Afgelopen zaterdag speelden we met ALO 2 de return tegen KVS. Thuis hadden we natuurlijk gemakkelijk en snel een einde aan de wedstrijd gemaakt, maar uit bij KVS wilden we ze niet onderschatten. 
Michel had het ons duidelijk gemaakt dat we weer sterk en dynamisch moesten starten. Met een slap begin zouden we het onszelf onnodig moeilijk kunnen maken. We kwamen gemotiveerd en geconcentreerd de kleedkamer uit met hetzelfde doel, aan KVS laten zien dat we niet een one-time wonder waren! 

We kwamen na een slimmigheidje van KVS helaas wel op 1-0 achterstand. Maar net zoals op het ALO-veld startten we ook bij KVS sterk. Pim schoot meteen in de volgende aanval de 1-1 raak. Dit bleek het begin te zijn van een doelpuntenregen in de eerste 10 minuten van zowel ALO-kant als van KVS-kant. Gelukkig wisten we redelijk snel een antwoord te vinden op de goals van KVS en begonnen we beter te verdedigen. KVS kon echter geen antwoord vinden op onder andere Pim, Dimitry en Megan. Dit zorgde voor een ruststand van 8-19, waarmee we de vorige wedstrijd tegen KVS (18-5) al hadden overtroffen.  

In de tweede helft vielen een stuk minder doelpunten. KVS was er duidelijk klaar mee en had (zo leek het) het verlies al geaccepteerd. Doordat beide teams minder energie en overtuiging leken te hebben, was de score van de tweede helft 3-3. De totale einduitslag was dus uiteindelijk 11-22 voor ALO!! 

Hoewel we niet echt tevreden waren met de tweede helft mogen we terugkijken op een geweldige wedstrijd! Hopelijk kunnen we hetzelfde neerzetten tegen Meervogels aankomend weekend. Winst zou namelijk betekenen dat 14 oktober onze kampioenswedstrijd wordt gespeeld.

Kom ons deze zaterdag dus allemaal aanmoedigen op het ALO veld!

Tomáz Osório Lobato 

(74)

Na een zure nederlaag tegen Meervogels hebben we afgelopen dinsdag met ALO 2 de koppen bij elkaar gestoken om weer op één lijn te komen. Na een vruchtbaar gesprek op dinsdag en een natte maar leuke training op donderdag, gingen we vol goed moed naar Dunas. We wisten dat dit, in tegenstelling tot KVS en Meervogels, een oudere ploeg is, die ons over het algemeen minder goed liggen.

De eerste helft verliep moeizaam. Ondanks dat we over het algemeen de bovenliggende ploeg waren hadden we moeite met de zeurende maar slimme Dunasspelers. Daarnaast hadden we met het gehele team erg veel moeite met de strenge scheids. De tweede helft liet de scheidsrechter meer toe, waardoor we vrijer konden spelen en feller de duels in konden gaan. De goals vielen helaas niet zo makkelijk. Dit zorgde ervoor dat het ongeveer 15 minuten van de tweede helft dezelfde stand bleef. Uiteindelijk wist Sabine in de laatste minuten een gat te slaan naar twee goals. Dit resulteerde uiteindelijk in een krappe en zwaarbevochten 8-9 overwinning.

Tomáz Osorio Lobato

(95)

Na een zware maar goede voorbereidingsperiode hadden we op 9 september met ALO 2 onze eerste wedstrijd. Met mooi weer en onder het toeziend oog van veel publiek mochten we aantreden tegen KVS. Voorafgaand aan de wedstrijd had Michel ons in de kleedkamer verteld dat we deze wedstrijd arrogant moesten spelen. Hij wilde dat we een “pain in the ass” zouden zijn voor KVS. Ik durf te zeggen dat we goed naar de wensen van Michel hebben geluisterd, want zodra de wedstrijd begon, waren we niet meer te stoppen. Na de eerste 15 minuten stonden we ruim voor en had KVS pas 1 goal gescoord! De sfeer was goed, iedereen begreep elkaar en we gingen als een trein. Dit had als gevolg dat het in de rust 11-2 stond.

