Refleks 1 – ALO 1: het doet pijn

Ik heb lang getwijfeld of ik een verslag zou schrijven, want ondanks dat we een geweldige wedstrijd op de mat hebben gelegd bleef ik met een enorme kater achter. Een kater zonder gedronken te hebben is vele malen vervelender dan wanneer je wel gedronken hebt, want dan heb je in ieder geval nog een leuke avond gehad.

Dan toch maar een verslag. Waarom? Omdat ik ook heel graag kwijt wil hoe trots ik op de ploeg ben. We gingen de wedstrijd in met maar 1 doel, er een mooie wedstrijd van maken en kijken of we net zo konden stunten als tegen ONDO. Als dit dan gedurende 55 minuten lukt, dan kan je alleen maar trots zijn.
En dan toch een kater? Ja, de nederlaag is zuur, maar het verliezen van 2 spelers geeft een hele zure nasmaak. Maar goed, eerst de wedstrijd!

Voor het eerst in de historie zouden Casper en Sven bij elkaar in het vak starten, nog geen enkele trainer heeft dit aangedurfd zei Casper. Toch was het dit keer vanuit tactisch oogpunt nodig. Refleks is voor mij geen onbekende en dus wist ik wel waar hun kracht lag, met deze wisseling binnen de vakken was het voor ons mogelijk om te gaan stunten. Na de 1-0 voor Refleks nam ALO de regie over en had nagenoeg heel de wedstrijd de touwtjes in handen, echt loskomen deden we echter niet. Voor rust was het grootste gat 4, maar bij rust had Refleks dit hersteld naar een 8-10 ruststand. In de thuiswedstrijd had Refleks bewezen veerkrachtig te zijn en waren wij gewaarschuwd voor de 2^e helft.
De scherpte en discipline van de 1^e helft wisten we vast te houden en langzaam maar zeker werd de voorsprong uitgebouwd. Telkens als de Rijswijkers dichterbij leken te komen wist ALO weer een belangrijke goal te maken, waardoor de hele 2^e helft het gat tussen de 3 en de 5 goals bleef hangen, tot op 8 minuten voor tijd met een 15-20 voorsprong het noodlot toesloeg. Myrthe raakte ernstig geblesseerd waardoor het spel minuten stil lag en er een voor ons belangrijke troef deze wedstrijd uitviel. Refleks maakte hier met slimme wissels slim gebruik van en binnen no time kwamen ze dichterbij. ALO werkte voor wat het waard was, maar het vertrouwen bij Refleks groeide en dat van ons werd steeds minder. Refleks ging er op, en er over en toen moest ALO opeens in de achtervolging. Ondanks de veerkracht die wij dit seizoen al vaker hebben getoond was de koek helaas op en trokken we met 24-23 net aan het kortste eind.
Tot overmaat van ramp raakte ook Jesse nog in de laatste minuut geblesseerd en ook dit lijkt op een zware blessure, al is op het moment van schrijven nog altijd niet duidelijk wat er aan de hand is.

Door deze nederlaag en de overwinning van Fiducia op ODO, staan we weer op een plek waar we niet willen staan en waar we ook zeker niet horen te staan. Daarom is het nu nog belangrijker dan ooit dat het ALO-publiek ons in groten getale komt aanmoedigen de komende 2 wedstrijden tegen Roda (2 maart 14:20) en ODO (9 maart 15:20) in Ockenburgh.

Als laatste wil ik via deze weg Myrthe en Jesse heel veel sterkte wensen met hun herstel!

Wouter

(158)