A2: Kampioenen en toch niet eerste worden in de poule

De laatste wedstrijd van het zaalseizoen, was het al duidelijk dat de teams in deze poule dicht bij elkaar zaten. ALO A2 kon de winst net niet verzilveren, maar is steeds beter gaan spelen en heeft laten zien dat ze er echt ” als team voor gaan”. Meestal met eigen spelers, en een enkele keer ondersteund door invallers uit de B1, kunnen ze allemaal trots zijn op de resultaten:

  • Elke speler is bereid zich in te zetten voor het beste resultaat. Het gaat er niet om dat je zelf scoort, maar ook een ander ondersteunt om een punt te maken.
  • Voor een bal wordt ” gevochten” en ook de afvang is goed georganiseerd.
  • Ze zijn niet afhankelijk van een aantal spelers die de punten verzilveren: iedereen kan de bal door de korf schieten. De ene keer met een afstandsschot, dan weer een doorloop maar ook onverwachte schijnbewegingen worden gemaakt.
  • Gewoon doorgaan, als de bal er niet in wil: dat is het motto.
  • De scheidsrechter krijgt niet de schuld als hij verkeerde beslissingen neemt; er wordt na afloop vooral gekeken wat ze zelf anders hadden kunnen doen.
  • Coaches (vaak Casper, soms een invaller als de A1 en A2 tegelijk moeten spelen) zijn positief over de inzet van allen, en er wordt vooral gekeken naar wat de volgende keer nog beter kan.
  • Heeft een speler een mindere dag, dan wordt er niet onderling over gemopperd.
  • En wanneer een ander een goede actie maakt, zijn de anderen enthousiast en trots, waardoor successen worden gedeeld.

Binnen de breedtesport, mag er uit andere teams ingevallen worden. En dat maakt, dat er makkelijk  spelers uit andere teams kunnen invallen.
Bij deze laatste uitwedstrijd, wilde de tegenstander erg graag winnen om een gedeelde eerste plaats te bemachtigen. Dat leverde bijzondere taferelen op: grote heren die kwamen invallen, werden tegen de meiden ingezet. Toen ALO voorstond, werden er nog een aantal spelers gewisseld. Er werd gescholden in het veld, omdat ALO iets te sterk was. En uiteindelijk won de tegenstander in de laatste minuten. Bij de tegenstander waren tranen zichtbaar; niet van geluk, maar teleurstelling. Vaste spelers uit dit team waren vervangen door anderen uit een hoger team en zij waren het niet eens met deze keuze van de coach. ALO ging na een peptalk van Casper en een gesprek onderling met opgeheven hoofd de zaal uit. Ze waren tevreden dat ze een goede wedstrijd hadden gespeeld en als team zijn blijven spelen.

Kortom: we kunnen trots zijn op dit superteam en de coaches die dit met hen hebben bereikt!

Nicolette

(194)