Nieuw seizoen, nieuwe kansen!

Een nieuw seizoen voor ALO F2 met een samenstelling die grotendeels gelijk is aan die van vorig seizoen. Bij de training woensdag zagen we al allemaal blije koppies. Ze hebben er zin in! Dat geldt ook voor deze nieuwbakken coaches.

Vandaag de eerste oefenwedstrijd, uit bij HKV Ons Eibernest. Bij aankomst op het veld konden we een stukje van de wedstrijd van de F3 meepakken. Daar spatte het plezier ook al af! Zo mooi om te zien.
De voorbereiding van de F2 werd als vanouds afgewerkt. Rennen, tikkertje en zoeken naar dieren. De (niet echt meer levende) meeuw die werd gevonden hebben we met rust gelaten om ons op de wedstrijd te concentreren. Voor dat zover was, werden de coaches verrast met een eigen ALO-shirt met naam (“Coach” in dit geval). Superleuk!
De afspraken voor vandaag waren simpel. “We gaan weer wennen aan wat er moet gebeuren in het veld. Extra opdracht daarbij, probeer zo snel mogelijk over te gooien. En daarnaast, zie je een bal, dan is hij voor jou!. Dus niet zomaar laten rollen, maar pak hem gewoon. En dan vasthouden tot de scheidsrechter aangeeft voor wie de bal is.”
Eibernest speelde met een team dat bestond uit kinderen uit de F1 en de F2, door afwezigheid hadden ze te weinig kinderen. Dezelfde kinderen speelden vlak daarvoor nog tegen de F3. Superfijn dat Eibernest dit zo kon regelen en beide wedstrijden door konden gaan.

De wedstrijd zelf ging mooi gelijk op. Er werd goed gelopen en gegooid. Ook had iedereen zijn schot meegenomen en durfde dat ook te gebruiken. Heel fijn om te zien dat het vertrouwen daarin stijgt.
Aanvallend wisten we veel kansen te creëren en dat resulteerde in een voorsprong die we de hele wedstrijd niet meer uit handen gaven. Regelmatig moesten we daarom tegen 5 tegenstanders spelen. Jullie wisten ook goed al op zowel de tegenstander als de bal te letten!
Verdedigend was het vooral lastig om tegen de superspeler te spelen. Iedereen heeft dan eigenlijk twee tegenstanders.
Het laatste kwart van de wedstrijd dook het oude concentratie-verstoor-spook weer op. Meelopen met en tussen de tegenstander en met de rug naar de paal is dan weer even lastig. Aan inzet ontbrak het echter niet, en de coaches moeten natuurlijk ook actief blijven!
Uiteindelijk stonden er wel 13 doelpunten van ALO op het scorebord. Wat een mooie prestatie. Dit belooft wat voor het komende seizoen! 

Aise, Fleur, Lieke, Lotte en Tyme, super gespeeld. We zagen dat ook de opdrachten die we gaven al af en toe (en goed) uitgevoerd werden. Vooral fel op de bal zijn begint te landen.

Lodewijk kon er vandaag helaas niet bij zijn. Hopelijk tot woensdag, dan gaan we weer lekker trainen. Zaterdag 2 september dan een tweede een oefenwedstrijd.

Met de ouders van de F2 hebben we afgesproken dat elke week iemand anders het verslag schrijft. Zo uitgebreid als Freek vorig jaar deed is zeker niet nodig. Ik ben benieuwd welke stukjes proza dat op gaat leveren. Hierbij geef graag ik de beurt door aan de vader (of moeder) van Aise. 😇

Groetjes
David

(80)

Achilles F2 – ALO F2

Pfoe, het was een vroegertje voor de F2 dit weekend. Al om 8.30u stonden er 7 enthousiaste kinderen te trappelen om weer te beginnen. Nadat alle sokken, broekjes, rokjes en schoenen weer goed zaten was het tijd om in te schieten. Terwijl de invalcoaches nog even wakker aan het worden waren met een kopje koffie, vlogen de ballen al om hun oren. Wat was de F2 hard bezig met inschieten. Schieten, er achter aan rennen, bal pakken en weer schieten. Er werden zelfs heuse doorlopen genomen. Na nog even de koppen bij elkaar, afspraken maken over verdedigen (waar moet je ook al weer staan), ballen onderscheppen, aanvallen en uiteraard de high five (die dit keer wel heel diep naar de grond ging om vervolgens heel hoog de lucht in te gaan), was het tijd om te beginnen.

