ALO Selectie

Programma in .ICS formaat

[insert_php] $team = 1;
require(“teamindeling.php”);
[/insert_php] Teambegeleider:

 

Programma in .ICS formaat

[insert_php] $team = 2;
include(“teamindeling.php”);
[/insert_php] Teambegeleider:

[insert_php]

echo ”


Programma ALO 1 komende week”;
$team=1;
// $competitie=”veld”;
$weken=1;
include”programma.php”;
echo “Teambegeleider: “;
echo ”


Programma ALO 2 komende week”;
$team=2;
include”programma.php”;
echo “Teambegeleider: “;
[/insert_php]

Unieke feitjes

Unieke feitjes

Na de eerste overwinning in de eerste klasse vorige week ging ALO vol goede moed naar Amsterdam voor de wedstrijd tegen oude bekende Swift. In het verleden behaalde resultaten … Aangezien de resultaten tegen Swift wisselvallig waren klopt die stelling voor 100%. De heenreis verliep voorspoedig ondanks een afgesloten A4. Parkeren in Amsterdam is duur maar de korfballers van Swift en hun tegenstanders krijgen 50% korting op de parkeerkosten. En aangezien ijzerhandel Roos van het Goudenregenplein ook nog een duitje in het parkeerzakje deed evenals Silly Roos (geen familie) van Yoga School Silly Roos, waarvoor onze hartelijke dank, was het leed te overzien. Overigens niet voor ondergetekende die op de terugweg een minuscuul rood kruisje aan de linkerkant van de weg in een tunnel te laat zag en nu een fikse bekeuring tegemoet kan zien. Het zij zo. Het gaat om de wedstrijd(en).

Eerst het tweede dat zich na de nederlaag van vorige week goed herstelde. Lang stonden ze voor in de eerste helft en net zo lang stonden ze achter in de rest maar knokten ze zich goed terug. Een paar minuten voor tijd kwamen ze weer op gelijke hoogte maar helaas trok Swift toch nog net aan het langste eind. Maar er is hoop voor het tweede. Dan het eerste…

Swift knalde uit de startblokken en ALO stond in no-time met 5-1 achter. Net als vorige week duurde het even voor ALO goed op gang kwam, maar allengs vochten zij zich met goed korfbal terug in de wedstrijd. Bij 8-8 werd het voor het eerst weer gelijk en na 9-9 nam ALO zelfs brutaal de leiding en sloot de eerste helft af met 2 punten voorsprong. 9-11. Niets geleerd helaas van de eerste helft liet ALO toe dat Swift weer swift uit de startblokken kwam en nu zelfs 6 of 7 op rij scoorde zonder dat ALO er aan te pas kwam. Er lukte niet veel en er leek ook geen plan achter te zitten in de tweede helft. De slechts 6 doelpunten in de tweede helft spreken boekdelen. Ook vorige week waren de tweede helft (en de start) niet goed. Daar valt nog veel te halen. De 20-17 nederlaag was even logisch als onnodig. Op naar de volgende wedstrijd dus, scherper beginnen en ook scoren in de tweede helft. Niks aan de hand nog. Wat zijn dan die unieke feitjes? Het is zo’n 20 wedstrijden geleden dat ALO voor het laatst een competitiewedstrijd verloor en dat Casper niet tot scoren kwam. Hopelijk blijft het voorlopig bij deze ene keer. Zaterdag thuis tegen Sporting zijn er weer nieuwe kansen, dus … komen.

Dick

(138)

Motor hapert

Motor hapert

Net als een aantal weken geleden uit tegen DOT-Oss had de wedstrijd afgelopen zondag wel wat weg van de heenreis. Het begon allemaal niet zo soepel maar liep al snel vlotjes met een uiteindelijk prima resultaat tot gevolg. Bij Pim in de auto zoefden wij elektrisch aangedreven stilletjes over de A4 richting Krommenie toen ons het bericht bereikte dat Denise met pech ergens langs de A44 stond. En jawel met maar liefst 4 dames aan boord dreigde een debacle. Marco en Teun maakten een omweg en de ANWB dwong een nieuw lidmaatschap af en alles zou goed komen. Gelukkig waren Marco en Teun eerder ter plaatse en bij een nieuwe poging startte het vehikel weer gewoon en konden de dames de weg vervolgen. De ANWB werd afgebeld en dus ook geen nieuw lid rijker. Ruim een uur voor het begin was de hele ploeg in de sporthal. Zo ver zo goed.

