Vrolijk Pasen

Was het nu een baggerwedstrijd en had iedereen zijn paasei er wel bij? Ogenschijnlijk leek het allemaal van een leien dakje te gaan. In het achterhoofd misschien nog de kansloze nederlaag in Amsterdam op het einde van het zaalseizoen, maar bij Swift waren er ook wel wat wijzigingen in het team waardoor de wedstrijd eigenlijk ontaardde in het helemaal opnieuw aftasten van de kracht en valkuilen van onze tegenstander.

Het leek in geen enkel opzicht meer op de openingswedstrijd van dit seizoen. Daar speelde Jelle van Swift als puntheer een hoofdrol in de score, eerste paasdag ging hij met nul aan de kant. Daar speelde ook een donkere heer, Errol, die er nu liever voor koos om heel te blijven voor het fluiten van de juniorenfinale komend weekend. Toen was de rol van de dames bescheiden en zelfs ondergeschikt aan de schotkracht van de mannen. Nu speelde het vak van de aanvoerdster vrijwel iedere aanval 2:2 met de meiden voorin. Eigenlijk wisten we dat ook wel maar op een of andere manier ontwikkelde de wedstrijd zich na de 5-1 (2e goal van Colin) in een hele andere dimensie of moet ik zeggen op een ander vlak/niveau. Afgelopen donderdag scoorden we gewoon nog 20 goals in de oefenpartij tegen Danaïden dus het excuus van krachttraining op dinsdag is ook niet helemaal bruikbaar. Puntje bij paaltje misten we voor rust niet alleen een strafworp maar ook zeker 3 of 4 100%  kansen bij de korf en dat werd dan ook de trend na de thee. Beide ploegen verdedigden heel stug, zeker waar, maar desondanks werden er genoeg schoten afgevuurd en kansen om zeep geholpen. Ze gingen er eenvoudigweg niet in waardoor het via 6-2 in de 26e minuut van de eerste helft tergend langzaam naar 8-5 liep (Sven en Elise doelpuntenmakers) in de 46e minuut. Swift had een echte opleving van wel vier minuten. Dat was overigens genoeg om met 8-8 de laatste 14 minuten van de wedstrijd in te gaan. Het Haags kwartiertje werd dus rete spannend en gelukkig toonde Myrthe ons het pad naar de overwinning (9-8). De opleving van ALO duurde 7 minuten en daarin zorgden Isabel en Casper met 10-8 en 11-8 voor de definitieve winst. Het laatste woord was voor de bezoekers maar de beloning voor ons. Immers het verloren punt van Juliana tegen Paal Centraal werd pas echt verzilverd toen de scheidsrechter voor het einde floot. Ook slechte wedstrijden winnend afsluiten is meestal de opmaat tot een kampioenschap (kijk maar naar PSV). Deze wedstrijd was een lastige horde op weg naar die kluif. Volgende keer tegen Conventus zullen we thuis laten zien dat we het scoren echt niet verleerd zijn.

(127)