Waren het de zenuwen, was het de best lange reis naar Oss, was het het ouderwets grote veld? Moeilijk te zeggen, maar feit is dat ALO niet met de gewenste scherpte begon. DOT was lekker op schot en benutte het eerste afstandschot en wist daar snel een treffer aan toe te voegen, waardoor ALO al snel tegen een 2-0 achterstand aankeek. Nu zijn we dat inmiddels wel gewend en toen we met 2-2 gelijk kwamen, dacht het publiek (ja, er was publiek in Oss!), dat het nu gedaan zou zijn met de spanning. Niets bleek minder waar. DOT wist uit te lopen naar een 9-6 voorsprong en we hielden ons hart vast dat het geen 4 punten verschil zou worden. Godzijdank gebeurde dat niet en het scheelde maar weinig (uitdraaibal) of we gingen met een gelijke stand de rust in. Na rust scoorde ALO direct de gelijkmaker en wederom hoopten we op het erop-en-erover-moment. Dat wilde maar niet komen. Ik vervloekte mijn buurman van vorige week die het niet spannend genoeg vond. Was lekker naar Oss gekomen, had je je hart op kunnen halen!

Op 12-11 stokte het doelpuntenfestijn. Maar liefst 14 minuten duurde het voordat Casper met een briljant aangegeven en genomen doorloop de stand weer gelijk wist te trekken. Het spel werd allengs ruwer en de stippen vlogen ons om de oren. Een compliment aan het adres van Laurine en Denise, die dapper stand wisten te houden tegen wel erg fysieke dames. Hoewel ALO de wedstrijd niet scherp was begonnen, hield iedereen in de laatste minuten het hoofd koel en werd er fantastisch verdedigd en gedegen aangevallen. Het afstandsschot van Casper in de laatste minuut kwam als een verlossing en de wedstrijd eindigde uiteindelijk met 15-16 verdiend in het voordeel van ALO.

“Er werd in de eerste helft niet gedisciplineerd genoeg gespeeld” aldus coach Marco. “Maar we moeten het dit team nagegeven: ze hebben het wel geflikt en de overwinning voor de poorten van de hel weggesleept. We liggen dus nog steeds op koers met onze doelstelling.”

Ook het 2e en 3e deden goede zaken vandaag bij Eibernest. Het 3e wist te winnen en het tweede zette een fantastische prestatie neer: gelijkspel tegen Eibernest 3, de nummer twee in de poule. Kortom, een mooi laatste veldweekend voor ALO.

Astrid

(102)

“Dat wordt nog een lang seizoen” zei mijn buurman langs het veld bij de wedstrijd ALO 1 – Rapid 1. Niet begrijpend keek ik hem aan. “Ja, het zou van mij wel wat spannender mogen.” De stand: 7-1, niet echt een stand die je zou verwachten tegen de gedeelde nummer 2 uit de poule. Ik was het hartgrondig met hem oneens, want het kan mij niet relaxed genoeg zijn langs de kant :-). De Haarlemmers wisten nog een sprankje spanning in de wedstrijd te brengen door naar 8-5 terug te kruipen. Maar daar kwam zo snel de 9-5 en 10-5 overheen, dat het alleen voor de die-hard opgefokte kijker nog spannend te noemen was. Ruststand 12-6 en eindstand 20-12 zegt het allemaal.

Was Rapid dan zo veel slechter dan ALO? Nou eigenlijk viel dat wel mee. Je kan gewoon zien dat ALO een team is met een missie. En omdat we in de twee voorgaande seizoen aan 25 punten niet genoeg hadden om kampioen te worden, zit er nu maar 1 ding op: alles winnen. Behoud van scherpte is overigens hard nodig voor de zaalperiode, waar ALO 1 is ingedeeld bij Phoenix 1. Phoenix 1 dat ongeslagen bovenaan staat in de eerste klasse op het veld, maar dat vrijwillig is gedegradeerd naar de 2e klasse, omdat ze in de eerste klasse steeds naar Verweggistan hadden moeten afreizen. ALO is in conclaaf met de bond over deze kwestie, maar vooralsnog hebben we nog geen geruststellende reactie ontvangen.