De wedstrijd verliep ook zo een beetje. Furore is niet voor niets nummer 3 in de stand en was niet van plan mee te werken aan een soepele overwinning van ALO. Een beetje stroef begin dus. ALO kwam bij 4-2 de gebruikelijke 2 punten achter voordat het allemaal een beetje beter ging lopen. Nog een paar keer gelijk maar opeens stond het 7-11 voor de onzen. Weer haperde het even en de ruststand was 11-13.

In de tweede helft kwam Furore nog 2 x op 1 punt maar daarna nam ALO gedecideerd afstand, na 13-14 werd de voorsprong alsmaar groter. Bij 18-23 was de zaak wel bekeken al bleef Furore goed tegenspel bieden en was het op de tribune zoals gewoonlijk spannender dan in het veld. Daar wist oude krijger Martijn echter wel wat op. Eenmaal in het veld dirigeerde hij de aanval zodanig dat er geen eind aan kwam en toen er eindelijk een eind aan kwam was dat met een doelpunt voor ALO en wist iedereen, nu is het klaar. Maar in diezelfde eindeloze aanval kreeg hij ook de lachers op zijn hand, of moet ik zeggen aan zijn broek, want zijn sportbroek bleef niet aan zijn kont hangen en dus moest ie tijdens het dirigeren, afvangen, aanvallen, passen en schieten ook nog steeds maar weer z’n broek ophijsen.
Maar goed, de volgende overwinning is dus een feit en nog slechts 2 punten scheiden ALO van het kampioenschap. Als het Coronavirus geen roet in het eten gooit gebeurt dat al aanstaand weekend thuis tegen DKB om 14.50 in Ockenburgh. Laat je mondkapjes maar thuis want die helpen toch niet en dempen het geluid alleen maar. Wel meenemen: toeters, vlaggen, spandoeken en wat dies meer zij. Be there.

Dick

(118)

Nee hè…

Nee hè…

Een sompig winderig ritje op het vliegend tapijt van Sybe bracht ALO naar Assendelft om daar onder de blauwe hemel in de regenton tegen Furore te korfballen. Tot zo ver alles normaal en onder controle. Oke, het viel me wel op dat Marco en Teun in een lange jurk met blonde pruik liepen, maar heel bijzonder leek me dat niet. Carnaval? Dat het veld rood, rond en vol met sneeuw lag, leek allemaal prima in orde. De twee olifanten aan de overkant trompetterde en er werd begonnen.

Een nieuwe tactiek bleek meteen succesvol. Sven klom bij Myrthe op haar nek en kon zo de watermeloen simpel door de korf dunken precies op het hoofd van zijn tegenstander, de watermeloen ontplofte en een rode kaart wegens vernieling van andermans eigendom werd uitgedeeld aan de Furore-man. Langs de kant zat de sfeer er meteen goed in. De meegebrachte lunchpakketjes dansten vrolijk rond op de maten van de woedend rond stampende Furorefans, Pim danste de horlepiep en ik speelde de eerste viool. Hoewel het scoreverloop enigszins verwarrend en tamelijk onnavolgbaar verliep had ik toch wel de indruk dat het allemaal de goede kant op ging voor ons. Al was me op dat moment niet duidelijk wie ons was. Ondertussen bleek de regenton zo lek als een mandje maar gelukkig kon het vliegend tapijt zwemmen en zo kwam ALO toch droog aan de overkant. Natuurlijk was toen net de brug dicht en dreven de roze ballonnen allemaal de verkeerde kant op. Het scorebord liet dan ook een negatieve stand zien. -3 om precies te zijn.

