Als ik het bordje van Mirjam V. mag geloven, dan werd de stenen kleedkamer geopend op 26 mei 1978. Zij had de eer de kleedruimtes officieel te openen. Er was op dat moment een reünie van kamp. En dat moment werd aangegrepen om de nieuwe kleedgelegenheid in gebruik te nemen. Daarvoor moesten de houten kleedkamers het veld ruimen.

Er werd ook een (helaas hele slechte) groepsfoto gemaakt. Er zijn een aantal personen op te herkennen, maar de kinderen zijn écht bijna niet herkenbaar.

Deze zondag wordt de aanbouw vóór de oude kleedruimte uit 1978 geopend. Er is ontzettend hard gewerkt door de aannemer en niet te vergeten de werkgroep Toffe Kleedkamers. Het resultaat mag er zijn!

Door: Martijn van Wensveen
Contact: historie@alo.nu

(93)

Okee, toegegeven – het bericht is wat ouder… Maar ook in 1906 werd er promotie gemaakt voor de korfbalsport door ALO.

(67)

Voorzitter Leo Schmidt schreef vandaag (10 juli 1919) op de dag af 100 jaar geleden zijn jaarrede. Eerst een foto van Leo uit 1908! Zoals uit het onderschrift blijkt, staat hij 3e van links. Direct naast Broekhuijzen, bedenker van korfbal.

Dames en Heeren, medeleden van ALO

Wederom rust mij de plicht U een overzicht te geven over het wel en wee onzer vereeniging in het afgeloopen boekjaar.

Sprak ik in mijn vorig jaarverslag de hoop uit dat dit verslag in alle opzichten gunstiger zou zijn dan de 3 vorige, helaas, reeds bij den aanvang hiervan moet ik u al beginnen te zeggen dat het afgelopen jaar slechter geweest is dan het vorige.

Niet alleen de competitie, ook het huishoudelijke in de vereeniging wijst op achteruitgang.

Eindigde ALO het vorig seizoen met de middelste plaats te bezetten, dit jaar bracht zij het niet verder dan de onderste plaats met geen enkel gewonnen wedstrijd.

Het toonde het 1^e twaalftal dat er wel wat in zat en werd dan ook menig goede wedstrijd gespeeld; maar telkenmale moet zij toch de meerderheid erkennen van haar tegenstandster.

ALO II stelde ook teleur. Hoe kon dat ook anders. Steeds met invallers te moeten sukkelen en dan niet steeds de beste die beschikbaar waren. Een woord van hulde toch voor die 12 talspelers die niettegenstaande alle tegenslag toch den moed niet verloren, en steeds trouw opkwamen.

ALO III had wat kunnen worden en zij had op waardige wijze de eer kunnen ophouden. Wel eindigde zij als goede 2^e in haar afdeling, maar zij had evengoed als No. 1 kunnen eindigen. De minder sportieve opvattingen van verschillende heeren tegen over de vereeniging waarvoor zij uitkwamen was oorzaak dat op het einde der competitie ons twaalftal geen sterke combinatie in het veld kon brengen.

Van de buiten de competitie om gespeelde wedstrijden noem ik in de eerste plaats het buiten aller verwachting goede resultaat van ALO I in de wedstrijden van Vitesse (H). Door tegen een sterke Amsterdamse ploeg gelijk te spelen (0-0). Door loting werd zij als verliezende partij aangewezen.

Onze eigen seriewedstrijden waren echter een slot der gespeelde wedstrijden om nooit te vergeten.

ALO II speelde tegen verwachting gelijk met 0-0 en verloor het dus door loting, hoewel de overwinning verdiend was geweest.

ALO I was gelukkiger. Eerst tegen Velox eindigende zij met gelijk spel en gelukkig met het lot moest zij spoedig daarop in ’t veld verschijnen tegen de houder van den Korf, de kampioenen “Fluks”. Dat ALO zou trachten, ter eere van haar dag geen al te gek figuur te slaan, was te voorzien en algemeen verwachtte men wel dat Fluks de overwinning niet cadeau zou krijgen. Ook om het Fluks twaalftal zooveel mogelijk te vermoeien voor haar eindstrijd verwachtte meer van ALO veel tegenstand.

Dames en heeren, bij deze ontmoeting toonde de “stier van Houtrust”, dat al is hij gewond, en ligt hij te stuiptrekken hij nog zeer gemeen van zich af kan bijten. De zoo gevreesde toreadoren uit beiden moeten in het zand bijten, en konden slechts door spel forceering het tot gelijk spel brengen. Het lot was ALO gunstig en zorgden nog er zelf voor dat onze mooie korf niet voor goed naar Leiden verhuisde.

