Psychisch? Fysiek? Mentaal?

Ongeveer 10 minuten voor aanvang binnenlopen met de 2 reserves van het tweede zal niet hebben geholpen met een strakke voorbereiding. Patrick en Laurine die nog geen uur geleden met 24-20 in het stof moesten bijten tegen een zeer zuiver schietend Phoenix 2. Casper die derhalve de peptalk voerde voor de wedstrijd. De snelle 3-0 achterstand was misschien al een teken aan de wand. Het feit dat we op het veld voor de poorten van de hel met 12-13 wonnen zat de Amsterdammers ook al niet lekker maar duidelijk was dat zij echt meer gebrand waren op een goed resultaat dan wij. Ander saillant detail is dat onze dames net zo vaak scoorden als onze heren (9 om 9). Dat is nog niet eerder gebeurd. Ook al kwamen we netjes terug in de wedstrijd via Sven, de prima spelende Elise, Colin en Roy (3-4) en daarna zelfs nog voor met 6-7, 7-9 en 8-10, het spel van ALO was krampachtig, slordig en timide. Vooral in de onderlinge duels, rebounds, zowel verdedigend als aanvallend, balvastheid en duelkracht. Vooral in deze facetten werden we afgetroefd.

Sporting West kantelde de wedstrijd vlak voor de thee (11-10). Vanaf het begin van de tweede helft zijn we alleen maar in de achtervolging geweest. Casper werd strak verdedigd, net als Myrthe. Roy, Sven en Colin konden het niet overnemen. Ook het aanvallend wisselen van Martijn voor Colin gedurende 3 vakwissels bood geen soelaas hoewel Lange nog wel een goaltje mee snoepte. Het verzet van ALO brak bij 21-17 in de 26^e minuut. De uiteindelijke uitslag 25-18) is wel geflatteerd maar niet minder pijnlijk. Ten aanzien van de bovenstaande vragen! Maak het verhaal zelf af en kleur de plaatjes.

Rob Siemer

(110)