Happy new year!

Makkelijk om via dit medium alle stieren en hun naasten een bijzonder goed, gezond en sportief 2018 te wensen. En we kunnen, door de 4 punten die ALO respectievelijk meenam uit Amsterdam en Moordrecht, er vanuit gaan dat de selectie deze wens onderschrijft. ALO 2 en 1 speelden nagenoeg rond dezelfde tijd en dat heeft wat organisatietalent gekost bij het wedstrijdsecretariaat. De A1 werd verzet waardoor ALO 2 redelijk bezet kon vertrekken naar Amsterdam. ALO 1 moest het doen met de meer dan capabele Patrick V (ALO 4) en de altijd goedlachse Lucie (ALO A1).

ALO 2 speelde echt wel een prima wedstrijd maar blonk vooral uit in het missen van korte kansen en schoten waardoor het bij rust slechts  4-4 stond. In Moordrecht liep het effe wat anders. Na 1.14 minuut zorgde de eerste vrijer van Roy voor 1-0 en vormde tevens de opmaat tot een, anders dan bij ALO 2, productieve eerste helft. Na 23 minuten was het doelpunt van Isabel (7-12) de achtste naam van ALO 1 die door Annemarie op het scoreformulier werd bijgeschreven. Hierna zorgde Roy (3e) en Colin (2^e) voor een comfortabele 8-14 ruststand.
De tweede helft in Amsterdam week weinig af van de eerste. Goals waren duur maar ALO bleef eigenlijk altijd wel aan de goede kant van de score en het eindresultaat (8-9) is dan geen super uitslag maar, zoals Cruyff het altijd voor ogen had, je hoeft maar 1 goal meer te maken dan je tegenstander. In Moordrecht ging ALO 1 vol zelfvertrouwen de tweede helft in. Niet onterecht want ik heb aardige staaltjes individueel en collectief verdedigen aanschouwd van met name Roy en Sven die er voor zorgden dat IJsselvogels in de 2:2 (dames van Soof en Ies voorin) weinig tot geen kans hadden om maar 1 bal naar binnen te gooien tegen het gevaarlijkste vak van IJsselvogels. Hoewel de ploeg uit Moordrecht na de openingstreffer van Roy (8-15) beter aan die helft begon met een vierluik (12-15) nam ALO hand over hand het initiatief terug en scoorden we iedere keer mee met de rood-witten. IJsselvogels veerde nog een keer op (17-20) voordat het verzet definitief brak. Casper, Roy en Sven tilden ALO weer naar 6 verschil en ALO speelde de wedstrijd rustig uit. Na twee weken van buitensporig drinken en eten weer terugkomen in het ritme van 2017 lijkt misschien moeilijk, maar de selectie van ALO heeft nu wel afgerekend met dat vooroordeel. Eigenlijk heb ik enorm genoten zaterdagavond. Niet alleen van ons goede spel, maar vooral van de manier waarop er gecommuniceerd, geluisterd en uitgevoerd werd. Zag er allemaal erg volwassen uit. De hamvraag is:”Kunnen we dat nog 14 keer”? De tijd, en het jaar duurt nog heel lang, zal het leren. Saillant detail  is dat het nieuwe jaar uitermate goed begonnen is in sportief opzicht. Qua gezondheid hopen we natuurlijk ook dat iedereen heel blijft hoewel dat laatste voor Laurine niet helemaal is gelukt. We gaan altijd uit van het positieve dus wellicht valt het mee. Pat en Luus bedankt voor jullie steun en filmwerk en de min of meer vaste supporters voor de scherpe analyses vanaf de tribune.

Rob

(207)