100 jaar geleden en Zilveren Eikentak 1912
Voorzitter Leo Schmidt schreef vandaag (10 juli 1919) op de dag af 100 jaar geleden zijn jaarrede. Eerst een foto van Leo uit 1908! Zoals uit het onderschrift blijkt, staat hij 3e van links. Direct naast Broekhuijzen, bedenker van korfbal.
Dames en Heeren, medeleden van ALO
Wederom rust mij de plicht U een overzicht te geven over het wel en wee onzer vereeniging in het afgeloopen boekjaar.
Sprak ik in mijn vorig jaarverslag de hoop uit dat dit verslag in alle opzichten gunstiger zou zijn dan de 3 vorige, helaas, reeds bij den aanvang hiervan moet ik u al beginnen te zeggen dat het afgelopen jaar slechter geweest is dan het vorige.
Niet alleen de competitie, ook het huishoudelijke in de vereeniging wijst op achteruitgang.
Eindigde ALO het vorig seizoen met de middelste plaats te bezetten, dit jaar bracht zij het niet verder dan de onderste plaats met geen enkel gewonnen wedstrijd.
Het toonde het 1e twaalftal dat er wel wat in zat en werd dan ook menig goede wedstrijd gespeeld; maar telkenmale moet zij toch de meerderheid erkennen van haar tegenstandster.
ALO II stelde ook teleur. Hoe kon dat ook anders. Steeds met invallers te moeten sukkelen en dan niet steeds de beste die beschikbaar waren. Een woord van hulde toch voor die 12 talspelers die niettegenstaande alle tegenslag toch den moed niet verloren, en steeds trouw opkwamen.
ALO III had wat kunnen worden en zij had op waardige wijze de eer kunnen ophouden. Wel eindigde zij als goede 2e in haar afdeling, maar zij had evengoed als No. 1 kunnen eindigen. De minder sportieve opvattingen van verschillende heeren tegen over de vereeniging waarvoor zij uitkwamen was oorzaak dat op het einde der competitie ons twaalftal geen sterke combinatie in het veld kon brengen.
Van de buiten de competitie om gespeelde wedstrijden noem ik in de eerste plaats het buiten aller verwachting goede resultaat van ALO I in de wedstrijden van Vitesse (H). Door tegen een sterke Amsterdamse ploeg gelijk te spelen (0-0). Door loting werd zij als verliezende partij aangewezen.
Onze eigen seriewedstrijden waren echter een slot der gespeelde wedstrijden om nooit te vergeten.
ALO II speelde tegen verwachting gelijk met 0-0 en verloor het dus door loting, hoewel de overwinning verdiend was geweest.
ALO I was gelukkiger. Eerst tegen Velox eindigende zij met gelijk spel en gelukkig met het lot moest zij spoedig daarop in ’t veld verschijnen tegen de houder van den Korf, de kampioenen “Fluks”. Dat ALO zou trachten, ter eere van haar dag geen al te gek figuur te slaan, was te voorzien en algemeen verwachtte men wel dat Fluks de overwinning niet cadeau zou krijgen. Ook om het Fluks twaalftal zooveel mogelijk te vermoeien voor haar eindstrijd verwachtte meer van ALO veel tegenstand.
Dames en heeren, bij deze ontmoeting toonde de “stier van Houtrust”, dat al is hij gewond, en ligt hij te stuiptrekken hij nog zeer gemeen van zich af kan bijten. De zoo gevreesde toreadoren uit beiden moeten in het zand bijten, en konden slechts door spel forceering het tot gelijk spel brengen. Het lot was ALO gunstig en zorgden nog er zelf voor dat onze mooie korf niet voor goed naar Leiden verhuisde.
Onbeschrijvelijk is voor mij de vreugde die er heerschte bij de aanwezigen. Met trotsch kan ik dan ook als aanvoerder wijzen op deze prestatie.
Want niet alleen het stomme geluk van het lot bracht ons de overwinning neen!
Oververmoeid moet ALO I voor den 3x in het veld en nu tegen HSV. Deze ploeg was pas eenmaal in ’t veld geweest en wel ’s morgens vroeg. Volkomen uitgerust was het voor HSV dan ook niet moeilijk den eindstrijd van ALO I te winnen.
Ook het finantieel resultaat was op deze dag gunstig. Niettegenstaande de hoogere onkonsten voor druckwerck etc. was er een batig saldo (ruim 30 gulden).
[…]Wij begonnen dit jaar met 31 werkende leden en hebben er op ’t oogenblik 32
[…]Het 12 ½ jaar bestaan is op werkelijk grootsche wijze herdacht. De zaal van de “Vereeniging” bleek net ruim genoeg om de aanwezige te bevatten. De regelingscommissie zag haar vele werk hieraan besteed den ook ruimschoots beloond door het in alle opzichten slagen van dit feest.
Jammer was het, en dat was dan ook de eenige wanklank die gehoord werd, dat geen toestemming verkregen kon worden voor een behoorlijke feestavond zo dat wij te vroeg moesten eindigen.
Zilveren Eikentak
Verder vond ik een schitterend verslag van een wedstrijd uit 1912. Het is geschreven door Nico Broekhuijsen – uitvinder van korfbal zelf! Het gaat om de wedstrijd in de 2e ronde van de Zilveren Eikentak. Vergelijkbaar met bekerwedstrijden. Door deze en de volgende ronde te winnen mocht ALO deze kostbare Eikentak als wisselprijs voor een jaar mee naar huis nemen. Het mooiste is dat ik naast het verslag ook een foto van deze wedstrijd heb.
(93)