Op zondag wist het tweede een mooie en zeer belangrijke overwinning te boeken op KZ 6. Met maar liefst 19-14 wisten zij deze routiniers te verslaan, die daar duidelijk niet op hadden gerekend, getuige hun onsportieve gezeur richting de scheidsrechter. Hij hield gelukkig moedig stand en wist de boel met strak fluiten kort te houden, complimenten aan zijn adres.

Konden we al genieten van deze twee mooie overwinningen, de drankjes smaakten nóg lekkerder toen het bericht binnenkwam dat DOT 1 (de nr 2 in de poule) had verloren van hekkensluiter DKB 1.

Tot slot nog een link naar het verslag van Rapid . Ik vind het een aanrader!

Astrid

(101)

“U heeft uw bestemming bereikt” Ergens in een Noord-Hollandse polder ligt de mooie, maar wel zeer winderige, nieuwe accommodatie van Furore. Godzijdank is het wel droog. Een minuut na aanvang van de wedstrijd bereik ik het veld in Assendelft om daar tot mijn schrik vast te stellen dat ALO 1-0 achter staat. En nog voor ik goed en wel een plekje langs de lijn heb gevonden staat het 2-0. Nu overkomt het ALO vaker dat ze in de startfase niet helemaal scherp zijn, dus ik wacht geduldig af. En inderdaad, na een minuut of 20 toont het scorebord een keurige 3-10 voorsprong en we gaan met 4-11 de rust in.

Na de rust missen we een stip, maar desondanks bouwt ALO de voorsprong langzaam maar gestaag uit naar 8-16. Dat het uiteindelijk 12-17 wordt is enigszins geflatteerd, want we missen wederom een stip daar waar Furore hun stip wel weet te benutten. Een fijne overwinning, maar eerlijk gezegd niet het leukste korfbal om naar te kijken. Casper staat de hele wedstrijd schuin omhoog te kijken (zijn heer is ongeveer 2.10 m en laat zich ook nog eens makkelijk terugvallen), dus dat betekent dat Denise en Roy het afvangwerk op moeten knappen en dat er heel geduldig gespeeld moet worden. Veel dubbelen en ballen breed leggen. En dat ALO dat spel uitstekend uitvoert strekt ze tot grote eer.

A.s. zaterdag thuis tegen Rapid uit Haarlem. Rapid staat met 8 punten op een mooie 3e plaats en zal een geduchte tegenstander zijn, dus kom allemaal aanmoedigen! De wedstrijd begint om 14:30 uur.

Uw reporter ter plaatste
Pim

(175)

“We hebben maar 1 doel en dat is kampioen worden. Dan moet je als team keuzes maken en er ook dingen voor laten.”, aldus coach Marco. Op zaterdag 5 oktober verzamelde ALO 1 dus extra vroeg om zich goed voor te bereiden op het duel tegen KZ Danaïden, volgens kenners de belangrijkste medekampioenskandidaat. Verkenners van Danaïden hadden zich al gemeld bij de thuiswedstrijd van ALO tegen SDO en Teun had namens ALO zijn licht opgestoken bij een thuiswedstrijd van Danaïden. Met de opgedane informatie werd afgelopen week hard getraind, ondanks het afschuwelijk natte weer. (Vraagje, hoe krijg je schoenen nog droog na 2 keer trainen in de stromende regen?) Kortom, aan deze wedstrijd was de nodige voorbereiding vooraf gegaan.

