Het was natuurlijk snertweer. De godganse dag was Pluvius aan het zeikregenen en miezeren. Er werd strak verdedigd aan beide zijden waardoor het 10 minuten duurde voordat Casper de score opende met een afstandsschot. Het leek bijna op een kopie van de wedstrijd Sporting West – Swift toen het na een kwartier ook pas 1-1 stond. Er werd best veel geschoten maar onder bepaalde druk konden we ze niet afronden. Goals waren duur in de eerste helft en de scheidsrechter liet een hoop gaan waardoor er ook weinig vrije ballen en stippen vielen. De eerste strafworp van Sporting was in ieder geval een cadeautje. Gelukkig ging die dan ook mis. 5 goals tegen in 30 minuten is natuurlijk dikke prima maar slechts 3 keer scoren is beneden ons peil. Gelukkig ging dat de tweede helft een stuk beter.

Hoewel het wat lichter werd ging het onverminderd door met regenen. Elise en Cas brachten ALO langszij met hun tweede goal. Helaas liep Sporting West in drie minuten tijd weer uit naar 7-5. Opnieuw in de achtervolging dus en dat lukte prima met drie treffers op rij (2x Cas en Sven). Zo kwamen we in de 41e minuut voor de tweede keer deze wedstrijd op voorsprong. Drie minuten later kwamen we er zelfs 2 voor door goals van Myrthe en alweer Casper. In de time-out spraken we af dat dit het moment was om de wedstrijd definitief op slot te gooien. SW dacht daar heel anders over en trok met een paar aanvallen de stand weer gelijk en zelfs verder (11-10). De tactische zet om verdedigend van heer te wisselen op Colin en Casper pakte niet goed uit voor de Westerparkbewoners. Colin van ver en Sven zorgden eerst weer voor een voorsprong maar weer nivelleerde SW met een knap schot van nummer 11. Twee minuten voor tijd was het wederom Colin die ons op winst zette, de spanning was nu echt te snijden en de nattigheid was allang niet interessant meer. De tweede volstrekt onterechte strafworp zorgde voor een gelijk spel. Wij hadden de bal en nog een time-out met nog 20 seconden op de klok. Eindigen met Sven en na een seconden of 10 een korte kans nemen. Als je zoiets afspreekt en het lukt, dan begrijpen jullie vast wel hoe groot de ontlading was toen Roy met een kort schotje de definitieve winst binnen schoot. In de ogen van onze tegenstander misschien frustrerend en onterecht maar in mijn optiek wel verdiend!

Rob Siemer

(134)

Een ploeg die vorige jaar met 260 goals voor degradeerde uit de 1^e klasse. Lang verhaal kort, een ploeg om rekening mee te houden. Het was al bekend dat de broertjes Schattenberg niet meer binnen de lijnen kwamen voor Spirit. En ten opzichte van vorig jaar waren er zeker 4 mutaties bij de blauw-witten, waaronder 2 spelers van 16 en 17 jaar. Ook een nieuwe trainer bij de bezoekers die ervoor koos om met 5 heren en 5 dames te spelen waardoor Spirit gaandeweg de wedstrijd veel wisselde. In de eerste plaats een heer die gewoon te ziek was om te spelen maar ook een boomlange heer die totaal geen grip had op onze ontketende aanvoerder Cas die er in de eerste helft 5 inpompte. Een van de redenen dat we met 6-1 voor kwamen, maar met enig geluk dat ze er bij Spirit net niet ingingen. Als voorbeeld de allereerste aanval van de wedstrijd waar ALO 4 keer een doelpoging deed en Colin van ver de 5^e poging afrondde. Heerlijk om zo een wedstrijd te beginnen. In de eerste helft scoorde driekwart ALO 1 dertien doelpunten en gaven we twee cadeautjes anders had het 13-5 gestaan in plaats van 13-7. Voorwaar geen slecht begin van onze tweede zaterdagwedstrijd tegen de medekoploper.