Onbeschrijvelijk is voor mij de vreugde die er heerschte bij de aanwezigen. Met trotsch kan ik dan ook als aanvoerder wijzen op deze prestatie.

Want niet alleen het stomme geluk van het lot bracht ons de overwinning neen!

Oververmoeid moet ALO I voor den 3x in het veld en nu tegen HSV. Deze ploeg was pas eenmaal in ’t veld geweest en wel ’s morgens vroeg. Volkomen uitgerust was het voor HSV dan ook niet moeilijk den eindstrijd van ALO I te winnen.

Ook het finantieel resultaat was op deze dag gunstig. Niettegenstaande de hoogere onkonsten voor druckwerck etc. was er een batig saldo (ruim 30 gulden).

[…]

Wij begonnen dit jaar met 31 werkende leden en hebben er op ’t oogenblik 32

[…]

Het 12 ½ jaar bestaan is op werkelijk grootsche wijze herdacht. De zaal van de “Vereeniging” bleek net ruim genoeg om de aanwezige te bevatten. De regelingscommissie zag haar vele werk hieraan besteed den ook ruimschoots beloond door het in alle opzichten slagen van dit feest.

Jammer was het, en dat was dan ook de eenige wanklank die gehoord werd, dat geen toestemming verkregen kon worden voor een behoorlijke feestavond zo dat wij te vroeg moesten eindigen.

Zilveren Eikentak

Verder vond ik een schitterend verslag van een wedstrijd uit 1912. Het is geschreven door Nico Broekhuijsen – uitvinder van korfbal zelf! Het gaat om de wedstrijd in de 2e ronde van de Zilveren Eikentak. Vergelijkbaar met bekerwedstrijden. Door deze en de volgende ronde te winnen mocht ALO deze kostbare Eikentak als wisselprijs voor een jaar mee naar huis nemen. Het mooiste is dat ik naast het verslag ook een foto van deze wedstrijd heb.

(93)

De meeste bestellingen zijn inmiddels wel de deur uit. Het nieuwe seizoen starten we met nieuwe wedstrijdshirts. In de loop van de jaren is dat natuurlijk al veel vaker gebeurd. Maar de verschillen waren nooit heel groot. Het grootste deel van de tijd was het tenue heel eenvoudig wit/zwart. Je mocht een eigen wit shirt uit de kast pakken, ALO-schildje er op en klaar! Vooral in het begin zijn nogal schokkende veranderingen te zien.

We beginnen maar weer met het begin. Een mooie ploegenfoto uit 1907. Het shirt is mooi wit, een zwarte baan in het midden. Rechts en links zit een gele baan. De vergelijking met het nieuwe shirt is makkelijk gemaakt! De nieuwe streep staat opzij en een gele baan minder… maar dat is het wel. Maar probeer de foto maar eens te vergroten. De kraagjes zijn echt van overhemden. De dames hebben hier en daar zelf een hoge, stijve boord!

Een paar jaar later – 1910. De streep op de verschillende shirts te krijgen was waarschijnlijk te veel werk voor de vrijwilligers (of het kersverse lid zelf). We zijn overgestapt op een keurig stropdas. Ik neem aan geel/zwart gestreept. De rokken van de dames zijn trouwens nog steeds lang!

Rond 1913 duiken de eerste shirts op met een echt zwart/geel schildje. Oudere leden herkennen het schildje waarschijnlijk wel. Maar het eerste schildje blijkt nog een wit logo te bevatten. Helaas is geen enkele oude foto scherp genoeg om te zien wat er in staat. Het zou zo maar een ooievaar kunnen zijn. Misschien kom ik ergens nog wel een beschrijving tegen…

Overigens worden om de foto wat namen vermeld. Naast Frans (Hinzler) staat ook de naam van Judith vd J(agt) vermeld.

Na die tijd is er erg lang met eenvoudige schildjes gespeeld. Wel gespiegeld in vergelijking met de schildjes uit 1915. Een voorbeeld:

Deze zie je terug op de volgende foto. Deze is genomen bij de opening van ons huidige veld in de Bosjes van Pex in 1954.

Dit schildje is een hele lange tijd gebruikt. Tot er ergens – het exacte jaar moet ik even schuldig blijven – het onderwerp ‘nieuwe shirts’ ter sprake kwam. Het resultaat is goed te zien op foto’s van de tentoonstelling bij het 75-jarig bestaan. Een bord met verschillende voorstellen. Helemaal links hangt het oude tenue. En helemaal rechts de ei-gele ALO-trui. De stier komt voor het eerst in beeld! Alleen nog niet op het wedstrijdshirt.

De uiteindelijk gekozen verandering was echter niet radicaal. Het logo werd iets kleiner en hoefde niet meer genaaid te worden. Het werd gedrukt. Direct, maar misschien ook later zat het gewoon verwerkt in het shirt.

