Wat… als?

Vertwijfeling alom na het verloren punt uit bij Nexus. Weinig is er aan te merken op het spel in de eerste helft anders dan dat het eerste aanvalsvak 14 minuten nodig had om de stand van 3-5 naar 3-6 te tillen. Wel een aantal zaken om lering uit te trekken. Het is super wanneer Colin scorend compenseert voor Casper in het begin. De eerste 4 scores op het formulier dragen allemaal de naam van onze benjamin. Ook hadden we het weer moeilijk met terugvallende (lange)heren waardoor het aantal één-schots aanvallen wederom een verontrustend aantal haalde. Ook het uitstellen van een doelpoging bleek nog steeds lastig net als de bal via een stuit naar binnen spelen in plaats van eroverheen. Verdedigend zat de boel echter potdicht. De eerste verdedigingslinie van ALO deed de eerste helft precies waar ze goed in zijn. Na de 4-6 tegen Roy zorgden Isabel en Roy zelf voor een comfortabele ruststand van 4-8 (op het scoreformulier staat 8-4 maar dat nemen we onze interimteambegeleider Astrid natuurlijk niet kwalijk).

Toen Casper meteen na rust 4-9 noteerde met een kansje onder de korf leek het erop dat we een makkelijke tweede helft konden uitspelen. Voor de toeschouwers en ondergetekende werd gaandeweg die tweede helft wel duidelijk dat ALO erg veel kansen nodig had om tot scoren te komen. En kansen waren er te over maar als Casper en Sven niet thuis geven in het afronden, dan is dat wellicht een indicatie dat er een zenuwslopende onzekerheid in de ploeg sluipt waardoor Nexus heel langzaam en bijna stiekem naderbij sloop in de eindfase. Dat begon allemaal 10 minuten voor het einde toen Nexus voor de tweede keer op 3 goals kwam (12-15). Echt geen vuiltje aan de lucht maar de moeite met scoren bleef aanhouden. Toen Nexus in de volgende 5 minuten ineens de geest kreeg met 2 afstandsschoten was het wel tijd voor een wissel. Martijn verving Colin waardoor we in de vang meer kracht hadden. Bij 14-15 hadden we, net als thuis, alle kans met twee opgelegde kansen onder de korf om de wedstrijd op slot te gooien maar het onvermijdelijke gebeurde: de gelijkmaker valt een minuut voor tijd en dit keer geen klein wondertje in de slotseconden. Wat als ik eerder had gewisseld, wat als Sven er gewoon 2 ballen ingooit en Casper zijn gemiddelde haalt. Wat als Martijn een kleine kans onder de korf verzilvert, wat als Roy wat betere keuzes maakt in de verdediging. Onze dames deden weinig verkeerd. Ze verloren geen van allen hun wedstrijdje met de persoonlijke tegenstander maar scoorden misschien ook wel te weinig. Een wijzend vingertje of een schuldige aanwijzen zou heel erg kort door de bocht zijn. Wij waren echt de betere ploeg maar we voelen ineens de druk van een eventueel kampioenschap. De daarmee samenhangende nervositeit is voor mij eminent. Hulde aan Nexus dat ze bleven knokken voor een resultaat. Ik hoop dat ze dat tegen Juliana precies zo doen!

Rob Siemer

(141)