Teamprestatie!

Na een aantal weken rust is de E3 weer van start gegaan. Eerst een oefenwedstrijd zo’n 2 weken geleden en daarna begonnen we de competitie met een vrij weekend om eindelijk afgelopen weekend de eerste competitiewedstrijd te spelen.

Even terug naar het weekend van 2 november. Onze E3 mocht toen aantreden tegen Refleks. Een oefenwedstrijd die we goed konden gebruiken. Door de instroom van nieuwe leden bij ALO moest er wat geschoven worden. Dat betekent voor ons dat we Lize moeten missen. Gelukkig trainen de E ploegen samen, dus we gaan elkaar zeker nog zien en spreken! Als zesde speler hebben we Julian welkom mogen heten. Daarmee zijn we weer compleet en hebben we voor het eerst de beschikking over twee heren.

Goed, de oefenwedstrijd tegen Refleks. De uitslag laat een eenzijdig beeld zien, bijna twintig tegen nul zegt veel. Nu moet ik er bij vermelden dat wij slechts vijf spelers hadden en één daarvan een heer uit de E2 was. Tyme, nogmaals dank voor het invallen! Aan de zijde van Refleks was er een team dat samengesteld was uit de E2 en de E3, zij speelden dus ook in een wat gewijzigde samenstelling.

Voor ons een fijne wedstrijd om aan elkaar te wennen en wat dingen te proberen. Als de voorsprong groot is, kun je eens gaan bekijken welke opties je hebt en waar je op moet gaan oefenen. De opdracht werd daarom gewijzigd in: meer spelen op de doorloop. En om van “probeer ook eens een uitwijkbal” uiteindelijk tot doel te stellen dat we gingen aanvallen om iedereen een doelpunt te laten maken. De spelers wisten deze opdracht in team spel goed uit te voeren en uiteindelijk heeft inderdaad bijna iedereen gescoord! Super mooi om te zien dat we in staat zijn om voor elkaar te spelen, ook al is eigen succes soms heel aantrekkelijk.

Twee weken later, zijnde afgelopen weekend, dan voor het echie. Volledig uitgerust en compleet begonnen we aan de wedstrijd. De tegenstander was oude bekende HKV/ Ons Eibernest E2. De wedstrijden tegen hen gaan altijd redelijk gelijk op. We weten van deze ploeg dat er een aantal felle heren in spelen. Aangekomen in de zaal, bleken zij zelfs vier heren bij zich te hebben. Mooi dat wij daar nu twee heren tegen over kunnen stellen. We waren benieuwd hoe dat uit zou gaan pakken.

Helaas bleek onze scheidsrechter niet op te komen dagen. De coach van de tegenstander was bereid om deze taak op zich te nemen (en dan blijkt dat je best kan coachen tijdens het fluiten). Na het zoeken van een fluit konden we een minuut of 10 later dan gepland toch beginnen aan deze pot. Al vrij snel wisten we te scoren, nota bene onze nieuwe heer gooide een mooi schot door de korf!

HKV liet zich niet kennen en wist ook de korf te vinden, echter waren wij goed aan het verdedigen en dit doelpunt werd daarom terecht afgekeurd. Bij het publiek zat de spanning er in. In het live verslag valt te lezen “ze zijn erg aan elkaar gewaagd lijkt het”. Iets later wist Keira te scoren. Eveneens een mooi afstand schot. Prima gezien door een van de andere spelers, die er voor koos om niet zelf te schieten, maar om zich om te draaien en de bal prima in de handen gooide!

De tegenstander bleef fel en met name één van de heren was overal en wist goed vrij te lopen. Maar onze verdedigende werk leverde nogmaals een afgekeurd doelpunt op. Daarna wist Eibernest wat meer druk te zetten en werden onze kansen schaarser. Zij kwamen op gelijke hoogte met ons, maar even later wist Aise te scoren. Helaas was haar tegenstander net op tijd, en ook dit doelpunt werd afgekeurd.

Het was HKV dat weer wist te scoren met als gevolg dat het opeens 2-3 voor de Eibers was. ALO liet zich niet van de wijs brengen en balde er lustig op los. Na een mooie onderschepping werd de bal naar de paal gespeeld en omdat er goed werd verdedigd draaide onze aanvaller zich om, om daar de bal goed in de handen van Fleur te gooien die deze kans niet liet liggen en haar doelpunt mee pikte. De spanning was terug, of was die nooit weg gewest?

Het laatste kwart was inmiddels aangebroken. Zou de wedstrijd ons ontglippen, blijft het gelijk of konden we hem nog naar onze hand zetten. Eerlijk gezegd hebben de coaches geen moment gedacht dat we niet zouden gaan winnen. Het spel was goed verzorgd en er werd voor en met elkaar gestreden. Goed gekeken of er geschoten kon worden, of dat de bal beter nog doorgespeeld kon worden. Ook de nodige doorlopen en zelfs uitwijken zijn gespot! En verdedigend wisten we goed bij de tegenstander te blijven. Het kostte af en toe wat moeite en er waren wat sprintjes nodig, maar er waren weinig echter kansen meer voor HKV. De tegenstander was ook iets minder zuiver met het overspelen van de bal, waardoor wij veel konden onderscheppen.

En zoals een bekende sporter vaak zei, “Als wij de bal hebben, kunnen zij niet scoren.” Dat gold vandaag voor de E3 ook, want zowel Lotte als Alexander wisten de korf nog te vinden. Hiermee kwam de eindstand van 5-3 op het bord en bleven de punten in Ockenburgh.

Iedereen heeft goed gespeeld en ook iedereen heeft gescoord. Het is mooi om te zien dat iedereen zijn kansen pakt. En nog mooier om te zien, dat iedereen steeds beter door krijgt dat korfbal een teamsport is. Niemand kan het alleen en daarom is het aanspelen van de bal net zo belangrijk als het maken van de doelpunten.

Iedereen werd betrokken in het spel EN iedereen zorgde zelf ook betrokken te zijn bij het spel! Dat leverde vandaag mooi kansen, snelle passes en aanvallen op. Ook verdedigend bleef iedereen doorgaan. We gaan daar de komende tijd weer lekker verder op trainen en dan hebben we daar in de wedstrijden veel plezier. Uiteindelijk doe je een sport voor je plezier, en dat straalde er vandaag toch wel van af! Ik ben weer trots en heb nu al zin in de volgende wedstrijd(en). Tot maandag!

Groetjes
David

(62)