Wie wil er zonnebrand?

Dat is een zinnetje wat je niet vaak hoort rond half oktober in Nederland. Toch was het geen gekke vraag van Marit vlak voor aanvang van de wedstrijd tegen HKC. Nu had ik gisteren een onwaarschijnlijk slechte wedstrijd gezien en het leek er 20 minuten op alsof de geschiedenis zich ging herhalen. Na een kwartier stond er een karige 2-1 op het scorebord en was er van Haagse kant nauwelijks sprake van strijd, vechtlust, duelkracht en het pakken van zoveel mogelijk rebounds.

We hadden nota bene 5 mensen publiek. Die hadden het warm maar werden van het korfbal niet warm of koud. Zo’n 8 minuten voor rust las het scorebord 5-5 en was het time-out-tijd. Het had effect want ALO 1 schakelde over naar vechtmodus en kwam gelijk, voor het eerst deze wedstrijd, op voorsprong door goals van Soof en Roy. In de luttele minuten van de eerste helft scoorden beide teams er lekker op los. ALO deed het net iets beter. Elise, Isabel en Myrthe zorgden voor een comfortabele ruststand van 7-10. Diezelfde Myrthe en Roy zorgden meteen na de thee voor een vijfpunten-gat (7-12) en Casper en Sven voor de laatste keer (9-14). Het siert onze tegenstanders dat ze op wilskracht en strijd terug kwamen in deze partij (13-14). In deze fase miste HKC ook nog twee stippen maar, het moet gezegd, daar zat een hoog Sinterklaasgehalte aan. Isabel knalde 13-15 binnen maar de eindfase ging zijn spannendste fase in omdat HKC weigerde te capituleren (13-14, 14-15 en 15-16). Sven’s derde en Myrthe’s nummer 3 en 4 gooiden de wedstrijd definitief in het slot. Het einde kwam bij 17-20. Gelukkig heeft designated driver Dick en o.g. geen 350 kilometer gereden voor Jan met de korte achternaam. Wat ALO 2 liet liggen in Amsterdam (11-10 tegen Blauw Wit 5) nam ALO 1 samen met reserves Tim en Marit mee terug naar Den Haag. Iedereen bedankt voor de steun! Nog 2 wedstrijden thuis voordat we de zaal in gaan. U bent van harte welkom!

Rob Siemer

(169)