Tussen de buien door begon de zon voor ons te schijnen. Dat belooft veel goeds, en dat kunnen we gebruiken tegen die, volgens de kinderen, “lastige ploeg”. Met gezonde spanning en een lach op het gezicht schudden we elkaar de hand: prettige wedstrijd en veel plezier!

Anneli opent met een goal voor ALO! Heel fanatiek zijn we om de bal te onderscheppen. En dan gaat ook de tweede bal er in! De tegenpartij moet er even in komen en wordt geholpen door onze sportieve coach Sanne die uitlegt dat ze op de verkeerde korf schieten. De wolken gaan weer voor de zon maar wij zetten door! En dan maken we 3-0. Maar alsof het weer met ons meedoet, de lucht wordt grijzer, en dan gaat het van 3-1, naar 3-2 en 3-3. Dan wordt het spannend en hebben we altijd weer onze Jippe die er van ver één in knalt. Het gaat gelijk op, om en om wordt er gescoord. Bij rust staan we een puntje achter dus Sanne geeft een peptalk, want hey, wat doen we het goed tegen die “lastige ploeg”! 

We zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd, maar er gaan wat doelpuntjes naar Achilles en dan staat het 04-07. De zon schijnt weer even en we gaan vol in de strijd, duiken over het veld om de bal te veroveren. We zetten door! Dan begint het te druppelen en zelfs te gieten van de regen! We kunnen het ondanks een super speler niet meer winnen en de eindstand is 07-09. 

Maar wat waren we fanatiek en we doen niks onder voor “die lastige ploeg”! Verliezen hoort erbij, dat heet sport, en dankzij onze sportieve coach verliezen we doorweekt maar als team en met een glimlach op ons gezicht!

Op naar de volgende wedstrijd!

(40)

De kop is eraf, competitie is begonnen. Vandaag was de derde krachtmeting van de poule. 

Deze winderige, regenachtige herfstochtend bracht de F2 door bij HKV/Ons eibernest. 

Mooi op tijd stonden we in de kantine. Terwijl de spelers zich omkleedden werd het eerste rondje koffie besteld. De lieftallige bardame ontdekte een uitdaging: de pleur-machine deed het niet. Achja het was nog maar 9 uur, dus misschien ook nog wat vroeg… 

Wat!! negen uur? .. Over een half uur moesten we onze tegenstander treffen!! Als een kolonie mussen hipten we de witte trappen af van het ooievaarsnest. We stonden paraat voor de eerste confrontatie… 

Maar, waar was de tegenstander? 

We hadden wel een moeder zien zitten in de kantine, maar die was niet van plan het veld op te komen. Verder was er niemand te bekennen. 

Even wachtten we af, nog 18 minuten voor de afgooi. Er waren net zoveel voorbereidingen getroffen voor de wedstrijd als dat er koffie uit de machine was gelopen. 

Gelukkig heeft de F2 een assertieve coach, David, die kreeg het materiaalhok open en begon met palen en korven te sjouwen. Al snel konden de jongens en meisjes uit de jongste klasse beginnen met inschieten. 

Ondanks de wind en de relatieve kou (14°C) was het best aardig vertoeven op het veld. Het was tegen de verwachtingen in DROOG! 

En toen, 5 minuten voor de afworp viel alles op z’n plek: de koffiemachine deed het weer en er verscheen, jawel, een tegenstander! 

Ook de scheidsrechter was paraat, dus werd er die ochtend voor het eerst gefloten tussen de flats vol (potentieel, maar slapend) publiek. 

Zoals jullie gewend zijn van de F2:

verdedigden ze zich suf, schoten ze met wat bluf en liepen ze de tegenstander helemaal duf… 

Elke week lijkt dat weer wat beter te gaan! 

Ze spelen meer en meer over en hebben sneller door als de bal toch naar een verdedigde tegenspeler wordt gegooid. 

De tegenstander kenmerkte zich door afwisseling. Een aantal teamleden had dit spelletje duidelijk al eens eerder gedaan, maar sommige leken meer met hoge nood op zoek te zijn naar de wc. Beweging zat er in ieder geval wel in. 

Het eerste punt was voor HKV. Nou ja, beginnersgeluk dacht menigeen van de F-side. 

De resterende minuten van het eerste kwart hield ALO de 0. Misschien kwam dat door de onverwachte wissel van een verkleumde ALO speler. Dat deed weer een beroep op de flexibiliteit van David, die het wisselschema vooraf zorgvuldig had uitgedacht. 

Tijdens het tweede deel van de eerste helft stonden we geregeld niet verdedigd. Het lukte dan ook om de bal maar liefst twee keer door het mandje te laten vallen! 

In het derde bedrijf werd de rust bewaard, niet saai hoor, maar er werd aan beide kanten 1 keer gescoord. Bij onze uitdagers wéér dat lange meisje! En wij, nu van super ver. 

De slotfase van de wedstrijd stond in het teken van doorloopjes. Tussen de waterval van tips die de coaches richting het speelveld dirigeerden, zat eens het woord: Doorloop!

Die bleef hangen en werd dan ook meteen uitgevoerd. Maar liefst drie maal werd er onderling contact gezocht, aangegooid en een doorloop afgemaakt! Nog niet door de korf, maar dat komt nog wel.

Nee, de punten scoorde ALO 2 keer vanuit stilstand! 

Er waren nog veel mooie kansen, maar de conclusie van deze wedstrijd is duidelijk: 
Aise heeft het scoren duidelijk te pakken.
Ons nieuwste teamlid Lodewijk heeft zijn plaats gevonden en vecht als een leeuw voor elke bal.
Lieke weet zich telkens weer goed vrij te lopen. 
Voor doorloopjes moet je bij Fleur en Tyme zijn.
Lotte schiet van ver, dat is zeker geen bluf! 

Ohja score: 2-5 gewonnen! 

Tot volgende week
René

(46)

Zaterdag 16 september speelde de F1 een uitwedstrijd tegen RWA. Hoewel de ouders een paar koppen koffie nodig hadden om de afstand en het tijdstip een beetje te verwerken, waren de kinderen fit en energiek! 

De weersomstandigheden en het veld bleken perfect in Poortugaal. En het publiek werd getrakteerd op een geweldige wedstrijd! 

De F1 speelde goed samen. De kinderen probeerden zich goed vrij te lopen en keken waar de kansen lagen. Het spel van de F1 viel op door snelheid en de enorme hoeveelheid doorloopballen die benut werden. Een onderdeel waar flink op getraind is en dat nu in de praktijk werd gebracht! 

Voor de rust mocht RWA een superspeler inbrengen. Het spel verliep gezellig en sportief.

ALO nam de overwinning van 4-24 uiteindelijk mee naar huis en iedereen heeft een keer gescoord. Ga zo door F1!

Groetjes, Sanne

(mama van Anneli, F1)

(57)