Onbetaalbare vrijwilligster Erna neemt afscheid van KC

Erna van der Smitte nam tijdens de NALV van 30 oktober afscheid van de Kantine Commissie (KC). Voor haar jarenlange inspanning werd ze geëerd met de zilveren Stierenkop. Tijd voor een interview.

Hoe ben je bij ALO terechtgekomen?
Toen onze oudste dochter Juliette een jaar of 6 was, vonden we het belangrijk dat ze een teamsport ging doen. ALO was de dichtstbijzijnde sportclub en bovendien had Peter (haar vader) daar in zijn jeugd gekorfbald, dus dat was bekend terrein voor hem.
Maxime (onze jongste dochter) was nog geen 4 jaar toen ze mee ging doen met de kalfjes. En omdat ik geen type ben om de spelregels te leren ging ik een beetje helpen in de kantine.

Wanneer werd je actief in de KC?
Dat weet ik nog goed, dat was toen Martijn van Wensveen zijn vrouw Anke leerde kennen op ALO. Tot die tijd woonde Martijn zo ongeveer op ALO, maar toen hij Anke had leren kennen, wilde hij wat gas terugnemen en heeft hij het maken van de roosters aan mij overgedragen.
Toen een ander lid van de KC van de ene op de andere dag stopte, heb ik van diegene ook de taak van het boodschappen doen bij de Sligro overgenomen.

Welke ‘onzichtbare’ taken deed je bij de KC?
De Sligro heb ik al genoemd. Ik ging op maandag of dinsdag de houdbare spullen halen en op donderdag of vrijdag de verse spullen. Best een hoop gesjouw. Gelukkig heeft Aad dat de laatste 2 jaar van me overgenomen en enkele jaren daarvoor hebben we samen de boodschappen gedaan. Altijd even puzzelen wat we nodig hadden, afhankelijk van de weersverwachting, aantal thuisspelende teams en of er kampioenswedstrijden waren etc.
Daarnaast nam ik altijd de was mee naar huis, maakte ik wekelijks de koffieautomaat schoon en heb ik jaren op dinsdagavond kantinediensten gedaan voor de klaverjasvereniging.
Maar ja, ik werkte toen nog niet hè, dus ik had er tijd voor. Ik heb weleens uitgerekend dat ik overdag zo’n 18 uur per week voor ALO bezig was.

Wat was het leukste dat je hebt gedaan?
De organisatie van de welpenkampen! Samen met Marco & Wendy Dikshoorn, José & Tim Kuijpers en de broers Robbie & Marcel Lakeman hebben we 5 keer een fantastisch welpenkamp georganiseerd. Ieder kamp had een eigen thema en met het knutselen en de voorbereiding hadden we maanden voorpret. Het was geweldig om met een team mensen samen te werken waar je echt op kon rekenen. En de kinderen hadden zoveel plezier!

Wat vond je zo leuk aan vrijwilligerswerk en kun je het anderen aanbevelen?
Het is heel leuk om met andere mensen, jong en oud door elkaar, samen te werken aan een doel: de club beter maken. Dan maak je deel uit van een team met een gedeelde missie.
Zeker toen ik leerde waarderen dat iedereen zich op zijn eigen manier inzet voor de club werd het steeds leuker. De één doet een paar uurtjes zijn best, de ander jarenlang, maar je doet het uiteindelijk allemaal samen en je kunt van elkaar leren.

Heb je nog tips voor ons?
Het is belangrijk om ouders van jonge kinderen snel te betrekken bij de club. Dat deed ik graag als ze op zaterdagochtend voor het eerst schoorvoetend een kantinedienst kwamen draaien. Ik hoop dat iemand dat gaat overnemen.
En verder: als je zin hebt in een ontspannende massage, ga dan vooral naar Mirjam Waindrich, die is daar supergoed in!

Wat ga je nu doen met je vrije tijd?
Eh, ja, die heb ik eigenlijk niet zo veel. Sinds een aantal jaren werk ik overdag en heeft mijn moeder mantelzorg nodig. Bovendien wordt in maart ons eerste kleinkind geboren en ik heb beloofd dat ik één dag in de week kom oppassen.

We mijmeren nog wat na over de Koningsdag, die door Peter en Erna is geïnitieerd en die zeer succesvol is geworden en over hoe Peter en Erna hele weekenden op het veld te vinden waren toen de kinderen nog klein waren en ze niet van het veld weg te slaan waren. En over hoe ze vroeger ook meehielp om wekelijks de toen nog papieren doeltreffer te vouwen. De tijd is voorbij gevlogen. Erna had graag nog een laatste kantinedienst gedraaid tijdens het laatste veldweekend, maar corona gooide roet in het eten.

Erna, namens de hele club, ontzettend bedankt voor wat je allemaal voor ALO hebt gedaan. We hopen je nog regelmatig aan te treffen op het veld voor een gezellige ontmoeting.

Astrid Bouman

(150)