Nee hé, en ALO was net zo lekker bezig. De koperen ploert die als scheidsrechter dienst deed werd de hele tijd ernstig af(mis)(ge)leid door de een of andere schone schijngestalte en bemoeide zich verder nergens mee zodat het hele gebeuren compleet uit de hand begon te lopen. Nee hé, en ALO ging net zo lekker. Met de hele meute zaten we de op wip maar allemaal aan dezelfde kant dus er gebeurde even heel weinig. Dit tot grote ergernis van de, ondertussen roze, olifanten die van de hoge duikplank met z’n tweeën tegelijk op de andere kant van de wip sprongen en zo het hele zooitje de ruimte in schoten. In gewichtloze toestand maakt het niet uit of je groot of klein bent, maar wel of je je adem lang in kunt houden. Weer was daar het vliegend tapijt dat redding bracht en ons allemaal weer terug in de dampkring vloog. Het publiek vond het allemaal prachtig en stond juichend op de banken, wat een sfeer, wat een inzet, wat een wedstrijd. Nog nooit vertoond. De ploert besloot zuivere speeltijd en geen rust toe te passen maar had buiten Marco gerekend want die vroeg gewoon z’n gebruikelijke 2 time-outs in 1 helft aan en zo kwam ALO toch nog even tot rust. Helaas maakt Furore daar handig gebruik van en met behulp van elektrische rijwielen fietsten zij er even gauw een paar in, dat was wel een tegenvaller. Bovendien bleek de vogel Phoenix uit de as van vorige week herrezen en begon fanatiek Furore een handje te helpen. ’t Vliegend tapijt ontstak hierover in woede en ging in vlammen op en daardoor kwam Phoenix op de blaren te zitten en speelde verder geen rol meer. Ondertussen stond ALO wel op achterstand en leken de olifanten voor het eind te gaan trompetten, Nee hé. Het ALO-publiek zong nog even uit volle borst dat Joe neffer alloon wokt en dat wiewilbiebek, maar het leed was al gele … WAKKER WORDEN SCHAT!!, je hebt een nachtmerrie, nee hé. pff Gelukkig zijn dromen bedrog…

Dick

(141)

Tegenwind – Meewind

Tegenwind – Meewind

Dit sloeg uiteraard letterlijk op de tegenwind die we verwachtten op de heenweg naar Dordrecht voor een potje korfbal tegen Movado. Maar ook figuurlijk op de te verwachten tegenstand. Gelukkig is er op de terugweg dan ineens wind mee en dat sloeg ook op de wedstrijd. 1e helft wind tegen, 2e helft wind mee. Op de heenweg schommelde de auto gevuld met uw reporter, uw redacteur, oude krijger Martijn en, niet geheel onbelangrijk, spelers Casper en Isabel. Net als de auto schommelde ook de stand in de 1e helft

Beide ploegen namen om de beurt de leiding maar het verschil bleef beperkt tot maximaal 2 punten. Vlak voordat je bij de hal aankomt kun je uit 2 parkeerplaatsen kiezen en net toen ik wilde inparkeren verwees Casper me naar de 2e P, was 5 meter minder lopen. Vlak voor de rust (24 sec volgens Roy) bij een stand van 9-9, kwam de bal in de hoek in onze aanval, je kan dan de tijd uitspelen of … ‘Schiet’ riep Roy, die normaal toch niet de best coachende speler is, en Casper, die normaal niet de best luisterende speler is, schoot vanuit de hoek, en raak. 9-10 dus met rust.

