ALO F2: spannend, spannender, spannendst

De F2 is echt een hele leuke ploeg. Mocht u als lezer dat uit eerdere verslagen nog niet hebben opgemaakt dan bij deze. Er is altijd wat te lachen en ze leren echt heel veel gedurende een seizoen en daar kan je eigenlijk alleen maar blij van worden. Maar er zijn van die momenten dat je als coach (en toeschouwer) binnen een wedstrijd toch zo maar even een paar jaar ouder bent geworden.

Het begon deze week al wat anders dan normaal. Door een feest van opa moesten we Fleur vandaag missen en Faas was niet helemaal lekker en begon als toeschouwer. Verder was alles normaal, althans voor de F2. De volwassenen waren bezig om de palen klaar te zetten of te zorgen dat de kinderen de goede spullen aanhadden en de andere kleren na de wedstrijd weer gevonden konden worden en de kinderen waren lekker bezig met tikkertje of andere renspellen. Kortom de gebruikelijke warming-up.

Ook het inschieten ging helemaal volgens plan. Natuurlijk is het soms lastig om van elkaar af te blijven als je in een rijtje staat maar goed dat hoort erbij, en zeker met twee ballen moet je goed opletten wanneer je aan de beurt bent. Maar goed soms even een wegstuiterende bal of een bal tegen je aan, dat alles maakt de F2 niks uit. Belangrijker was dat wanneer er rustig en goed geschoten werd er heel veel ballen ingingen. Tijdens de bespreking wist iedereen ook precies wat er moest gebeuren. Dus begonnen Tom, Tyme, Lotte, Aise en Lieke vol goede moed aan de wedstrijd, gingen de supporters er eens goed voor zitten en dacht ik als coach aan een rustige middag……

De wedstrijd verliep ook voorspoedig. Er werd goed gespeeld; we kregen veel kansen, er werd goed samengespeeld en er werd strak verdedigd door iedereen. Na de eerste 10 minuten kregen we ook nog versterking van Faas die zich gelukkig weer beter voelde. Kortom niks aan het handje, gewoon een lekkere simpele middag. Natuurlijk maak je dan als coach nog wel de nodige meters langs de kant maar dat hoort erbij. In de rust nog duidelijk met elkaar afgesproken wat we zouden doen en iedereen was er helemaal klaar voor.

Maar toen begonnen die befaamde/beruchte (of hoe je het wil noemen) derde 10 minuten. Niet altijd de sterkste periode van de F2. En Die Haghe onze tegenstander staat wel bekend als een ploeg die makkelijk doelpunten maakt. Inderdaad waren we al snel onze voorsprong kwijt en stonden we weer gelijk.

Voor iedere ploeg is dat natuurlijk een lastig moment. Maar op dat soort momenten laat de F2 zich niet kennen. De knop ging om, de harde kern ging nog enthousiaster achter zijn ploeg staan en de F2 nam weer de leiding in de wedstrijd. Dat je jezelf als coach dan af en toe bijna midden in het veld terugvindt om spelers op de goede plek te wijzen of te vertellen dat ze moeten aanvallen of verdedigen hoort er dan ook bij. Door goed te spelen wist de F2 ook deze spannende wedstrijd winnend af te sluiten en dan is het altijd feest bij deze ploeg.

Als coach kijk je dan even in de spiegel en tel je toch iets meer grijze haren dan voor de wedstrijd maar ben je toch vooral heel tevreden. Natuurlijk met de overwinning maar nog meer om het goede spel en het feit dat weer iedereen kansen heeft gekregen. Dat het feestje dan weer zo gezellig is dat de kinderen dan bijna de strafworpen aan het einde vergeten is niet belangrijk. Eerst moesten natuurlijk even de supporters bedankt worden, de scheidsrechter en de tegenstander bedanken en dan de overwinning vieren. Dat zijn natuurlijk de zaken die tellen.

Wat een spannende wedstrijd maar echt weer genoten. Nu even een paar weken geen wedstrijd en dan gaan we er weer tegen aan!!!

(47)