In tegenstelling tot de eerdere drie wedstrijden, begon ALO zeer scherp en gefocust en en na nog geen kwartier stonden we met 9-3 voor! Wat een luxe voor de toeschouwer. En deze voorsprong werd niet gepakt omdat Danaïden zo slecht speelde, al waren we als toeschouwers wel verbaasd dat de heren van Danaïden zich verdedigend steeds lieten zakken. Een tactiek die Casper en Roy uitstekend wisten uit te buiten door geduldig te dubbelen en daaruit de scoren. Met een ruime voorsprong van 14-7 floot de, overigens uitstekend fluitende, scheidsrechter van der Plicht voor rust.

Het publiek verheugde zich op de tweede helft, want dat was tot nu toe de betere helft van ALO 1. Maar op 17-9 bleef de score hangen. Het duurde maar liefst 8 minuten, voordat ALO de bal er weer in wist te krijgen en het 18-11 werd. En daarna duurde het wederom 8 minuten, voordat de 19-13 viel. Danaïden bleef fanatiek tegengas geven, maar was niet meer bij machte het tij te keren, dankzij het gedecideerde en rustige spel van ALO.

Coach Marco, natuurlijk heel blij met deze overwinning, over het kampioensdoel en de te maken keuzes. “Een beetje freewheelen is er dan dus niet meer bij. Ik ben er trots op dat er weinig fouten zijn gemaakt en dat het team gedisciplineerd en geduldig heeft gespeeld. Daardoor hebben we niet alleen gewonnen, maar hebben we ook een groot verschil in onderling resultaat neergezet. Dat kan aan het eind van het seizoen bepalend zijn!”

Teambegeleider Teun verbaast zich steeds over de extreme fitheid van het team. “Ik heb bij heel wat clubs rondgelopen, maar zo fit als ze bij ALO zijn, ben ik ze nog nergens tegen gekomen.”
De wekelijkse extra trainingen onder begeleiding van Roy Boersma zijn dus goed besteed.

De vreugde na de wedstrijd was groot, toen bleek dat concurrent Rapid had verloren van DOT. Dat betekent dat ALO 4 punten los staat van de sterkste concurrenten. In tegenstelling tot voorgaande jaren, zijn er nu 4 teams die elkaar punten afsnoepen, waardoor het kampioenschap voor ALO haalbaarder lijkt dan ooit. Hopelijk kunnen we op de ingeslagen weg verder bouwen!

Op zondag deed het tweede ook goede zaken door te winnen van Phoenix 3, dat net als ALO nog puntloos onderaan stond. Ondanks de onwaarschijnlijk felle regenbuien, presteerde ALO 2 het om 13 x te scoren (hoogste aantal doelpunten afgelopen zondag in deze poule). Bij vlagen superleuk korfbal gezien. Ga zo door selectie!

(157)

ALO 1 plus Marit, Raven en Patrick mochten voor het eerst dit jaar laten zien dat ze géén mooiweerkorfballers zijn.

Omstandigheden:

• harde wind
• regen
• witte bal
• fitte, gretige tegenstander
• heldere, duidelijke scheidrechter

Na een prima begin van ALO (0-2) nam DKB  met veel energie, strijd en kunde het heft in handen. ALO 1 kon mee, maar ook niet meer dan dat.
Ruststand 11-10, DKB 1 vóór!

In de rust hebben wij besproken wat er beter kon en wat de beste weg was om DKB te kloppen. Een goed spelend DKB had echter totaal andere plannen en hield dit tot een kwartier voor tijd vol (13-11). ALO knokte door met veel geloof in een goed resultaat, met daarin Marit, die haar invalbeurt vlak na rust prima invulde. Het schotpercentage werd hoger, verdedigend zat het dicht en langzaam draaide de wedstrijd in ALO-voordeel.
Gevolg 1: ALO wint in een lastig uitduel met 16-20, ook mede dankzij 2e korte inbreng Raven!
Gevolg 2: leuke terugrit met veel blije gezichten 🙂

A.s. ZATERDAG 14.30 uur speelt ALO 1 weer. Tegen nummer 2 KZ Danaïden 1. KOM ONS STEUNEN… Wordt vast een mooie wedstrijd!

Tot zaterdag!

Marco

(115)