Na de rust deden we rustiger aan. De brandende zon en de ruime voorsprong speelden hier een grote rol in. Op een rustig tempo bleven we doelpunten scoren. In de tweede helft zouden dit er “maar” 7 worden. Door goed verdedigend werk wisten we tot kort voor tijd KVS op 2 doelpunten te houden. Aan het einde van de wedstrijd wisten ze echter nog 3 doelpunten te scoren, wat de score tot 18-5 bracht. Een resultaat waar we meer dan tevreden mee zijn natuurlijk!

Dit was een van de betere wedstrijden die ALO 2 in tijden heeft gespeeld en hopelijk een begin van een goed seizoen! Ik ben trots op het resultaat dat we met z’n allen hebben neergezet en ik wil iedereen bedanken die ons is komen aanmoedigen op deze bloedhete dag!

Tomáz Osório Lobato.

(137)

Afgelopen zaterdag de reis naar KIOS te Nieuw-Vennep ondernomen om naar de wedstrijd van het eerste te kijken. In totaal maar liefst 9 ALO-supporters waren daar aanwezig (nog afgezien van de A1 met aanhang) en dat hebben we geweten, want gisteren verbood Rutte ons om voorlopig naar de wedstrijden te gaan kijken.

In tegenstelling tot eerdere wedstrijden waarin ALO maar moeizaam op gang kwam was de start deze keer flitsend. Met leuk fris en wervelend spel stond het na 10 minuten 0-5. Daarna ging het helaas mis. KIOS stroopte de mouwen op en langzaam maar zeker namen zij het initiatief in de wedstrijd over en zo ook het scoren. 10 minuten later was het alweer 4-5. Nog even liep ALO uit maar met rust stond het 8-7.

In de tweede helft veranderde het beeld niet meer. ALO bleef achter de feiten aanlopen en de achterstand werd en bleef steeds rond de 3 punten. ALO had overigens daar zelf de hand in want strafworpen en een flink aantal goede kansen werden vakkundig om zeep geholpen. Dat is dan meteen ook wel weer positief want als je van al die kansen er een paar gaat benutten kom je al snel aan een doelpuntje of vijf extra. Minder goed was de duelkracht, heel veel persoonlijke duels werden verloren en met name in de rebound hadden we weinig te vertellen. Dat we in de eerste klasse niet zomaar even alle wedstrijden zouden gaan winnen wisten we wel maar deze wedstrijd verliezen is er eentje in het rijtje “onnodig”. Maar goed, er kan nog heel veel verbeterd worden en Parijs is nog ver …

Dick

(100)

Het was duidelijk dat Casper vond dat hij iets goed te maken had want ALO 1 was koud begonnen of hij had er al twee in liggen. Dat waren er twee meer dan vorige week. En dat zonder z’n grootste supporter op de tribune. Daarna ben ik ook direct opgehouden met registreren wie er al dan niet scoorde, misschien wel omdat dat niet meer zo heel vaak gebeurde…

In deze zeer fysieke wedstrijd tegen het sterke Trigon, waarin de doelpunten idd duur waren, kwam ALO niet als sterkste maar wel als slimste aan de meet, want 1 doelpuntje meer dan je tegenstander op het juiste moment bleek ook nu weer precies genoeg. Er werd geknokt voor iedere meter terreinwinst en zelfs vrijkomen in de aanval was niet altijd even makkelijk. Gelukkig scoorden de getergde Trigonners uit de sleutelstad net zo moeilijk (door strak verdedigen van ALO) zodat er in de rust 5-7 op het scorebord prijkte en na 54 minuten 9-10. Dat was natuurlijk uitermate teleurstellend maar na een uitdraaiende bal van Trigon keerde het fortuin, scoorde ALO de gelijkmaker en kwam vervolgens zelfs voor het eerst in de tweede helft op voorsprong.

Na een schier oneindige, laatste minuut (Trigon had die aardig weten te verlengen door eindeloos tijdrekken toen zíj nog voorstonden) waarin de bal nog zeker drie keer van veilige aanval naar gelukkig rotsvaste verdediging ging, klonk dan toch eindelijk het bevrijdende eindsignaal. Juichen mocht niet, maar ik weet zeker dat ik niet de enige was.

In deze 1e-klasse-poule, waarin de verschillen tot nu toe zo klein zijn en als ALO zo sterk/slim blijft acteren, is er echt van alles mogelijk…

Pim

(142)