Collectieve contemplatie!
Het is niet aflevering 339 van de Suske en Wiske-reeks en nee, met het oog op kerst, ik zit ook niet in een kerk mijn zonden te overdenken. Het is een bewust gekozen titel op basis van een uitspraak van Frank (de vriend van Soof). Man, man, man wat hebben we er met zijn allen een zooitje van gemaakt in de topper tegen Swift. Het begon natuurlijk al dat collega coach Martin zijn topschutter in de eerste verdediging had gezet. Maar ook het feit dat Denise weer terug was van weggeweest en wij net 2 weken met een dameswissel hadden getraind. Er was veel onwennig gedrag en de tactische “move” van Swift pakte dan ook goed uit voor de Amsterdammers. Colin was niet in staat om Jelle af te stoppen waardoor we meteen in het begin al flink onder druk kwamen. Dat Colin de score opende voor ons en ALO tot de negende minuut aan de voordelige kant van de score bleef, zegt helemaal niets over het wedstrijdverloop. Wij scoorden makkelijk in die fase maar gaandeweg draaide dat beeld drastisch. De bank dacht in ieder geval mee (bedankt jongens) over tactische counter moves. Dus, het kostte 3 wissels, Tim voor Colin, Colin voor Roy en Roy voor Tim om de druk bij de schutter van Swift wat te verhogen. Het kon niet verhullen dat Swift, dat over prima heren en dames beschikt, 5 minuten voor de rust op een verdiende 8-11 voorsprong kwam. Sophie (2x en Roy wisten nog voor de thee de schade te beperken tot een 11-12 achterstand en dat was een betere uitgangspositie dan de uitwedstrijd op het veld.
Volgens Casper hadden we dan ook psychologisch overwicht met daarbij opgeteld de kleine achterstand, dat zou zorgen voor zekere winst. Makkelijker gedacht dan gedaan. Het werd een tactisch steekspel. Nog een keer 3 wissels om Denise binnen de lijnen te brengen naast maatje Isabel in het vak van Sven of gewoon tactisch wisselen voor Myrthe die verdedigend prima speelde maar aanvallend weinig extra’s bood. Vrij snel gekozen voor de laatste optie waardoor we na een dikke 10 minuten in de tweede helft weer eens op voorsprong kwamen (15-14). Het zooitje waar ik het eerder over had bestond onder meer uit: foute schotkeuzes, plaatsfouten, te weinig schijngooien, missen van mooi uitgespeelde kansen. Het was een zenuwslopend schouwspel waarbij het erop leek dat Casper gelijk ging krijgen toen Sophie 10 minuten voor tijd 19-17 aantekende. Die laatste minuten bracht iedereen op het puntje van de stoel (of bank). Veel fouten aan beide kanten maakten van de slotminuten van deze wedstrijd een ware thriller. Swift profiteerde van onze miskleunen en kwam langszij (19-19) totdat Sven, die in vergelijking tot de rest een vrijwel foutloze wedstrijd speelde, een kleine 2 minuten voor tijd ALO weer aan de goede kant van de score bracht. Swift kreeg de bal nog een paar keer in aanval maar in de slotseconden had ALO wederom de volle winst kunnen pakken als het schotje van Roy achter de paal was gevallen of het schot van Soof simpel naar de rebounder was geschoten. Lang verhaal kort, Swift kreeg de bal nog 1x omhoog en die viel. De 20-20 was eigenlijk de uitslag die deze wedstrijd verdiende en dus waren de coaches het in ieder geval daar over eens. Dat sommige ALO-spelers zichzelf na afloop even achter de oren krabbelden is ook prima. Goed leermomentje zeg ik dan. Wederom hebben we als collectief niet verloren en met de donkere dagen voor kerst in het vooruitzicht kunnen we best tevreden zijn met de huidige stand op de ranglijst. Langs deze weg wil ik alle Stieren en Kalfjes en hun naasten een prachtige kerst toewensen en een prima start van 2018. Zaterdag 6 januari de topper, uit in Moordrecht, tegen IJsselvogels. Ik hoop op veel supporters!!!
Rob Siemer
(223)