Mist, zon, en hoe de veldcompetitie begon

Het was zaterdag 9 september, de aftrap van een nieuw korfbalseizoen en start van de veldcompetitie. Met zomerse temperaturen, pannenkoeken en waterpret in het vooruitzicht, beloofde het een mooie ochtend te worden op ALO. In de twee oefenwedstrijden hadden we al gezien dat de F2 heel veel zin heeft om te korfballen, dat ze het samen ontzettend leuk hebben, dat ze goed kunnen samenwerken, en dat het scoren ook best wel wil lukken. De trainingen werden met veel enthousiasme doorlopen en de gloednieuwe coaches waren warmgedraaid. Kortom, de hele ploeg toog goed voorbereid naar ALO voor de eerste ‘echte’ wedstrijd. Voor wie dit veel later nog eens terugleest: we hebben dan al een week kunnen genieten van een Indian Summer met hoge temperaturen en plaknachten. Om even Oudhollandsch te klagen: het was echt takkeheet! Niet ideaal voor het energieniveau van de kids, de coaches en het overig ondersteunend personeel. Sommige kinderen waren deze zaterdagochtend dan ook niet wakker te krijgen (terwijl ze de dag erna mochten uitslapen en dit uiteraard toen niet deden).

Maar genoeg nu over alle randzaken. De wedstrijd, daar gaat het om.
In de vroege mistige ochtend (even lekker mist, dat dan weer wel) mocht onze F2 thuis aantreden tegen de F2 van DES (D). Uit Delft dus. Het warmdraaien voor de wedstrijd bestaat bij onze F2 vooral uit elkaar uitgebreid begroeten, lekker hard rondrennen en een beetje op de korf schieten als hen dat wordt gevraagd. De kids waren aangenaam verrast toen zij ontdekten wie er in de rol van scheidsrechter bleek te zijn gestapt: hun geliefde oud-coach Freek. Professioneel en objectief leidde hij beide teams door de wedstrijd, en wie goed oplette zag hem ook af en toe liefdevol glimlachen om zijn oud-pupillen. De F2-spelers van DES bleken qua spel en enthousiasme redelijk gelijkwaardig, maar ze waren toch vaak wat centimeters langer dan onze gemiddelde F2-speler. Het lukte de tegenstander in de eerste helft van de wedstrijd om snel een paar keer te scoren en dat liet onze F2 ietwat verdwaasd in het veld staan. Of was het gewoon nog wat mistig in de F2-bolletjes? Maar gelukkig is de F2 niet voor één gat te vangen. Met een peptalk in de zak en een bekertje limo in de buik begon de F2 met goede moed aan de tweede helft van de wedstrijd.

Wat werd er goed verdedigd! En gescoord! En langszij gespeeld in plaats van eroverheen! Toppers. Ook hulde voor de knipperlicht-superspelers (credits voor dit nieuwbakken woord gaan naar René, de papa van Tyme), die zichzelf overbodig maakten door te scoren, maar dan een minuut later weer moesten aantreden na een doelpunt van de tegenstander. Na een paar spannende laatste minuten (iets met een deksel op een korf) ging de winst uiteindelijk naar DES (6-7). Desalniettemin trotse en blije gezichten in het veld en aan de kant. Oh, nu we het toch over trotse en blije gezichten hebben: de F2-kids reageren meestal heel kalm en cool als ze hebben gescoord. Kan iemand ze influisteren dat ze best hun succes mogen vieren? J

Verslag deze week door Anke (moeder van Lotte), die het stokje door mag geven aan Marloes.

(76)