ALO F2: een uitverkocht huis
Weer mochten we tegen onze vrienden uit Delft namelijk tegen Excelsior. Na even wat onduidelijkheid waar we hoe laat verzamelden (wat is whats app toch een handig medium 🙂 ) kwamen we aan in Delft. Daar bleek de publieke belangstelling zo groot te zijn dat alle parkeerplaatsen rond het veld al bezet waren door de supporters voor deze wedstrijd (het kan natuurlijk ook voor het rugby en de andere wedstrijden bij DES en Excelsior zijn geweest, maar dat kan ik me niet voorstellen 🙂 ). Even werd er door de oudere korfballers nog teruggedacht aan de tijd dat als we tegen DKC speelden er altijd genoeg ruimte was om te parkeren, maar dat is toch echt verleden tijd.
Niet iedereen was helemaal ongeschonden uit de autorit gekomen. De meeste spelers waren echter al snel weer lekker aan het spelen met de bal op het gras. We mochten nu weer tegen Excelsior spelen maar eigenlijk was het wel een hele nieuwe wedstrijd. Er stond namelijk een heel andere ploeg dan woensdag voor ons klaar. Deze ploeg leek beter in onze poule te passen.
Het voordeel van lekker kletsende kinderen in je ploeg is dat je als coach ook je voorbereidingspraatje kunt uitbesteden. Inmiddels weten de dames en heren heel goed wat ze moeten doen in de wedstrijd en wat ik ze wil zeggen. We zouden goed meelopen met onze tegenstander, snel gaan aanvallen en vechten voor iedere bal. En natuurlijk zou iedereen gaan schieten.
Bij het inschieten leek dat geen enkel probleem te gaan worden. Bijna elke bal ging erin of raakte in ieder geval de mand. Dat ondanks dat sommigen een beetje koude handen hadden.
In de wedstrijd bleken we nu echt gelijkwaardig aan Excelsior. Er werd goed vrijgelopen door iedereen en er werd echt als tijgers/vlinders verdedigd. Geweldig om te zien!! De kansen waren weer eens niet op 1 hand te tellen en we wisten zelfs te scoren. Helaas heeft de F2 in de wedstrijden nog wel eens een beetje last van een echt ALO-probleem (al hadden we daar vroeger op Ready ook last van) en dat is scoren. Nou ja, er moeten toch punten overblijven om aan te werken.
Na de wedstrijd die helaas ook een regenbui meenam hebben we nog gezongen voor Tyme want die was jarig en konden we genieten van een lekkere koek! Tyme gefeliciteerd en bedankt!
Dit was de laatste wedstrijd van deze veldcompetitie, we trainen nog even door en dan gaan we de zaal in. Binnenkort horen jullie daar meer over. Maar zo aan het eind van een stuk van de competitie is het altijd goed om even terug te kijken op het seizoen tot nu toe.
Een gek begin toen er ineens geen coaches meer bleken te zijn. Gelukkig wilden David en Marijn de eerste wedstrijd wel inspringen, nog dank daarvoor. Deze wedstrijd was de eerste tegen GKV en toen zat ik nog als fanatiek supporter op de bank. In deze wedstrijd bleek als snel dat de F2 superenthousiast en gezellig was maar dat ze nog heel veel moesten leren. De kinderen en Sanne konden op de training aan de bak en wat hebben ze dat fantastisch gedaan. Er werd goed geoefend, steeds werden we een beetje beter. Want inmiddels was ik gepromoveerd van supporter naar coach. En daar heb ik tot nu toe nog geen spijt van! Wat een leuke groep kinderen en ouders!! Als ik dan denk aan die eerste wedstrijd en de laatste en dan het verschil zie kan ik alleen maar trots zijn. Er wordt zo goed verdedigd en aangevallen, er wordt goed vrijgelopen en we doen het echt met zijn allen. Gaat alles altijd al goed, nee natuurlijk niet maar dat hoeft ook niet. Doe je best en het is altijd goed. De coaches en fanatieke supporters helpen echt wel mee.
Op naar de zaal, naar nog meer doelpunten en nog meer goede wedstrijden en naar nog beter wordende spelers. Ik heb er zin in!!
Groeten, Freek
(67)