Volgens Wikipedia een gemeente van 850 inwoners in de Italiaanse provincie Salerno. Dus geen mythische of Latijnse naam bij het kiezen van de fusienaam door de vroegere verenigingen Hoger Op en Kievitten. Een van de grotere clubs in de Zaanstreek wordt er op de website gezegd. Wij hadden het geluk dat er bij de tegenpartij 205 cm aan heer ontbrak. Dat we 2-0 achter kwamen is dan ook verbazend als je bedenkt dat dit de volledige productie in de eerste helft was van Furore, dat niet echt een sterke indruk maakte, veel fysieke kracht in de strijd gooide, moeilijk liet oplossen en flink wat duw- en trekwerk bij de duels onder de korf nodig had. De scheidsrechter stond erbij en keek ernaar, maar floot zeer zelden voor overtredingen. Daar hadden wij het meeste last van gezien de 7 goals die wij voor de thee produceerden (in volgorde Myrthe, Elise, Sophie, Colin, Roy 2x en Isabel). We hadden heerlijk gegeten bij meneer en mevrouw voorzitter (nog bedankt hiervoor), koude pasta (volledig vegetarisch, kippenvleugels en stokbrood met smeersels) dus brandstof genoeg. Het waren veel slordigheden die leidden tot balverlies en het niet uitstellen van het schot was ook een heet hangijzertje. Rust 2-7 derhalve en genoeg om te verbeteren.

Inmiddels waren met wat wissels Roy en Casper van plek gewisseld, zodat we de tweede helft in een soort feestopstelling binnen de lijnen kwamen. Achteraf bekeken was het een prima wisseltruc want de lange aanvoerder kon minder kijken en terugvallen tegen de beweeglijke Roy. Casper (zijn eerste pas), Elise, Roy en Colin gooiden al vroeg de wedstrijd op slot 3-11. Het 3-koppige publiek zag een gedegen tweede helft waarin ALO in ieder geval flink scoorde, zodat de eindstand een goede afspiegeling was van de krachtsverhoudingen. We zijn niet lang blijven hangen in de donkere krochten van sportcomplex Trias. Geen lekkere tijd om te spelen om 19.30 in Krommenie. Het was allang bedtijd voor Colin natuurlijk. Maaike en Elmer bedankt voor jullie steun op de bank. We gaan ons opmaken voor de topper tegen Swift. Voor de competitie zou het natuurlijk heel leuk zijn als wij die wedstrijd niet verliezen. ALO is thuis nauwelijks te kloppen dus kunnen de Amsterdammers hun borst nat maken.

Rob Siemer

(130)

Ongeveer 10 minuten voor aanvang binnenlopen met de 2 reserves van het tweede zal niet hebben geholpen met een strakke voorbereiding. Patrick en Laurine die nog geen uur geleden met 24-20 in het stof moesten bijten tegen een zeer zuiver schietend Phoenix 2. Casper die derhalve de peptalk voerde voor de wedstrijd. De snelle 3-0 achterstand was misschien al een teken aan de wand. Het feit dat we op het veld voor de poorten van de hel met 12-13 wonnen zat de Amsterdammers ook al niet lekker maar duidelijk was dat zij echt meer gebrand waren op een goed resultaat dan wij. Ander saillant detail is dat onze dames net zo vaak scoorden als onze heren (9 om 9). Dat is nog niet eerder gebeurd. Ook al kwamen we netjes terug in de wedstrijd via Sven, de prima spelende Elise, Colin en Roy (3-4) en daarna zelfs nog voor met 6-7, 7-9 en 8-10, het spel van ALO was krampachtig, slordig en timide. Vooral in de onderlinge duels, rebounds, zowel verdedigend als aanvallend, balvastheid en duelkracht. Vooral in deze facetten werden we afgetroefd.

Sporting West kantelde de wedstrijd vlak voor de thee (11-10). Vanaf het begin van de tweede helft zijn we alleen maar in de achtervolging geweest. Casper werd strak verdedigd, net als Myrthe. Roy, Sven en Colin konden het niet overnemen. Ook het aanvallend wisselen van Martijn voor Colin gedurende 3 vakwissels bood geen soelaas hoewel Lange nog wel een goaltje mee snoepte. Het verzet van ALO brak bij 21-17 in de 26^e minuut. De uiteindelijke uitslag 25-18) is wel geflatteerd maar niet minder pijnlijk. Ten aanzien van de bovenstaande vragen! Maak het verhaal zelf af en kleur de plaatjes.

Rob Siemer

(110)

Ik zal dan ook maar beginnen om eerlijk te vertellen dat onze start tegen RDZ afgelopen zaterdag verre van oogstrelend was. Hoewel het eerste schot van, wat uiteindelijk een octet werd, Casper gelijk raak was, verder dan een goaltje van Sven kwamen we niet de eerste 14 minuten. Sophie, die het al gelijk aan de stok had met haar enorme dame, schoot de aansluiter binnen en dat was de opmaat voor een flinke dosis vechtkorfbal waarbij we hand over hand het initiatief afsnoepten van RDZ. Na de 5-3 zorgde Casper voor 5-4 en 5-5. Vanaf hier hebben we niet meer achter gestaan.

Kenmerkend voor de eerste helft waren de vele plaatsfouten en één-schotsaanvallen. Moet gezegd dat de ploeg uit Zeist gezegend was met veel lengte wat ook nog prima terugviel en meeving! Optisch speelde ALO echt wel een stuk afwisselender dan RDZ maar het kwam er niet uit qua scoren, terwijl de tegenstander een uitstekend percentage haalde in de donkere thuishal. Isabel noteerde de ruststand van 8-12 en eigenlijk was alles gewoon prima. Vier goals voor met nog 30 minuten te gaan. In de tweede helft was het na 10-16 en 11-17 over met het verschil van zes. RDZ liet zich niet naar de slachtbank leiden en knokte zich iedere keer weer naar de vier-puntenmarge totdat Roy, weer terug in het veld voor Patrick, de eindstand bepaalde op 17-22. Onder toeziend oog van families Spek en Kuijpers en reserves Laurine, Lisanne en Patrick speelde ALO 1 niet zijn beste wedstrijd maar won het wel met genoeg marge om te concluderen dat ALO het aanvallend wel onder de knie heeft. Teveel tegengoals evenwel. We moeten volgende week een stuk scherper zijn wanneer we op bezoek gaan bij Sporting West.

Rob Siemer

(119)