Met beide benen op de grond
Voor ALO 1 doofden de Haagsche Korfbaldagen als een nachtkaars. Na het zien van een zeer ongeïnspireerd Futura tegen Dijkvogels afgelopen zaterdag was er bij ondergetekende en bij de ploeg wel een gevoel van: “Mwah, we zijn niet op voorhand kansloos”. In het hol van de leeuw, sporthal Zuidhaghe, bleek in ieder geval dat Futura het treffen met de buurtjes heel serieus opvatte.
Met Jelle er weer bij in de ploeg liep Futura al in het begin heel hard van stapel. Overigens wel in positieve zin hoor, ze scoorden niet makkelijk want na 10 minuten stond het gewoon 3-3 (Goals van Myrthe, Casper en Flemming) maar daar kwam hand over hand verandering in omdat Futura steeds in blokken van 3 scoorden en wij daar steeds maar een treffer tegenover stelden. De ruststand (10-6) leek op het eerste gezicht dan ook geen indicatie dat ALO zo’n slordige 35 minuten later enige stof tot nadenken had. In de tweede helft scoorden alleen Myrthe en Colin twee keer en dat was het. We werden op alle fronten afgetroefd. De dynamiek bij Futura spatte er vanaf waardoor ze heel snel en heel makkelijk tot een doelpoging kwamen terwijl wij na een seconde of 10 eens gingen denken om op te lossen. Afvangen deden ze ook veel beter. Aanvallend maar zeker ook verdedigend. Robuuste rebounders, om er maar eens een Suske & Wiske-alliteratie uit te flappen, zoals Sven en Casper, kwamen er niet of nauwelijks aan te pas.
Was de invloed van de schotklok dan zo groot? Als dat zo was dan zat het bij ons tussen de oren want met onze manier van spelen komen we in 25 seconden ruim aan onze doelpogingen, in de tweede klasse haha. Een ding is wel zeker, Futura verdedigde altijd de eerste bal achter waardoor we dus al sowieso vaak 10 seconden verder waren voordat we hadden opgelost en verder in de wedstrijd gebeurde het vaak dat er nog maar 10 seconden op de klok stonden voordat we überhaupt aan een schotpoging gingen denken. Die ervaring en het heel vaak aantikken van de bal of een tikkie tegen de arm, waardoor er seconden werden verloren, hoort bij de ervaring van onze opponent. Neemt niet weg dat Futura natuurlijk de terechte halve finalist is en dat het niveauverschil eminent was. Zij staan op kop in de eerste klasse, wij een klasse lager. Het contrast tussen beide teams zat hem voornamelijk in de handelingssnelheid, hoge balcirculatie en het daaruit voortvloeiende aantal doelpogingen. 23-10 mag gerust een bolwassing genoemd worden en geeft stof tot nadenken. Waar zijn we nu en waar willen we komen? We hebben weer eens verloren, dus dat is niet alleen een leermoment maar zorgt er tevens voor dat we allemaal weer met twee benen op de grond staan. Morgen gaan Futura en Phoenix uitmaken wie er naar de finale mag. Stiekem ben ik dan toch wel voor mijn oude cluppie. Niet omdat ik iets tegen Futura heb, maar meer omdat ik denk dat de Zoetermeerders niet zomaar gaan winnen. Zeker niet als Futura zo goed speelt als gisteren.
Rob Siemer
(100)