Nadat de scheidsrechter had ingefloten volgde een hele leuke gelijk opgaande wedstrijd. Aan beide kanten waren er kansen om te scoren. Helaas hadden Lieke, Lotte, Fleur, Aise, Tom, Faas en Tyme last van de ondertussen toch wel bekende deksel op de korf, want wat zijn er veel kansen uit gestuiterd!

Er werd weer verdedigd als tijgers/vlinders/eenhoorns. De tegenstander speelde een beetje hetzelfde spel als wij. Als de bal onderschept wordt, renden de spelers die de bal niet hadden zo snel mogelijk naar de paal om daar de bal te krijgen en te scoren. Dit verdedigen is best lastig, je moet mee rennen, de bal in de gaten proberen te houden en dan ook nog eens er aan denken om tussen de paal en je tegenstander te staan met je billen naar de paal. Alleen van deze zin schrijven worden we al moe…

Aanvallend konden we goed uit de voeten met ons spel. Er wordt goed vrijgelopen. Daarbij ging de bal niet alleen maar met een lange worp richting de paal, maar wisten we ook naast elkaar te komen om de bal kortere stukjes over te gooien. Op die manier konden we soms allemaal de bal een keer krijgen en op die manier bij de paal te komen. Wat een verschil met de allereerste wedstrijd die de F2 ooit speelde (het lijkt wel een eeuw geleden)!

Afgelopen woensdag is er getraind op vrijlopen en naast elkaar komen. Mooi om te zien dat dit in de wedstrijd al zo goed uitgevoerd werd door jullie! We hebben de trainer langs de lijn zien zitten, die zag er ook wel tevreden uit. De komende weken lekker trainen op raak schieten, dan krijgen jullie het dekseltje echt wel van de korf af!

Achilles wist ondanks ons goede verdedigen toch net wat vaker te scoren. Het nemen van de strafworpen wordt de F2 ook steeds beter in, we wisten daar eentje meer dan Achilles te scoren.
Overigens maakt het de F2 zelf niet zo heel veel uit of er gewonnen of verloren wordt. Ze hebben plezier in het spel en met het samenspelen (in én buiten het veld!). Dat is zo fijn om te zien.

Na de wedstrijd hebben we nog heel hard gezongen voor de jarige Aise! Nogmaals gefeliciteerd!

Deze invalcoaches zijn weer supertrots op jullie allemaal.

Marijn & David

(46)

ONDO F5 – ALO F2

De eerste wedstrijd van de F2 van het nieuwe jaar. Het was weer even wennen na een maand geen wedstrijd te hebben gespeeld. Hoewel, de mayon.. eeh polonaise verliep heel goed in de kantine. Maar hoe moet je ook al weer verdedigen en wat moet je doen als we de bal hebben en je gaat aanvallen. Gelukkig wisten Faas, Tom, Tyme, Lotte, Fleur, Aise en Lieke nog heel goed dat je met je billen naar de paal en tussen je meisje/jongen moet staan en als we gaan aanvallen gingen we heel goed vrijlopen. Nadat de invalcoaches hadden gevraagd of ze nog iets vergaten te vertellen wat Freek altijd vertelt, werd er gezegd dat we de high five vergeten waren. Stom natuurlijk! Dus handen op elkaar en we waren er klaar voor!

Er moest worden gespeeld tegen de koploper dus we verwachtten een moeilijk wedstrijd, maar wat deed iedereen het goed! Er werd verdedigd als tijgers/vlinders/eenhoorns en als we de bal onderschepten probeerde iedereen goed vrij te lopen om te kunnen scoren. Helaas lag er een dekseltje op de korf waar er gescoord moest worden. Wat waren er een kansen. Nog ietsje rustiger schieten en deze kansen gaan er allemaal in. Met rust stonden we maar 1 doelpunt achter en dat kwam omdat iedereen zat vastgeplakt aan zijn/haar jongetje/meisje. Overal waar het kon maakte de F2 het moeilijk voor ONDO om te gooien of te schieten. Ook werden er weer veel ballen onderschept. De F2 heeft al heel goed door hoe dat moet.

