Verslag najaar veld E2

Leren verliezen is even belangrijk als weten hoe je moet winnen. En om een lang verhaal kort te maken heeft de E2 deze les in de afgelopen wedstrijden zes keer gepresenteerd gekregen. Is dat dan heel erg? Ik denk zelf van niet. Er zijn een aantal momenten geweest waarop de E2 heeft getoond dat ze zeker weerstand kunnen bieden op het niveau waarop ze speelden. Natuurlijk was het ook pittig voor 4 meiden om tegen jongens te spelen en dit zonder door te kunnen wisselen. Maar dit zie ik zelf zeker niet als hoofdreden.

Maar wat maakt dat dingen het ene moment wel lukken en dat het soms zo uit onze vingers glipt? Om antwoord te vinden op deze vraag dook ik even in een boekje van Anton Geesink. Daar vond ik zijn uitspraak: If you want to be a champion, you have to look like a champion. Misschien ligt hier wel het antwoord op de vraag. Want een kampioen zal altijd dat stapje extra zetten, die zie je constant voor elke bal gaan, en je ziet dat hij blijft rennen om vrij te komen en als een plaag constant bovenop zijn tegenstander staat. Zoals Sander het al mooi samenvatte: “Al spelen we tegen het Nederlands team, je kan op zijn minst blijven rennen.”
Maar hoe nu verder? Uiteraard zijn we door deze uitslagen een pouletje lager gaan spelen. Daar mogen we alsnog stevige tegenstand verwachten. Doordat we maar liefst twee nieuwe leden mogen verwelkomen in de E hebben we straks in elk geval een extra speler in de E2. Dat biedt ons natuurlijk wat lucht om soms even bij te komen. Daarbij gaan we regelmatig beelden terug kijken van wat we aan het doen zijn. Dan kunnen we ons bij het kijken van die beelden mooi afvragen: “Does it look like a champion, or a like champignon?”.

(56)