Na de rust kreeg ALO de wind mee en liep uit naar een 4-puntenvoorsprong. Deze kwam niet meer in gevaar al waren de mensen op de bank daar lang niet zeker van gezien de gespannen reacties als Movado een keertje tegen scoorde. De spelers hadden daar duidelijk minder last van en speelden de wedstrijd knap uit. Er werd uiteindelijk gewonnen met 16-21. Just another day at the office. Wel mag nog even gezegd worden dat het aantal vrije ballen dat in de 2e helft tegen werd gegeven vooral het gevolg was van onnodige fouten onzerzijds; dat moet beter aanstaand weekend. Gelukkig wist Movado’s aanvoerder er deze keer geen raad mee en miste keer op keer.
Fijn was het dat Collin twee wedstrijden in mindering kreeg op zijn overdreven zware straf van zes wedstrijden en dus na 4 keer bankzitten weer mee mocht doen. Hij vierde dat door maar meteen met de eerste de beste vrije bal de 1-1 op het scorebord te zetten. Ook fijn was het om te zien dat er naast het 2e ook nog wat supporters naar Dordrecht waren gekomen ook al waren dit allemaal ouders van.

Op de terug weg naar huis hadden we de wind mee en dus viel het uiteindelijk in alle opzichten wel mee met de storm, zowel op de weg als in de zaal. Maar a.s. zondag moet het weer stormen, dan komt namelijk Phoenix op bezoek. Zij zullen er op gebrand zijn om te winnen, dat is immers hun laatste kans om zelf nog iets te doen aan hun 4-puntenachterstand op ALO. Het moet dus stormen, ik bedoel dat er zoveel ALO-publiek moet komen dat de tribunes uitpuilen en al die supporters moeten dan ALO naar de overwinning schreeuwen. Dus smeer je keel, oefen de Kietskedie, haal je trommel tevoorschijn, schilder jezelf in geel-zwarte kleuren, maak een spandoek en zorg de je er bij bent, ZONDAG OM KWART VOOR ZES (vergeet Studio Sport voor een keer, dit is veel spannender), in OCKENBURGH.

Dick

(105)

+30-10

+30-10

Dit raadsel gaf Casper me daags voor de wedstrijd tegen DKV Victoria. Het duurde even maar de uitleg was simpel; zelf meer scoren dan 30 en minder tegen krijgen dan 10. Missie bijna geslaagd. 9 minuten voor tijd stond er 30-9 op het scorebord en leek het te gaan lukken. Uiteindelijk werd het 32-12, bijna dus.

ALO schoot uit de startblokken en 3 aanvallen en amper 90 seconden na het begin stond het al 3-0. Ook de vierde aanval was raak maar duurde door een onderschepping (overigens haalde de bal niet de aanval van DKV) iets langer. Maar 4-0 binnen 3 minuten is natuurlijk best wel lekker. Daarna ging het even gelijk op tot 8-4 en toen kwam ALO pas goed op gang. DKV zou nog 3 keer scoren in de eerste helft maar ALO iets meer, nog 11 keer om precies te zijn, de 20 voor rust werd net niet gehaald. In die periode werden er regelmatig bijzonder fraaie combinaties op de vloer gelegd, gelukkig vaak bekroond met een fraai doelpunt; ’t was een feest om op de tribune te zitten. DKV werd met regelmaat helemaal zoek gespeeld. Hopelijk komen de beelden van Ben snel online want het was echt smullen met als hoogtepunt een bijzonder fraaie en razendsnelle aanval met dito afronding, zelfs de coaches zaten te klappen op de bank. DKV onderging het gelaten, machteloos.

Een in de rust, volgens de aanvoerder, slimme toespraak van Marko zorgde er voor dat ook de tweede helft scherp werd begonnen. De score liep rap verder op. Deze keer geen rare fratsen, geen totaal falen, geen tegenstander die er nog in geloofde, gewoon lekker uitspelen en doorgaan met scoren. Door wat wissels op het laatst i.v.m. wat – hopelijk –  kleine pijntjes liep de machine een beetje stroever maar dat kon de pret niet meer drukken. Na de wedstrijd gingen ze met z’n allen uit eten, ik neem aan dat dat een gezellige bedoening is geworden, het zij ze gegund.

A.s zondag uit naar Movado, altijd lastig, maar u bent allemaal van harte welkom om vier uur in Dordrecht, zo ver is dat niet, laat zien dat u supporter bent.

Dick

(111)