Hoewel Spirit na de thee het hoogste woord had (het werd vrij snel 13-9) ging ALO gewoon verder met afronden in, bij vlagen, briljante aanvallen en juiste keuzes. Dit resulteerde in een maximale voorsprong van 19-12 na circa 45 minuten spelen waarin speler nummer 7 Myrthe ook een goaltje meepakte. Hoewel Elise zonder doelpunt bleef (ze had genoeg kansen) onderscheidde zij zich vooral in de steunfuncties en verdedigende capaciteit (haar dame had ze volledig in de zak). Ik moet zeggen dat het enige dissonantje van deze wedstrijd was dat we Spirit een groot deel van die voorsprong lieten terugpakken waardoor de uiteindelijke uitslag (21-18) iets minder glans had dan dat we verdienden. Want hoe je het ook wendt of keert, ALO 1 speelde als team een topwedstrijd, niemand uitgezonderd. De toeschouwers/supporters moeten nu 3 weken wachten totdat we weer thuis spelen. Hopelijk staan we er dan nog steeds zonder puntverlies op plek een.

Rob Siemer

(118)

Driekwart ALO 3 reisde samen met het “love duo” Marit en Tim (allebei wel uit het 2^e) af naar Amsterdam om het in Ookmeer op te nemen tegen de vijfde uitgave van Rohda. Het was ALO 2 dat recht op het doel afging en in de rust al een lekker gaatje had geslagen en dat uiteindelijk uitbouwde in de tweede helft om op een comfortabele 11-20 te eindigen.

ALO 1 begon het seizoen met een ritje naar het rustieke Terschuur waar KV Revival, onze tegenstander, een lapje kunstgras met daarop een 40×20-veld huurt/deelt bij de plaatselijke FC Terschuurse Boys.
Revival degradeerde uit de eerste klasse met 3 punten en leek in het begin al heel snel rijp voor de slacht. Cas en Col zorgden binnen 4 minuten voor een hele makkelijke 0-2 voorsprong maar die arrogante observatie moest al heel snel worden bijgesteld omdat Revival in slechts twee opeenvolgende aanvallen voor 2-2 zorgde. Ook de lift naar 2-6 (2x Cas en 2 keer Sven) werd bijna in zijn geheel gepareerd naar 5-6. Via 5-8 verliep de eerste helft eigenlijk vrij rommelig naar een 7-10 ruststand. Het klinkt hautain maar dit was slechts een flauwe afspiegeling van de krachtsverhouding. Revival had een uitstekend rendement maar ALO had echt het beste van het spel.

De tweede helft zouden we orde op zaken stellen. Althans dat was de afspraak, maar na 9 minuten stond er een onthutsende 11-11 op het bord. Volledig onze eigen schuld doordat we met cadeautjes strooiden door als een malle in te springen, makkelijke doorlopers weg te geven en (ik weet niet hoe vaak) van achter een klein kansje onreglementair te verdedigden. Als je de wedstrijdbeelden zou bekijken, wat ik de spelers van harte wil aanbevelen, begrijp je wellicht waarom ik, in toenemende mate, rood aanliep en vaak verbaal uit mijn slof schoot als we weer iets raars deden. Goed reboundwerk van Cas maar vooral een hele koele Sven die samen met Myrthe en Soof op tijd zorgde dat het drie-punten-gat in de 47^e minuut weer in ere werd hersteld. In totaal 7 keer gewisseld om b.v. Elise en Isabel van plek te laten wisselen en Arjan de kans te geven om naast Sven of naast Casper een goal te scoren. Uiteindelijk pakte dat goed uit omdat opnieuw Myrthe en weer Sven ALO voor het eerst op vier goals voorsprong zetten (12-16). ALO sleepte het naar 14-18, niet omdat wij nou zo goed speelden, maar het kaarsje ging bij Revival langzaam uit. Hoewel zij nog wel het laatste woord hadden (15-18) kon ALO 1 ook 2 punten in de tas stoppen. Daarover ben ik natuurlijk zeer tevreden maar het spel moet volgende week echt een paar klassen beter tegen de andere degradant uit de eerste klasse, Spirit*.

Rob Siemer

* noot van de redactie: de wedstrijd tegen Spirit is op zaterdag 15 september thuis om 15:30.

(165)