In de tweede helft bleven we goed verdedigen en gingen we eindelijk ook scoren. Dat was ook echt verdiend met alle kansen. Het heeft heel lang gelijk gestaan, maar uiteindelijk scoorde ONDO er net twee meer, maar wat ontzettend goed gedaan tegen de koploper! Ook was er veel plezier buiten het veld. Het is heel fijn om te zien dat de F2 het zo gezellig heeft met elkaar, zowel binnen als buiten het veld.

We zijn super trots op jullie allemaal, iedereen heeft zijn stinkende best gedaan!

Freek, veel sterkte bij het herstel, hopelijk kun je volgende week vanaf de tribune de F2 bewonderen (en dan proberen niets te roepen…😊)

Tot volgende week!

De invalcoaches,

David en Marijn

(46)

Ook in dit Sinterklaasweekend mocht de F2 weer aantreden en dit keer tegen een oude bekende. Dunas was weer onze tegenstander, we hadden al twee keer deze ploeg gespeeld en beide keren gewonnen. Natuurlijk bieden prestaties uit het verleden geen garantie voor de toekomst maar toch…

Omdat we nog niet direct de zaal in mochten werd er even bij het bowlen gekeken. Ook een leuke balsport maar die ballen zijn toch wel wat aan de zware kant. Daarom werd er ook maar even warmlooptikkertje gedaan en ondertussen waren de dappere ouders druk bezig om alle schoenen, rokjes, shirtjes en wat al niet meer aan te krijgen. Gelukkig mochten we al snel de zaal in en dan kan de F2 natuurlijk helemaal los. Geef ze een bal en een zaal en ze stormen heerlijk alle kanten op. Dan komt het goed uit dat de coach een stem als een toeter van een stoomboot heeft. Kortom we waren klaar om aan het echte werk te beginnen. Althans bijna… Want Sanne moest even ingrijpen bij de hoogte van de korven. Tja, je kan als coach ook niet alles weten.

Beng, beng, beng dat was het geluid dat goed bij het inschieten paste want de ene na de andere bal ging er in. Althans dan had je natuurlijk met flink kaliber moeten schieten om boven het geluid van het geklets en gegiechel uit te komen. Vreemd genoeg lukt het toch aardig om iedereen voor de bespreking even stil te krijgen, nou ja stil, stiller, laten we het daar op houden 🙂 We spraken af om allemaal te gaan schieten, de hele tijd te verdedigen en dat we goed op elkaar zouden letten. En zeker ook goed op de dames want dat zijn stiekem hele gevaarlijke aanvallers geworden met een goed schot!!

Soms heb je een makkie als coach langs de lijn. Dan loopt alles lekker, je ziet een leuke pot korfbal voor je neus. Je hoeft alleen een beetje op de wissels te letten en voor de rest kun je dan lekker relaxen… Dan ben je geen coach van de F2, althans relaxen lukt niet maar ik heb wel genoten!! Er werd goed samengespeeld, nog beter vrijgelopen en iedereen kreeg kansen en er werd ook nog gescoord. Iedereen had het ook nog eens naar zijn zin en op de tribune ontstonden zelfs wat neigingen tot waven en samenzang…. Het moet toch niet gekker worden met de F2.

Even een dipje in de tweede helft en een vervelend kaboutertje dat een deksel op onze korf had gemaakt kwamen we echter niet meer te boven. Ik weet trouwens niet wie dat kaboutertje bij al die wedstrijden uitnodigt maar laten we daar eens mee stoppen. Helaas verloren maar wel heel veel goede dingen gezien. Een heel goed samenspel en heel veel kansen daardoor. En nog belangrijker, er werd een groot deel van de wedstrijd echt als Tijgers verdedigd.

Nu maar hopen dat iedereen van Sinterklaas een beetje scorend vermogen heeft gekregen in de zak en de supporters een stel ijzeren zenuwen. Heel raar maar voor mij zat alleen een cursus Omgaan met Teleurstellingen in de zak 🙂 Maar eigenlijk had ik die helemaal niet nodig want de toppers van de F2 stellen nooit teleur, ze worden steeds beter en blijven erbij lachen. Dan kan je als coach toch alleen maar trots zijn……..

Groeten, Freek

(33)