Pas rond de eeuwwisseling raakte het katoen echt uit de mode. Het huidige shirt deed zijn intrede. Ook pas toen verscheen de ALO-stier voor het eerst op de wedstrijdkleding. Nu was de tijd rijp om echt te moderniseren. Direct gingen alle ploegen (met sponsorvermelding op de foto).

Nu wordt het komend seizoen weer een nieuw shirt aan de ALO-historie toegevoegd. Reden genoeg om weer elke ploeg vast te leggen lijkt me!

Auteur: Martijn van Wensveen
Contact: historie@alo.nu

(114)

Het is iets meer dan 13 jaar geleden. ALO vierde een jaar lang haar 100-jarig bestaan. Een jaar lang vierden we feest!

Het grote sluitstuk was ALO 24 (spreek het Engels uit!). 24 uur achter elkaar korfbalwedstrijden op ons veld. Iedereen kwam aan bod, alleen ALO 1 mocht 2 keer aantreden. Vrijdagavond 9 juni 2006 klonk het fluitsignaal voor de wedstrijd ALO 1 – KVS 1. Daarna volgden stuk voor stuk alle ploegen. En dat waren er veel in die tijd. We waren waarschijnlijk de grootste vereniging in de regio – 9 seniorenploegen hadden we dat jaar!

In 1 van de Doeltreffers dat jaar stond het volgende overzicht:

Of het bovenstaande schema ook volledig op deze manier is afgedraaid? Ik geloof het niet. De foto’s vertellen in ieder geval een iets ander verhaal.

24 uur achter elkaar korfballen betekent automatisch ook dat er in de nacht gekorfbald wordt. Iedere ploeg mocht zelf kiezen tegen welke tegenstander ze graag zouden willen spelen. En voor de meeste ploegen was de keuze snel gemaakt. Sterker nog: midden in de nacht spelen? Ja natuurlijk komen we! En de bereidwilligheid was groot, want alles werd er aan gedaan om leuke wedstrijden te spelen. Bij ALO 3, dat tegen Ready speelde, werd gezocht dat de gebroeders Schmale tegen elkaar mochten strijden. Diverse ALO’ers trokken een shirt van de tegenstander aan om incomplete ploegen compleet te maken of geblesseerden te vervangen. Zelf heb ik in 2 wedstrijden mee gedaan. Om 23.30 uur met ALO 7 en om 5.20 uur bij ALO 5. Maar, wat bleek? Beide ploegen speelden tegen Die Haghe. En ook daar kwam je weer een aantal dezelfde tegenstanders tegen!

Als je de foto’s terug kijkt zie je overal lachende mensen. Ook het publiek bleef de hele nacht aanmoedigen. Wie waren nu de helden van de nacht?

ALO 7 speelde om 23.30 uur tegen Die Haghe-combinatie 9 en 10

ALO B1 speelde om 0.40 uur tegen Ready B1

Ten minste zo staat het hier boven… ik heb alleen geen foto’s teruggevonden. Zou de wedstrijd wel gespeeld zijn?

ALO 6 het “Dreamteam” speelde om 1.50 uur tegen Fortuna

ALO A2 mocht daarna aantreden om 3.00 uur tegen Achilles A2

Hierna volgde helaas toch een gat. ALO 8 stond in de planning, maar zouden het aan het einde van de nacht opnemen tegen ALO 9

Tijdens de wedstrijd van ALO 5 begon het al langzaam lichter te worden. Die Haghe 8 was de tegenstander.

Hierna volgde de laatste wedstrijd van de nacht, nou ja eigenlijk al ochtend. ALO 8 speelde tegen ALO 9.

De ochtend van 10 juni was inmiddels begonnen. De jeugd werd wakker en rond 8.30 uur mochten de welpen het veld op. Het werd een schitterende dag. Bijzonder veel ALO’ers waren vrijdagmiddag al op het veld bezig met opbouwen, hadden de nacht doorgehaald, lagen loom, moe en mogelijk met een bakkie op op het veld te hangen. Het werd een bijzonder warme dag! Nadat om 20.00 uur ALO 1 klaar was met de laatste wedstrijd, werd de kantine gesloten en gingen de feestgangers gezamenlijk naar de gigantische feesttent om te feesten met de Heineken Live coverband.

24 uur korfbal en feest op het ALO-veld. Een mooie afsluiting van de viering van het 100 jarig bestaan. Mocht je nog meer foto’s willen zien. Kijk dan op: https://www.flickr.com/photos/hkcalo/albums/72157636244973215.

Auteur: Martijn van Wensveen
Contact: historie@alo.nu

(127)