijken hoe ALO 5 kampioen kan worden. De mooie tijd van 11.30 maakt het ook nog aantrekkelijk. Zijn de medailles, champagne en taart al besteld???????????

MICHEL BEDANKT VOOR HET INVALLEN.

(87)

Coachen op vertrouwen

Coachen op vertrouwen

Dat vindt de trainer van de A2, Sven Kuijpers, vooral belangrijk. “Wat ik daarmee bedoel is dat ze de kwaliteiten wel hebben, maar dat ze hier nog niet altijd zelf ook zo over denken en hier soms zelf nog wat moeite mee hebben. En doordat het zo goed gaat op dit moment, zie je dat dat groeit waardoor ze nog beter gaan spelen.” Enkele weken geleden sprak ik de trainer van de A1, deze week interviewde ik de trainer van de A2.

Hoe vind je het gaan tot nu toe?

“Het gaat supergoed! We staan bovenaan en als we volgende week winnen, zijn we kampioen. Een lastige pot tegen Achilles, dus kom vooral allemaal aanmoedigen. We spelen om 11:15 uur!”

Betere samenwerking binnen het team is de voornaamste doelstelling. Sven ziet dat de gekozen aanpak vruchten afwerpt en daardoor ziet hij alle individuen groeien. “Dat geeft zowel het team als mijzelf veel voldoening. Dit team heb ik al eerder getraind. Ik vond dat best lastig, want toen ik 4 jaar geleden begon, kwam het team net in de puberteit. Ik had er mijn handen vol aan. Afgelopen jaar heb ik het trainerschap een jaartje gepauzeerd en nu ik weer terug ben, merk ik dat ze een stuk volwassener zijn geworden. Ze staan nu veel meer open voor coaching.”

Hoe bevalt het om met de hele A tegelijk te trainen?

“Dat vind ik echt heerlijk. Casper maakt leuke afwisselende trainingen (hij heeft hiervoor tenslotte ook gestudeerd) en dat maakt het voor mij een stuk eenvoudiger. Ik merk met name aan de dames van de A2 dat ze zich uitgedaagd voelen doordat ze samen trainen met de dames van de A1. Dat komt hun motivatie zeker ten goede.

Waar zijn jullie momenteel mee bezig?

“We zijn hard aan het trainen op ‘open verdedigen’, een manier om lange ballen makkelijker te onderscheppen en de tegenstander meer onder druk te zetten. Daarnaast oefenen we ook op diverse nieuwe aanvalstechnieken, om meer dynamiek in het spel te krijgen. Het leuke is dat je eerst veel weerstand ondervindt als je iets nieuws probeert, maar als iets na een keer of 4, 5 trainen dan in de wedstrijd opeens lukt, is iedereen helemaal blij en enthousiast.”

Zijn er nog dingen die je zelf verder wilt ontwikkelen als coach?

“Ja, zeker. Ik vind coachen superleuk en ik wil me daar nog verder in ontwikkelen. Op dit moment ben ik nog een ‘joystick coach’ (iemand die langs de kant roept wat de spelers moeten doen), maar ik wil er uiteindelijk naartoe dat een aantal spelers in het veld die taak van mij overnemen. Hoe?, dat weet ik nu nog niet, ik heb het gevoel dat de spelers het nu nog wel prettig vinden om op deze manier gecoacht te worden.”

Wil je verder nog iets kwijt?

“Ja, kom ons aanmoedigen bij Achilles. Het zou echt supertof zijn als er veel ALO-publiek langs de lijn staat! Zaterdag 13 oktober om 11:15.”

Astrid Bouman

 

(149)